این استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در رابطه با نحوه ورود مجلس یه موضوع برجام گفت : عملکرد مجلس بر اساس سیاسی کاری می باشد، چراکه پیش از این هیچ ورودی به مسئله هسته ای نداشته است.
صادق زیبا کلام در گفت و گو با شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، در رابطه با نحوه ورود مجلس به مسئله هسته ای گفت : من فکر می کنم بدترین شکل ممکن شکلی است که اکنون مجلس به آن ورود پیدا می کند. وی ادامه می دهد : من با بند بند وجودم معتقدم مجلس در راس امور است و می بایست باشد اما سوال اساسی از مجلس محترم این است که آیا از سال 84 که همفکران اصولگرای شما به قدرت رسیدند تا 24 خرداد 92، راس ان هشت سال شما چقدر ورود داشتید به تحولات هسته ای کشور؟!
آن شش سال که آقای دکتر جلیلی داشتند با 1+5 مذاکره می کردند چند بار از آقای جلیلی توضیح خواستید و مطرح کردید که مجلس را باید در جریان روند مذاکرات قرار دهد؟! زیبا کلام افزود : واقع امر این است که مجلس اساسا در برنامه هسته ای از همان ابتدا یعنی از سال 1382 که مسئله هسته ای مطرح شد، هیچ گاه به این موضوع ورود پیدا نکرد و شورای عالی امنیت ملی این موضوع را بررسی کرد و اساسا مجلس هیچ گاه خود را مسئول و موظف در رابطه با برنامه هسته ای ندانست . این اولین بار هست که مجلس در بحث هسته ای ورود پیدا می کند .
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران با طرح چند پرسش ادامه می دهد: سوال اینجاست که چرا در آن هشت سال دولت احمدی نژاد وارد مسئله هسته ای نشد؟ چرا مجلس در دوران مذاکرات آقای سعید جلیلی مجلس هیچگاه او را مورد سوال قرار نداد در حالی که امروز تا به این اندازه خواستار ورود به مسئله هسته ای است؟
برای این سوالات یک پاسخ بیشتر ندارم و آن این است که متاسفانه برخورد مجلس برخوردی کاملا سیاسی، خطی و جناحی است. درواقع آن تعدادی که با آقای روحانی مشکل دارند به خصوص حامیان دولت قبل اصرار دارند وارد بحث هسته ای شوند، آن هم تنها از راهی که اخلال در روند کار دولت یازدهم به وجود بیاورند؛ چراکه به هر حال دولت را از خود نمی دانند و از همین رو با انگیزه ای سیاسی می خواهد به به موضوع ورود پیدا کند.
وی همچنین گفت: اگر غیر از این می بود مجلس در دوران آقای احمدی نژاد هم خود را موظف می دانست که در بحث هسته ای ورود داشته باشد و نظارت کند و بارها آقای دکتر سعید جلیلی یا دیگران را به بهارستان فرا می خواند تا در این رابطه توضیح دهد، که در این صورت امروز نیز این تصور به وجود می آمد که روال کار مجلس دنباله رو رویه قبلی اوست ؛اما واقعیت آن است که تا پیش از دولت روحانی مجلس کاری به مسئله هسته ای نداشته است، اما اینکه امروز می خواهد وارد این مسئله شود ،همانطور که بیان شد یک مسئله سیاسی است و ابایی هم ندارد که انگیزه های سیاسی را پنهان کند؛ یعنی مجلس در اولین گام به سراغ اعضای پیشین مذاکره کننده رفته است و با آنها شروع به رایزنی، می کند درحالی که اگر عملکرد تیم سعید جلیلی، فریدون عباسی و سلطانیه موفقیت آمیز می بود که مسئله هسته ای ایران وارد آن پیچ مشکلات نمی شد.
زیباکلام ادامه داد : درواقع مجلس در خصوص مذاکرات هسته ای از کسانی استعلام می کند که هیچ موفقیتی در این رابطه در کارنامه خود ندارند. بنابراین این اظهار نظرها نمی تواند صحت داشته باشد و تنها جنبه سیاسی دارد.
وی بار دیگر با تاکید بردر راس امور بودن مجلس گفت: درست است که مجلس در راس امور می باشد اما باید دید که انگیزه نمایندگان فعلی برای ورود به این موضوع چیست.
زیباکلام در پاسخ به این سوال که نمایندگان همواره بر این امر تاکید می کنند که پیش از این توافقی وجود نداشته است و ورود امروز مجلس بر اساس قانون اساسی است گفت : به نظرم مجلس در اینجا سیاسی کاری می کند چراکه حتی وقتی که توافق صورت نگرفته بود اساسا مجلس می دید که چگونه برنامه هسته ای و عدم پیشرفت در توافق در کنار افزایش تحریم بر کشور فشار وارد می کند، مگر نمایندگان در ایران زندگی نمی کردند مگر نمی دیدند چگونه تحریم ها بنیاد اقتصاد کشور را هدف قرار داده است چطور آن زمان دخالت نمی کردند؟!
بنابراین صرف آنکه گفته می شود آن زمان توافق نبوده است و امروز توافق حاصل شده است نمی تواند صحیح باشد و با قاطعیت می توان گفت اگر این توافق در دوران احمدی نژاد به دست می آمد مجلسی ها می گفتند این یک توافق بزرگ بوده است و ما یک بار دیگر بر دهان آمریکا زده ایم، و تنها توقعی که نداشتند آن بوده است که بیایند و در تصویب این توافق ورود پیدا کنند.
زیباکلام در رابطه با اینکه آیا برجام توافق است یا خیر گفت: دو موضوع مطرح است یکی آنکه از نظر حقوقی آنچه در ذیل توافق وین می آید یک توافق است میان کشور جمهوری اسلامی ایران و یک یا چند کشور دیگر، یا اینکه یک برنامه مشترک همکاری در زمینه هسته ای میان ایران و آژانس تحت نظارت 1+5 است که اگر رویکرد دوم در نظر گرفته شود نمی توان آن را یک توافق دانست بلکه یک برنامه اقدام مشترک است بین سازمان انرژی اتمی ایران تحت نظارت 1+5 که اگر بر این اساس نگاه کنیم اساسا تعهدی در کار نیست که مجلس بگوید من باید نظارت کنم تا بدانم مفاد تعهد به چه صورت است اما مسئله ای بنیادی تر وجود دارد که آن هم نظارت مجلس است که چه توافق باشد چه نباشد چه الزام آور باشد چه نباشد باید صورت بگیرد که مشاهده می شود پیش از این دولت مجلس کاری با موضوع هسته ای نداشته است .
