منبع: آسوشیتدپرس
تاریخ انتشار: ۲۹ جون ۲۰۲۰
دولت چین با یک عملیات گسترده به‌منظور کاهش جمعیت مسلمان این کشور، در حال انجام اقدامات بی‌رحمانه‌ای برای کاهش نرخ تولد ایغورها و سایر اقلیت‌های این کشور است؛ هم‌زمان اکثریت چینی برای داشتن فرزندان بیشتر تشویق می‌شوند!
قبلاً چندین زن گزارش کرده بودند که به‌زور مجبور به پیشگیری از بارداری شده‌اند ولی آسوشیتدپرس با بررسی آمار و مدارک دولتی، با مصاحبه با ۳۰ زن که قبلاً دستگیرشده بودند، با مصاحبه با خانواده‌های دستگیرشدگان و با مصاحبه با یک مربی پیشین یک بازداشتگاه متوجه شد که آنچه در حال وقوع است، بسیار گسترده‌تر و سازمان‌یافته‌تر از چیزی است که پیش‌تر گمان می‌شد. برخی از صاحب‌نظران، آنچه را که در چهار سال گذشته در بخش غربی چین، در استان شین‌جیانگ، در حال وقوع است را نوعی «پاک‌سازی جمعیتی» نامیده‌اند.
داده‌ها و تحقیقات نشان می‌دهند که زنان ایغور منظماً مورد معاینه آبستنی قرار می‌گیرند و صدها هزار نفر از آن‌ها مجبور به استفاده از آییودی، سقط‌جنین و حتی عقیم‌سازی شده‌اند. هرچند میزان استفاده از آییودی و عقیم‌سازی در مقیاس ملی در کشور چین کاهش‌یافته ولی به‌شدت در استان شین‌جیانگ در حال افزایش است.
برای تشدید اقدامات کنترل جمعیتی، مردمان محلی را هم برای ترساندن و هم برای مجازات به بازداشتگاه‌ها می‌فرستند. پژوهش آسوشیتدپرس نشان می‌دهد که یکی از دلایل عمده برای فرستاده شدن به بازداشتگاه‌ها، داشتن بچه زیادی است. والدینی که دارای بیش از دو فرزند باشند از خانواده خود جدا می‌شوند مگر اینکه جریمه‌های بسیار سنگین نقدی بپردازند. پلیس به خانه‌ها حمله کرده و در برابر چشمان وحشت‌زده والدین به دنبال کودکانی که احتمالاً پنهان کرده شده باشند، می‌گردد.
برای نمونه وقتی‌که گلنار عمرزاخ از اقلیت قزاق صاحب سومین فرزند خود شد، دولت به او دستور داد که برای جلوگیری از بارداری بیشتر از آییودی استفاده کند. دو سال بعد در ژانویه ۲۰۱۸ چهار نفر در لباس نظامی به در خانه او که یک مادر فقیر بوده و شوهر سبزی‌فروشش نیز در بازداشتگاه حبس است، آمدند و جریمه‌ای معادل ۲۶۸۵ دلار به جرم داشتن بیشتر از دو فرزند از او خواستند.
به او گفته شد که اگر جریمه را نپردازد، مانند شوهرش و یک‌میلیون اقلیت قومی دیگر به بازداشتگاه برده خواهد شد. گناه اغلب این بازداشت‌شدگان داشتن فرزندان اضافی است. گلنار عمرزاخ با چشمانی گریان از به یادآوردن حوادث آن روز می‌گوید: «می‌خواهند قوم ما را نابود کنند.»
اقدامات کنترل جمعیتی سبب به وجود آمدن یک جو وحشت و ارعاب شده است. در بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ نرخ زاد و ولد در مناطق ختن و کاشغر از استان شین جیانگ بیش از ۶۰٪ کاهش‌یافته است. در سایر مناطق شین‌جیانگ نیز وضعیت شبیه همین است و تنها در عرض یک سال گذشته ۲۴٪ کاهش‌یافته؛ درحالی‌که بنابر آمار رسمی نرخ زاد و ولد در سطح ملی تنها ۴.۲٪ کاهش‌یافته است.
