لوموند می نویسد که ایران در چهار زمینه، پوئن های بسیاری به دست آورده است : یکی در دمشق، متحد رژیم ملایان، که در آن مبارزان ایرانی آن چنان جائی را پر کرده اند که یکی از مسئولان پاسداران گفت : “بشار اسد در جنگ سوریه ما را همراهی می کند.”
دومین، جبهه عراق است که در آن تهران و غربیان دوش به دوش هم با جهادیون سنی دولت اسلامی در مبارزه اند. که این باعث شده در واشنگتن شماری از نفوذ روز افزون ایران در عراق ابراز نگرانی کنند. آنها می پرسند پس از شکست داعش چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ آیا دولت عراق همچنان همه گروههای قومی را در خود جای خواهد داد ؟
نکته سوم، گفتگوها بر سر پرونده اتمی را در بر می گیرد که به ایران امکان خواهد داد به صحنه بین المللی بازگردد. این در حالی است که تنش میان فرانسه که موضعی سرسختانه در این گفتگوها دارد، و آمریکا، بالا گرفته است. بدین معنا که دولت آمریکا می خواهد تا پایان ماه مارس به یک توافق سیاسی با ایران دست یابد ولو این که در این راه پاره ای از شرط ها را سبک تر کند. در حالی که فرانسه تعیین تاریخ پایان ماه مارس را نا کارآ و خطرناک می داند.
سرانجام این که جبهه تازه ای در یمن به وجود آمده که در آن هزاران حوثی، نزدیک به تهران، رژیم هوادار آمریکا را واژگون ساختند.
