دومين همكاري «كريستوف والتز» با «رومن پولانسكي» در «جنايات واقعي»..

0
601

«كريستوف والتز» بازيگر فيلم «جانگو آزاد شده» در جديدترين پروژه سينمايي اش تحت عنوان «جنايات واقعي» (True Crime) بازي مي كند .

«جنايات واقعي» فيلمي برگرفته از مقاله «ديويد گران» به نام «نامه اي از لهستان» است. در اين مقاله دنياي زيرزميني شبكه هاي قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان و همچنين دست داشتن مقامات ارشد دولتي فاش شده است.

20130608170800_Christoph-Waltz-535x316

در اين مقاله به مورد «كريستين بالا» نويسنده لهستاني كه سال 2007 به قتل متهم شده آمده است.

«كريستوف والتز» در اين فيلم نقش كاراگاهي به نام «جك روبلوفسكي» را ايفا مي كند كه مسئول اين پرونده مي شود.

در حال حاضر كارگردان اين فيلم معرفي نشده ولي به نظر مي رسد «رومن پولانسكي» زمان كارگرداني را به دست بگيرد. «برت رتنر» و «ديويد گرسون» نيز اين فيلم را تهيه مي كنند.

«والتز» پيش از اين در فيلم «خداي كشتار» با «پولانسكي» همكاري كرده است.

کریستوف والتس (زاده: ۴ اکتبر ۱۹۵۶ در وین) بازیگر اتریشی-آلمانی سینما است. در سطح جهانی وی به خاطر همکاریش با فیلمساز آمریکایی، کوئنتین تارانتینو شناخته شده و به خاطر ایفای نقش هانس لاندا در فیلم حرامزاده‌های لعنتی (٢٠٠٩) و نقش دکتر کینگ شولتز در فیلم جنگوی آزادشده مورد تحسین قرار گرفته است. برای هر کدام از این دو نقش، وی یک جایزه اسکار، یک جایزه بفتا و یک جایزه گلدن گلوب برای بهترین نقش مکمل مرد دریافت کرده است. همچنین، والتس جایزه بهترین بازیگر مرد را در جشنواره فیلم کن برای نقش لاندا از آن خود کرد.

Christoph+Waltz+Django+Unchained+UK+Premiere+c_hArwSvMMtl

والتس در دانشکده Max Reinhardt Seminar در وین بازیگری خواند و همچنین در موسسه فیلم و تئاتر لی استراسبرگ در نیویورک حاضر شد. در سال ٢٠٠٠، اولین تجربه کارگردانیش را با کار تلویزیونی Wenn man sich traut به زبانی آلمانی آغاز کرد. قبل از اینکه با بازی در فیلم حرمزاده‌های لعنتی در ٢٠٠٩ مورد توجه قرار گیرد، در مجموعه تلویزیونی انگلیسی زبان درآمد نامشروع در سال ١٩٩٠ بازی کرد. در فیلم ٢٠٠٩ کوئنتین تارانتینو، حرمزاده‌های لعنتی، والتس نقش یک افسر آلمانی به نام هانس لاندا معروف به “شکارچی یهود” را به تصویر کشید. شخصیت لاندا ترکیبی از باهوش، مودب و مسلط به چند زبان و در عین حال خودخواه، زیرک، سنگدل و جنایتکار بود؛ چنانکه تارانتینو گفته بود “قسمتی از فیلم‌نامه است که قابل بازی نباشد”.