شهلا فرجاد، از فعالان مدنی و عضو بنیانگذار مادران صلح درگذشت.
به گزارش مدرسه فمنیستی شهلا فرجاد، طبیب و امین پناهجویان افغانی، از مادران صلح، یاریگر دختران زلزله زده بم، کنشگر جنبش زنان و طبیبی درد آشنا، بعد از یکسال مبارزه با بیماری سخت سرطان، چشم از جهان فرو بست.
شهلا فرجاد از زندانیان سیاسی دهه شصت بود که از اوایل دهه هفتاد با شروع کار کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، به عنوان پزشک در آنجا مشغول به کار شد. دغدغه های انسان دوستانه و ضد جنگ او موجب شد که فراتر از وظیفه شغلی خویش با پناهندگان افغانی نزدیک شود و در امر سواد آموزی، مدرسه سازی و کتابخانه سازی گام به گام در کنارشان باشد.
با وقوع زلزله فاجعه بار در شهرستان بم، بلافاصله برای کمک به آنجا شتافت و پس از مدت کوتاهی دانشسرای کشاورزی دختران را همراه با دوستان دیگرش بنا کرد.
دغدغه های برابری خواهانه شهلا فرجاد، موجب حضور پر تلاش او در جنبش برابری خواهانه زنان نیز شد. از مروجان کوشای «کمپین یک میلیون امضا»، از اعضای بنیانگذار «مادران صلح» و عضو «همگرایی جنبش زنان برای طرح مطالبات در فضای انتخابات» بود. او در همه حرکت های زنان از جمله جمع هم اندیشی زنان و گردهم آیی اعتراضی به صدا و سیما در اوایل دهه 80 تا در تجمع 22 خرداد زنان در برابر دانشگاه تهران و… حضور داشت، حضوری همیشگی ولی فروتنانه و بی ادعا. پس از وقایع انتخابات سال ۸۸، به گروه عظیم معترضان و منتقدان به نتیجه انتخابات پیوست و از جمله ی همیشه حاضران در صفوف عظیم جنبش سبز بود و همین امر باعث شد که مانند بسیاری از دیگر کنشگران، به دلیل تشکیل پرونده قضایی، تا مدتها در شرایطی سخت زندگی کند.
از ابتدای سال ۹۰ مبتلا به بیماری سرطان شد و سرانجام امروز یکشنبه 16 تیرماه 1392 در بیمارستان آتیه تهران، در آغوش مرگ فرو رفت. ما در مدرسه فمینیستی درگذشت شهلا فرجاد را تسلیت می گوییم و یادش را عزیز می داریم که همیشه مهربان بود.
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
براستی “شهلا فرجاد” در یاد دختران و مادران گیلانی زنده است. او دریــایی و دریــا دل بود برای ما و برای فوجی عظیم که برای مداوا به درمانگاه مراجعه می¬کردند، مهــر “شهلا فرجاد” همـراه با طبابت جــاری بود و آنگاه که برای ترخیص بیماری از سر نداری و یاری به او مراجعه می¬شد یا با کمک خـود یا از طریق مختلف یــــار مهربان بود. آری او نمرده است از یــادها نمی¬رود چون طبیبی مبارز، مهربان و فداکار بود. یــادش زنده، جاوید و گرامی باد (میثم رضائی).
نظرات بسته است