دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
بغداد و دولت مالكي در خطر سقوط و حتي شرف سقوط اند، حالاپرسشي كه استراتژيست هاي آمريكايي از خود مي پرسند اين است كه آمريكا بايد در كلاف سردرگم بازيگران متعدد منطقه اي چه كند؟ برخي همكاري با ايران را براي مقابله با داعش پيش كشيده اند! اين بزرگترين اشتباه استراتژيك آمريكا مي تواند باشد. آيا آمريكا براي مقابله با تروريست هاي اسلامي سراسر دنيا كه به سوريه ريخته اند، با ايران در سوريه همكاري كرد و به ايران در ازاي جنگ نيابتي امتياز داد؟ با وضع مشابهي مواجه هستيم. ايران با تمام وجود از رژيم دست نشانده اش در بغداد حمايت مي كند، هم چنان كه از اسد در سوريه كرد و تا پاي ويراني عراق از آن دست نمي كشد، هم چنان كه در سوريه كرد. به عبارتي ديگر، نقش آمريكا در عراق بايد همچون نقشي كه در بحران سوريه در مواجه با اسلام گرايان تروريست بازي كرد باشد و آن نخست تلاش براي كنار رفتن مالكي جهت عدم كشيدن شدن عراق به جنگ داخلي است (مشكل عراق عدم همكاري گروه هاي سياسي مختلف با يكديگر نيست، بلكه اينك مشخصاً مالكي و باند امنيتي اش است كه اگر كنار رود امكان همكاري بين طيف ها و اقوام و مذاهب مختلف فراهم است) و اگر موفق نشد، تماشاي جنگ نيابتي مزدوران ايراني و آدم خواران تروريست به دست يكديگر در عراق است و رژيم ايران در ازاي اين نقش در عراق نه تنها قرار نيست كه امتياز بگيرد، بلكه بايد علاوه بر اين كه زير بار هزينه جنگي ديگر در دفاع از متحدي ديگر مي رود، بايد تحت فشار نيز قرار گيرد تا در سوريه و عراق “زمين گير” شود. اين چيزي نيست كه براي استراتژيست هاي آمريكايي قابل درك نباشد و هر كسي كه پيشنهاد همكاري با ايران را در عراق داده و هنوز در ايالات متحده پرونده عراق در دست اش است، بايد كنار گذاشته شود، چون آگاهانه به نفع ايران بازي مي كند!
وضع مالكي و ارتش اش بسيار خراب تر از آن است كه به نظر مي رسد. مالكي حكايت غرق شونده اي را يافته كه فرياد مي كشد، اما فريادرسي نمي يابد، چون هيچ كس در عراق ديگر سخنان چوپان دروغگو را باور نمي كند و براي سقوط اش متأسف نيست. در اين گيرودار، دولت مالكي و ارتش عراق به پيروزي هاي خيالي در مقابل انقلابيون عراقي روي آورده اند. تاكنون چند بار خبر حمله ارتش به موصل و تصرف تكريت را مخابره كرده در حالي كه خبرنگران در موصل مي گويند شهر پس از فتح اش بدست انقلابيون آرام است و خبر از هيچ درگيري نيست و تكريت نيز هيچ گاه سقوط نكرده است. مناطق غرب بغداد توسط عشاير عراقي سقوط كرده و در شمال شرقي بعقوبه مهمتر از شهر، پادگان هاي مهم به دست انقلابيون افتاده است و در مقابل رژيم مالكي از بازپس گيري هاي خيالي سخن مي گويد. رزمندگان با سرعت هر چه تمام تر بايد به سمت بغداد بتازند. به تدريج بايد كساني كه “قيام خاموش” كنوني را در عراق پيش بردند، از پشت نقاب داعش بيرون بيايند و خود را به جامعه جهاني معرفي كنند تا طرف هاي بين المللي نيز بدانند با چه كساني طرف هستند و بايد چگونه بازي كنند. كردهاي عراق نه تنها بايد هم چنان صرفاً در حالت تدافعي و حضور موثر در مناطق كردنشين باقي بمانند، بلكه در مقابل هر گونه فشار دولت مركزي عراق و متحدانش بايد به صراحت بگويند، كه هر نوع همكاري با دولت عراق را موكول به كنار رفتن مالكي و سپردن كارها به دولتي مي دانند كه همه مردم عراق را نمايندگي كند. پ. كا. كا كه اعلام آمادگي براي دفاع از كردستان عراق كرده توجه كند كه به نظر مي رسد پيشمرگه هاي اقليم كردستان عراق به خوبي از پس داعش برآمد اند و حداقل فعلاً نيازي به كمك ندارند، اما از آنجايي كه بخشي از تسليحات بدست آمده در عراق به تازگي به سوريه منتقل شده دولت هاي خودگردان كردهاي سوريه در آنجا ممكن است با مشكل و كمبودهايي مواجه شوند، بنابراين پ. كا. كا بايد نيرو و تسليحات براي كردهاي سوريه بفرستند و صرفاً سلام و درود فرستادن از دور كافي است و آتش هيچ درگيري جديدي را نيز در كردستان تركيه روشن نكند. بازي در عراق به جاهاي شيرين تر مي رسد، به خصوص براي حساب پس گرفتن از كساني كه در اين مدت ترور كردند، فساد نموند و شكنجه كردند و آدم كشتند، در حالي كه مردم عراق در فقر و فلاكت و ترور و كشتار بي وقفه قرباني مي شدند و مي شوند.
