«جمهوریت و حاکمیت ملّی جز با اراده جمهور ملت تحقق پیدا نمی‌کند»
در آستانه فرا رسیدن نوروز، این آیین باستانی را به هموطنان عزیز شادباش می‌گوییم. شکوهمندی این آیین دیرپا، موجب شده که مجمع عمومی سازمان ملل متحد «روز جهانی نوروز» را در قالب «فرهنگ صلح» ثبت جهانی اعلام کند. بنابراین، این جشن بر تمامی ملّت‌های جهان خجسته باد. برای ایرانیان و همه جهانیان استقلال، آزادی، حاکمیت ملّی، صلح و دوستی را آرزومندیم.
نوروز در ایران باستان همواره نویدبخش آفرینش، بارش، زایش و رویش طبیعت است که خود تجلی‌بخش نوزایی و نوآوری آدمی است. از دیرباز تحول طبیعت، موجب رونق کسب‌وکار، رشد و شکوفایی زندگی انسان‌ها بوده است. از همان دوران گذشته، نوروز را فصل آبادی و آبادانی، و آبادی را همراه آزادی می‌دانستند. زیرا آدمی برای تحول خود نیازمند دو عنصر آبادی و آزادی بوده و هست.
با گذشت قرن‌ها، به‌رغم فراز و فرودهای تاریخی، مصائب، بلایا و ناسازگاری‌های طبیعی، رابطه قهرآمیز حاکمان با این آیین، جشن ملّی نوروز همواره پابرجا بوده است. زیرا ایرانیان به‌رغم درد و رنج‌های زمانه و استبداد حاکم همواره برآمدن نوروز را جشن می‌گرفتند. جه بسا نظام‌های حاکم با برگزاری این آیین مخالف و مانع بودند، اما با این‌حال ایرانیان ضمن پاسداشت این آیین کهن، «استقلال» خود را نگاه می‌داشتند. چون «استقلال ملّی» در گرو پاسداشت «ارزش‌ها و آیین های ملّی» است.
در آستانه جشن ملّی نوروز در 29 اسفند 1329 خورشیدی در شصت‌وهشت سال پیش، ایرانیان با اراده آهنین و زوال‌‌ناپذیر خود، بار دیگر در نبرد با استبداد داخلی و استیلای خارجی، با برپایی نهضت ملی کردن نفت، چنان نظام پایداری را بر علیه کاخ استبداد و استعمار پی‌افکندند «که از باد و باران نیابد گزند.»
دکتر محمد مصدق در پیام نوروزی 1331 خورشیدی در نخستین سال پیروزی ملّی شدن صنعت نفت، گفت: «ما باید نشان بدهیم که لیاقت حفظ مواریث گران‌بها و پرعظمت نیاکان خود را داریم و می‌خواهیم کاملاً آزاد و فارغ از تحریکات و دسایس این و آن زندگانی قرین عزت و احترام و سربلندی را در پیش گیریم. آوازه همت و عزم خلل‌ناپذیر شما در گسستن زنجیرهای استعمار اقتصادی به گوش جهانیان رسیده است و خواهد رسید و همه خواهند دانست که روح ایرانی از ماورای تاریخ کهن چندین هزار ساله‌اش از نو درخشیدن گرفته و روزهای زبونی و ضعف و ناتوانی خویش را اینک پشت سر گذاشته است. هیچ چیز جز اراده آهنین شما نمی‌توانست این زنجیرهای جان‌فرسا و گران را از میان بردارد و تقویت و احساسات صمیمانه هموطنان عزیزم کار نفت را بدانجا کشانید که قوه قانون‌گزاری مملکت به متابعت از افکار عمومی، ملی شدن صنعت نفت و قانون اجرای آن را به اتفاق آرا تصویب کرد و ماموریت انجام این امر خطیر به من محول گردید.»