کاهش رشد جمعیت در مناطق ایغور نشین
برای هر ۱۰۰۰ نفر
بررسی‌های یک متخصص امور چین به نام آدریان زنز نشان داده است که دولت چین با صرف صدها میلیون دلار برای سیاست‌های کنترل جمعیت خود، تنها در عرض چند سال، شین‌جیانگ را از منطقه‌ای با رشد جمعیت بالا به یکی از مناطق دارای کمترین میزان رشد جمعیت در کشور چین تبدیل کرده است. زنز که متخصص مناطق اقلیت نشین چین است دراین‌باره می‌گوید: «این میزان از کاهش رشد جمعیت بی‌سابقه است…این بی‌رحمانه است. این بخشی از یک عملیات بزرگ‌تر برای نابودی ایغورها است.»
مایک پومپئو، وزیر امورخارجه آمریکا، روز دوشنبه (۲۹ جون) در بیانیه‌ای این سیاست‌های دولت چین را محکوم کرد. او گفت: «ما از حزب کمونیست چین درخواست می‌کنیم که بلافاصله به این اعمال وحشتناک پایان دهد».
وزیر امورخارجه چین در پاسخ با استهزا این ماجرا را «ساختگی» و «قلابی» خواند و گفت که دولت چین با تمامی اقلیت‌ها به‌صورت برابر رفتار کرده و حافظ حقوق قانونی اقلیت‌ها است. سخنگوی وزارت امور خارجه چین، ژائو لی‌جیان، نیز در واکنش به خبر آسوشیتدپرس گفت: «همه، خواه از اقلیت‌ها و خواه چینی، باید طبق قانون رفتار کنند.»
مقامات چینی قبلاً ادعا کرده‌اند که مقررات جدید تنها به این منظور است که با چینی‌ها و اقلیت‌ها به‌صورت برابر رفتار شود و هر دو بتوانند به میزان مساوی بچه پیدا کنند.
برای ده‌ها سال اقلیت‌ها در چین مشمول یکی از بیشترین حجم مشوق‌ها در مقیاس جهانی می‌شدند؛ به این معنی که سهمیه بیشتری برای ورود به دانشگاه دریافت می‌کردند، برای استخدام در مشاغل دولتی سهمیه ویژه‌ای داشتند و سختگیری‌های کمتری در خصوص زاد و ولد بر آن‌ها اعمال می‌شد. در زمان انجام سیاست تک‌فرزندی (این سیاست اکنون ملغی شده است) چینی‌ها تشویق به پیشگیری از بارداری، سقط‌جنین و عقیم‌سازی می‌شدند ولی اقلیت‌ها می‌توانستند صاحب دو و یا حتی در مناطق روستایی صاحب سه فرزند شوند.
با روی کار آمدن شی جینپینگ که مستبدترین رهبر چین در دهه‌های اخیر است، این سیاست‌های تشویقی ملغی شدند. کمی پس از دیدار شی جینپینگ در سال ۲۰۱۴ از شین‌جیانگ یکی از مقامات ارشد محلی گفت که زمان آن رسیده است که «سیاست‌های مدیریت خانواده به شکل یکسان» برای تمامی قومیت‌ها اجراشده و «نرخ رشد جمعیت کاهش‌یافته و تثبیت شود.» در سال‌های بعدی دولت اعلام کرد که چینی‌ها اکنون مانند اقلیت‌ها می‌توانند به‌جای یک فرزند، صاحب دو فرزند و حتی در مناطق روستایی شین‌جیانگ صاحب سه فرزند شوند.
هرچند قوانین بر روی کاغذ برای همگآن‌یکسان هستند ولی تحقیقات و داده‌ها نشان می‌دهند که برخلاف اقلیت‌ها، چینی‌ها در صورت داشتن فرزند اضافی وادار به سقط‌جنین، عقیم‌سازی و استفاده از آییودی و حتی بازداشت نمی‌شوند درحالی‌که بعضی از مسلمانانی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند بااینکه بر طبق قانون حق داشتن سه فرزند را دارند، ولی بازهم به خاطر داشتن سه فرزند مجازات و جریمه می‌شوند.
