رابرت داونی جونیور و آینده نقش «مرد آهنی»

0
590

ستاره ای که تنها با سه فیلم مختص شخصیت تونی استارک توانسته نزدیک به ۲.۵ میلیارد دلار در باکس آفیس بفروشد، می خواهد سر وقت نقش محبوبش را کنار بگذارد.

 برنده شدن سه جایزه گلدن گلوب و نامزدی دریافت دو جایزه اسکار را که کنار بگذاریم، رابرت داونی جونیور بیشتر از همه برای ایفای نقش مرد آهنی ابرقهرمانی که زره قرمز به تن دارد، شناخته می شود. اما داونی حالا به این فکر می کند که شاید وقت کنار گذاشتن این نقش و حرکت به سمت جلو باشد.

داونی می گوید: همه به من می گویند مثل دستکشی می ماند که خیلی به دستم می آید. هر دفعه باید از اول شروع کنم اما این کار را با پایه ای بسیار قوی انجام می دهم. نمی خواهم فقط به خاطر اینکه خرابکاری کنم و تصمیم بگیرم یک فیلم دیگر هم بسازم تمام شش یا هفت فیلم قبلی را هم نابود کنم. فقط می خواهم پیش از اینکه خجالت آور شود زره ام را کنار بگذارم.

اگر حضور تونی استارک در تعدادی دیگر از فیلم های داخل دنیای سینماتیک مارول را حساب نکنیم، سه فیلم «مرد آهنی» به تنهایی توانسته اند بیش از ۲.۴ میلیارد دلار بفروشند. این موفقیتی است که شاید کنار گذاشتنش آسان نباشد، اما داونی دیدگاهی متفاوت دارد.

او می گوید: وقتی اولین فیلم انتقام جویان بیرون آمد می توانستم بگویم هرگز از این بهتر نخواهد شد اما برای من، همیشه مهم ترین چیز مردم و فرصت ها هستند، مثل کارگردان های انتقام جویان که خیلی آنها را دوست دارم.

با وجود اینکه این بازیگر نسبت به آینده اش در دنیای سینمایی مارول اطمینان ندارد، در فیلم «اسپایدرمن: بازگشت به خانه» نقش آفرینی می کند، بیشتر به خاطر اینکه از فیلم «ماشین پلیس» جان واتس که با بودجه پایین و نقش آفرینی کوین بیکن ساخته شده بود، خوشش آمد.

وقتی او بالاخره اتفاق هایی را که قرار بود برای تونی استارک در «بازگشت به خانه» بیفتد در فیلمنامه خواند، علاقه اش نسبت به جنبه خلاقانه این فیلم به کارگردانی واتس هم افزایش یافت.

به گزارش  مهر به نقل از د رپ،او می گوید: عملا حس کردم دوباره برگشتیم به اتاق نویسندگان فیلم اول مرد آهنی. بنابراین یک حس بازگشت به خانه در آن وجود داشت که تجربی هم نبود چون حالا داده های بسیار بیشتری وجود دارد و پروسه دقیق تر است. اما اصلا این حس را نداشتم که فقط از من می خواهند جایی در داستان خودم را بچپانم. می خواستند خودمان کارهای کوچک مختص شخصیت مان را وارد داستان کنیم.