دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هیئت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
از دو دوره قبل ریاست جمهوری ایالات متحده بود که بانو هیلاری کلینتون به مثابه نخستین زنی که می تواند رئیس جمهور آمریکا شود، توجه ام را جلب کرد. باید اذعان کنم از میان کاندیداهای آن زمان تمایلم به انتخاب او بیشتر بود و وقتی پدیده ای به نام باراک حسین اوباما به صحنه آمد و رقابت اش جدّی شد باید اعتراف کنم که حتی نگران شدم، (به سبب این که هم جوان بود و هم مجرب به اندازه هیلاری به نظر نمی رسید) ولی تنها پس از انتخاب اوباما به عنوان پرزیدنت آمریکا بود که با اولین تصمیمات او دریافتم که خوشبختانه اشتباه می کردم و او بسیار پخته تر از بسیاری از سیاستمداران کهنسالی است که می شناختم (گزینش بسیاری از منتقدان اوباما در دولت یا پست و مقام های دیگر توسط وی و از جمله خانم کلینتون به عنوان وزیر امور خارجه و آن هم نه به شکلی صوری که با پذیرش آرای مستقل منتقدان خودش در پیشبرد برنامه های دولت) و وقایع بعدی و به خصوص بهار عربی و شروع جنگ داخلی در برخی از کشورها و واکنش های حساب شده اوباما در ممانعت از جنگی منطقه ای و حتی جهانی بود که دریافتم، گزینش وی “در تکمیل معجزه ای بود که جهان را از خطر جنگ جهانی سوم نجات داد”.
اکنون نیز در یکی از مهمترین لحظات انتخابی تاریخی هستیم که گزینش رئیس جمهور یک کشور نه فقط بر آن کشور که تمام جهان تأثیری اساسی می تواند بگذارد، آن هم در یکی از پرچالش ترین و حساس ترین و البته اساسی ترین تغییرات در همه جای جهان، و چه عالی که کاملترین گزینه را پیش رو داشته باشیم. در مراحل مقدماتی انتخابات اخیر آمریکا نیز با ورود ساندرز به صحنه به نظر می رسید که حداقل خانم هیلاری باز از کم شانسی در بردی بدون دردسر برخوردار است، ولی طرح های مردمی و اساسی ساندرز که روی میز آمد، نه تنها تمایلم به وی بیش از بقیه شد، اکنون که هیلاری آرای لازم را در حزب دموکرات کسب کرده، آن فرصت تاریخی چون یک پازل قابل تکمیل جلوی دیدگانم صورت بست: مهم تر از زوج هیلاری و ساندرز، برنامه های نخبه گرای هیلاری و مردمی ساندرز (و همین طور جذب فزاینده زنان توسط هیلاری و جوانان توسط ساندرز) چون یک پازل می تواند نه فقط مکمل یکدیگر شوند که تغییراتی را در ایالات متحده آمریکا رقم زنند که تاکنون بی سابقه بوده است. گرچه به نظر نمی رسد که “ترامپ فوق العاده” با شرایط کنونی برای هیلاری رقیبی خطرناک باشد –گرچه در انتخابات آمریکا هیچ چیز قطعی نیست و به خصوص با یک واقعه یا خبر می تواند افکار عمومی به سرعت تغییر کند- ولی باید به خانم کلینتون بگویم در همراهی با ساندرز تقریباً انتخاب تان قطعی است و اما مهم تر از آن، بی توجهی به شعارهای ساندرز -که موجب جذب سریع طیف وسیعی از جوانان و اشخاص مردد شد، در دور بعدی انتخابات نیز می تواند برای تان (خانم هیلاری) مشکل ساز شود و مهم تر از همه، کمپین انتخاباتی و دولت احتمالی تان با وجود قدرت در جذب نخبگان باتجربه و سیاستمداران منتفذ در نقطه مقابل دارای پاشنه آشیل جذب دیدگاه های مردم عادی و طبقات پایین دست است. این مسأله با افزودن چند شعار حل نمی شود و میزان جدیت تان در پیگیری آن برمی گردد به “انتخاب شخصی که مبدع آن طرح ها و نوآوری ها با جدیت بوده و پیگیر بی وقفه آن هست” و در سمت معاونت رئیس جمهور آمریکا با شما به عنوان پرزیدنت بعدی تکمیل می گردد: یعنی آقای ساندرز. ترکیب شما برنامه های “محافظه کارانه و تحول گرای اساسی” را توأمان در یک دولت به شکلی جدّی جمع می زند که باز در تاریخ آمریکا بی سابقه است. دیدگاه های مردمی و معطوف به طبقات متوسط ساندرز و به خصوص اقشار پایین تر جامعه و جوانانی که به او امید بسته اند و برای اولین بار در تاریخ آمریکا دیدگاه های چپ و حتی سوشیال دموکرات (با کمونیستی اشتباه نشود) اگر در مشاوره با شما به برنامه تبدیل شود (با اضافه شدن و در تکمیل برنامه هایی که خودتان دارید)، “نقطه عطفی در تاریخ آمریکا در آغاز قرن بیست و یکم خواهد بود”. پرزیدنت اوباما نیز که با هر دوی تان برخورد دوستانه و بسیار پخته ای داشته و هم از قابلیت های شما و هم شعارهای انتخاباتی ساندرز استقبال کرده می تواند یکی از واسطه های این ارتباط و مشوق های آن تکمیل دوگانه تان باشد.
با وجود این که می دانستم شخصی را که برای معاونت تان می خواهید قبلاً انتخاب کرده اید (البته حتماً قادر خواهید بود در صورت انتخاب ساندرز به عنوان معاون تان، از گزینه و دوست قبلی تان در سمت و بخشی دیگر استفاده کنید)، اما این فرصت تاریخی آنقدر مهم بود که ضروری دیدم پیام ام به همراه پیشنهادم به شما برسد و سیاستمداران بزرگ در تاریخ گاه در “توجه ناگهانی به فرصت هاست” که ماندگار می شوند (و رفاقت های دوستانه در مقایسه با آن هم زودگذر است و هم جایگاه خاص خود را دارد)؛ به هر روی انتخاب با بانو هیلاری کلینتون است.