محققان وابسته به دولت چین سال‌ها است هشدار می‌دهند که خانواده‌های روستایی مذهبی منشاء بمب‌گذاری، چاقوکشی و سایر حملاتی هستند که از سوی دولت استان شین‌جیانگ به تروریست‌های اسلامی منسوب می‌شود. مقاله‌ای از سال ۲۰۱۷ که توسط انستیتوی جامعه‌شناسی آکادمی علوم اجتماعی شین‌جیانگ منتشرشده است مدعی می‌شود که افزایش جمعیت مسلمانان، منشاء افزایش فقر و افراط‌گرایی شده و به‌نوبه خود می‌تواند سبب «افزایش خطرات سیاسی» شود. برخی دیگر از صاحب‌نظران می‌گویند که کارزار کنترل جمعیت، بخشی از تهاجم دولتی چین برای پاک‌سازی هویت ایغورها و یکسان‌سازی اجباری آن‌ها است. ایغورها در بازداشتگاه‌ها وادار به بازآموزی مذهبی و سیاسی و کار اجباری در کارخانه‌ها می‌شوند درحالی‌که هم‌زمان کودکان آن‌ها به پرورشگاه‌ها فرستاده‌شده و در آنجا مورد مغزشوئی قرار می‌گیرند. همچنین یک سامانه امنیتی دیجیتال، ایغورها را که معمولاً – ولی نه همیشه – مسلمان هستند را تعقیب می‌کند.
دارن بایلر متخصص ایغورها از دانشگاه کلرادو دراین‌باره می‌گوید: «شاید نخواهند که نسل ایغورها را یکسره منقرض کنند ولی از حضور اجتماعی آن‌ها به‌شدت کاسته خواهد شد.»
ولی برخی از این هم یک گام فراتر می‌روند.
جون اسمیت فاینلی از دانشگاه نیوکاسل در بریتانیا دراین‌باره می‌گوید: «این نسل‌کشی است؛ جای بحث ندارد. این نسل‌کشی حالت یک قتل‌عام فوری و یک‌باره و شوک‌آور را ندارد بلکه یک نسل‌کشی آرام، خزنده و دردناک است. این کارزار سبب کاهش مستقیم جمعیت ایغورها خواهد شد.»
برای قرن‌ها مسلمانان در این بخش خشک و دور از دسترس چین که اکنون شین‌جیانگ نامیده می‌شود، اکثریت داشتند. شین‌جیانگ در زبان چینی ماندرین به معنای «مرز جدید» است.
پس از اشغال این نواحی در سال ۱۹۴۹ توسط ارتش آزادیبخش خلق چین، رهبران حزب کمونیست جدید چین به هزاران سرباز دستور دادند تا در شین‌جیانگ ساکن شوند. این‌گونه بود که جمعیت ۶.۷ درصدی چینی‌ها در منطقه تا سال ۱۹۸۰ به بیش از ۴۰٪ رسید. این مهاجرت چینی‌ها بذر وحشتی را افکند که تا به امروز ادامه دارد. در سال‌های ۱۹۹۰ تلاش‌هایی برای کاهش نرخ رشد جمعیت انجام پذیرفت ولی پس از مقاومت شدید اهالی کاهش یافت.
همه‌چیز با بگیروببندهای بی‌سابقه‌ای که از آغاز سال ۲۰۱۷ شروع شد، دگرگون شد. صدها هزار نفر از شهروندان به بهانه «نشانه‌های افراطی‌گری مذهبی» به زندان و بازداشتگاه انداخته شدند. اتهام این‌ها مواردی مانند سفر به خارج از کشور، نمازخواندن یا استفاده از رسانه‌های اجتماعی بیگانه بود. مقامات دولتی شروع به انجام اقداماتی کردند که از سوی برخی «دام پهن کردن برای به دام انداختن» والدین دارای فرزندان زیادی، خوانده شد؛ حتی در مواردی که از تولد فرزند زیادی ده‌ها سال گذشته بود.
