رسانه‌های از نقش یک نماینده زن مجلس در طراحی و انتخاب این لباس ها خبر داد و به نقل از افراد نزدیک به کمیته ملی المپیک نوشت این لباس‌ها انتخاب کمیته نیست.
مسئولان کمیته ملی المپیک مسئولیت طراحی لباس کاروان المپیک ایران را این‌بار به کارگروه مد و طراحی وزارت ارشاد سپردند. این کارگروه برای طراحی فراخوان داد و در پروسه چندماهه چند طرح برای لباس‌ها انتخاب شدند اما آیا لباس‌هایی که به تن ورزشکاران است، همان طرح برگزیده است؟ جوابی که نزدیکان به کمیته ملی المپیک به این سؤال می‌دهند منفی است.
دیروز بعد از انتقادهایی که به طراحی لباس‌ها شد، گفته شد کمیته ملی المپیک نقش چندانی در انتخاب طرح نداشته است و این مسئولان وزارت ورزش بوده‌اند که انتخاب نهایی را انجام داده‌اند. حتی شایعه شد برگزارنشدن مراسم رونمایی به‌دلیل اختلاف این دو نهاد بوده است.
اما یک فرد نزدیک به کمیته ملی المپیک این شایعه را رد می‌کند. او می‌گوید ۳زن طرح انتخاب‌شده را تغییر داده‌اند: «لباس زنان را یکی از بهترین مزون‌های ایران طراحی کرده است. طرح اولیه هم خیلی زیبا بود اما مشکل این بود که ۳نفر از زنان که مسئولیت دارند، ایرادهایی به طرح گرفتند. مثلا اینکه قد مانتو ۲۰سانتی‌متر بلندتر شد. یا مدل مقنعه عوض شد و…
این زنان چه کسانی هستند؟ گفته می‌شود ۲نفر از این زنان در ورزش مسئولیت دارند و یک نفر از آنها نماینده مجلس است. سؤال این است که اگر این نفرات ملاحظاتی را برای نوع پوشش لباس داشته‌اند، چرا قبل از طراحی مطرح نکرده‌اند؟ تصاویری که از طرح‌های برگزیده منتشر شده است، نشان می‌دهد طرح‌های بهتری هم نسبت به طرحی که انتخاب شده، بوده‌اند. اما اینکه چرا یکی از ضعیف‌ترین طرح‌ها انتخاب شده، سؤال بی‌جوابی است.
۲برند ایرانی، لباس‌های کاروان را تهیه کرده‌اند. زاگرس‌پوش کت‌وشلوار مردان را طراحی کرده و دوخته است و مل‌اندموژ هم لباس زنان و لباس ورزشی مردان و زنان را. نظر بعضی‌ها این بود که چرا از برندهای خارجی برای تهیه لباس دعوت نشد.
نزدیکان به کمیته ملی المپیک می‌گویند ۳برند آمریکایی، آلمانی و چینی به ایران پیشنهاد داده بودند با تخفیف لباس‌های کاروان ایران را تهیه می‌کنند اما پیشنهادهای آنها پذیرفته نشد. کار طراحی و دوخت لباس‌ها به شرطی به برندهای ایرانی واگذار شد که همه هزینه‌ها از طراحی، تهیه پارچه تا دوخت با خود آنها باشد و کمیته ملی المپیک هزینه‌ای را نپردازد. دلیل مهم‌تری که برای انتخاب برندهای ایرانی وجود داشت، استفاده از تولیدات داخلی بود.