در واقع نهضت ملّی ایران و یا نهضت ملّی شدن صنعت نفت، در پاسخ به چند ضرورت بود. نخست استبدادسیاهی که رضاشاه ایجاد کرده بود و پیامدی جز خفقان، اختناق و سرکوب به‌بار نیاورد. دوم غارت منابع نفتی ایران، توسط دولت استعماری انگلیس که از زمان انعقاد قرارداد مظفرالدین شاه با ویلیام ناکس دارسی شروع شده بود و همچنان ادامه داشت. و سوم اشغال خاک ایران توسط متفقین و بحران‌های شدید اقتصادی که حس میهن‌دوستی و استقلال‌طلبی ایرانی را برانگیخت و زمینه‌های نهضتی فراگیر را فراهم کرد. و در نهایت با شکل گرفتن نهضت ملّی ایران، دست توانای ملّت ایران به‌رهبری دکتر محمد مصدق طومار استبداد و استعمار را درهم پیچید. در حقیقت، ملّی شدن صنعت نفت، نمادی از استقرار «استقلال» و «آزادی» و«حاکمیت ملّی» بود.
شکی نیست روشنگری‌‌های دکتر مصدق در قلمرو استقلال، آزادی، حاکمیت ملّی و عدالت اجتماعی و همچنین سازوکاری که وی برای تنظیم روابط خارجی مبتنی بر سیاست داخلی تحت‌عنوان «سیاست موازنة منفی» تدوین و تبیین کرد. درایت‌مندی و دلاوری‌هایی که در این راه از خود نشان داد و همچنین پایداری که وی بر اصول خود داشت، تا جایی‌که تنها کسی بود که هیچ سازشی با هیأت حاکمه نکرد. و از سویی اخلاق‌مداری و پاک‌دستی وی موجب شد که ملت ایران، او را به عنوان رهبر نهضت انتخاب نماید.
نهضت ملّی ایران با توجه به ریشه‌های قوی استقلال‌طلبی و آزادی‌خواهی و عدالت‌جویی بستر مناسبی را برای نهادینه کردن دموکراسی در ایران و حتی ملل شرق، فراهم کرد که شوربختانه با کودتای ننگین 28 مرداد1332 توسط قدرت‌های بیگانه با همکاری عوامل داخلی آنان با توجه به منفعت‌طلبی و زمینه‌های تاریخی استبداد، مانع از تداوم کار دولت ملّی و حاکمیت ملّی در ایران شدند.
ملٌت شرافتمند ایران!
اکنون در سال‌روز جشن ملّی شدن صنعت نفت، باز «صنعت نفت» ایران، دست‌آویزی برای روابط پنهانی و قراردادهای نافی اصل «ملی شدن صنعت نفت» شده است و به‌جای این‌که درآمد نفت در راه پروژه‌های عمرانی، رفاه و آسایش ملت ایران مورد استفاده قرار گیرد، شوربختانه در مواردی دور از منافع ملّی ایران برای مداخله‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی در برخی کشورهای منطقه صرف میشود و یا توسط باند‌های مافیایی غارت می‌گردد. این مداخله‌ها که نافی اصل اساسی «استقلال» و «حق حاکمیت ملّت‌ها» است، موجب جنگ‌افروزی و دامنگیری آتش جنگ شده و میشود. مداخله‌های نظامی و دیگر عوامل، خود موجب تحریم‌های اقتصادی شده که ملّت ایران بزرگترین قربانی این جنگ قدرت گردیده است.
ملّت شریف ایران!
همچنان‌که در نهضت ملّی شدن نفت، اراده ملّی موجب نهضتی شد که مانع از دست‌آویزی نفت برای استبداد و استیلای خارجی گشت، اکنون نیز باید نسبت به سیاست‌های ضد دموکراتیک هیأت حاکمه بی‌تفاوت نباشیم و نسبت به آن نقد و اعتراض کنیم. جمهوریت و حاکمیت ملّی تحقق پیدا نمی‌کند، مگر با اراده‌ای که تمامی جمهور ملّت ایران خواهان استقلال، آزادی، جمهوری و حاکمیت ملّی شوند.
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند.
بیست و نهم اسفند ماه 1397 تهــران – شــورای مـرکـزی جـبهه ملّـی ایـران