زنز مدارکی از سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ یافته است که در آن نوشته‌شده: «به همه‌جا سر بکشید. جلوی تولدهای غیرقانونی را بگیرید و از میزان زاد و ولد بکاهید.»
مقامات دولتی و نظامی، خانه به خانه به دنبال کودکان و زن‌های آبستن می‌گشتند. به اقلیت‌های قومی دستور داشته شد که هر هفته در صبحگاه شرکت کنند؛ در حین انجام این مراسم مقامات تهدید می‌کردند که افرادی که اقدام به ثبت تمامی فرزندان خود نکنند، به زندان خواهند افتاد. مدارکی که به دست آسوشیتدپرس افتاده است نشان می‌دهد که مقامات دولتی محلی، برای افرادی که تولدهای غیرقانونی را گزارش و جاسوسی کنند، جایزه تعیین کرده‌اند.
در پاره‌ای از مناطق، زن‌ها پس از مراسم صبحگاه به‌زور برای آبستنی معاینه می‌شوند. در برخی مناطق نیز مقامات اتاق‌های مخصوص سونوگرافی داير کرده‌اند که در آن‌ها آزمایش آبستنی انجام می‌شود.
در یک دستور دولتی از سال ۲۰۱۸ آمده است: «همه زنانی که لازم است را آزمایش کنید و ناقضین دستورالعمل‌ها را به‌سرعت شناسایی کرده و برخورد مقتضی را با آن‌ها انجام دهید.»
عبدالشکور عمر یکی از نخستین قربانیان بگیروببندهای مربوط به کودکان بود. او یک شهروند ایغور بود که زمانی راننده تراکتور بود و بعداً میوه‌فروش شده بود. او پدر خوشبخت هفت فرزند بود. مقامات دولتی از سال ۲۰۱۶ به دنبال او افتادند. سال بعد او را در بازداشتگاه حبس کردند و سرانجام محکوم به ۷ سال حبس در زندان شد. مقامات به خانواده او گفتند که وی برای داشتن هر فرزند به یک سال حبس محکوم‌شده است. زهره سلطان، دختر عموی عمر که به ترکیه گریخته است درباره پسرعموی خود می‌گوید: «پسرعمویم همه عمرش را وقف خانواده‌اش کرده بود. کوچک‌ترین فعالیت سیاسی هم نداشت. چطور ممکن است که فردی را به خاطر داشتن فرزند زیاد هفت سال به زندان بی اندازند؟ ما در قرن ۲۱ به سر می‌بریم. باورنکردنی است.»
شانزده نفر شهروند ایغور و قزاق به آسوشیتدپرس گفتند که آن‌ها افرادی را می‌شناسند که صرفاً به خاطر داشتن فرزند زیادی به بازداشتگاه فرستاده‌شده یا زندانی شده‌اند. بسیاری از آن‌ها حکم زندان‌های طویل‌المدت – حتی به درازای چندین دهه – گرفته‌اند.
داده‌های به بیرون درز کرده‌ای که به دست آسوشیتدپرس رسیده است نشان می‌دهد که تنها در یک روستای شین‌جیانگ به نام کاراکاس ۴۸۴ نفر دستگیرشده‌اند که از این تعداد، جرم اکثریت آن‌ها در ۱۴۹ مورد، داشتن فرزند زیادی بوده است. مدارکی که به دست زنز رسیده است نشان می‌دهد که سیاست رسمی دولتی، به زندان انداختن والدینی است که فرزند زیادی دارند.
در سال ۲۰۱۷، دولت محلی شین‌جیانگ جریمه نقدی بسیار سنگین داشتن فرزند زیادی را، حتی برای فقیرترین شهروندان، سه برابر کرد و به حداقل، سه برابر میزان درآمد سالیانه یک فرد محلی افزایش داد. در ظاهر این جریمه‌ها برای همگان است ولی شواهد نشان می‌دهد که تنها این اقلیت‌های قومی هستند که در صورت نپرداختن جریمه به بازداشتگاه فرستاده می‌شوند. گزارش‌های دولتی حاکی از آن هستند که تشکیلات محلی سالیانه میلیون‌ها دلار از محل این جریمه‌ها درمی‌آورند.
دولت چین در تلاشی دیگر به‌منظور دگرگونی بافت جمعیتی، آغاز به اعطای مشوق‌هایی مانند زمین، شغل و سوبسیدهای مالی به چینی‌ها کرده تا آن‌ها را ترغیب به مهاجرت به شین‌جیانگ کند. از سوی دیگر، دولت چین ازدواج بین چینی‌ها و ایغورها را به‌شدت تشویق کرده و به چنین زوج‌هایی مشوق مالی برای تهیه خانه و لوازمی مانند ماشین لباس‌شوئی، یخچال و تلویزیون می‌دهد. جیمز لیبولد متخصص سیاست‌های اقلیتی دولت چین دراین‌باره می‌گوید: «چین سابقه‌ای طولانی درزمینهٔ اصلاح نژادی دارد…آن‌ها نمی‌خواهند شهروندان فقیر و اقلیت‌های ضعیف زیاد شوند. دولت چین در پی افزایش نرخ تولد در بین چینی‌های طبقه متوسط است.»
زهره سلطان نظر خود و سایر همنوعان ایغورش را درباره این سیاست‌ها این‌گونه توصیف می‌کند: «دولت چین در پی کنترل تعداد جمعیت ایغورها است. آن‌ها می‌خواهند که ما کمتر و کمتر شویم تا جایی که دیگر اثری از ما نماند.»
زنانی که پیش‌تر بازداشت شده‌اند می‌گویند که پس از ورود زنان به بازداشتگاه‌ها به‌زور در رحم آن‌ها آییودی کار گذاشته می‌شود و داروهای ضدبارداری به آن‌ها تزریق می‌شود. همچنین کلاس‌های کنترل جمعیت برای این زنان برگزار می‌شود. هفت زن که پیش‌تر بازداشت شده بودند به آسوشیتدپرس گفتند که به‌زور داروهای ضدبارداری به آن‌ها خورانده شده و بدون اینکه توضیحی به آن‌ها بدهند به‌زور مایعاتی به بدن آن‌ها تزریق کرده‌اند. زنان پس‌ازاین تزریق‌ها احساس گیجی، خستگی و بیماری کرده و قاعدگی آن‌ها نیز متوقف‌شده است. برخی از این‌ها زن‌ها پس از آزادی، کشور چین را ترک کرده و پس‌ازآنکه در خارج از چین معاینه شده‌اند به آن‌ها گفته‌شده که آن‌ها را عقیم کرده‌اند.
روشن نیست که چه داروهایی به این زن‌ها تزریق شده است. برخی از مدارکی که از بیمارستان‌های شین‌جیانگ به دست آسوشیتدپرس رسیده است نشان می‌دهد که به برخی از زن‌ها جهت عقیم شدن هورمون تزریق می‌شود.
دینا نوردیبای زن قزاقی است که در بازداشتگاهی حبس شده بود که در آن زن‌های ازدواج کرده و بی‌شوهر را از هم جدا کرده بوده‌اند. از زن‌های ازدواج کرده، آزمایش بارداری انجام‌شده و پس‌ازآن به‌زور در رحم آن‌ها آییودی قرار می‌داده‌اند. دریکی از روزهای فوریه ۲۰۱۸، یکی از همبندان وی که یک زن ایغور بوده است را مجبور می‌کنند تا از پشت میله‌های سلول زندانش به «جرائم» خود اعتراف کند. زن در برابر یک مقام مسئول که برای بازدید آمده بوده است به زبان چینی (ماندارین) می‌گوید: «من بچه زیادی زائيده‌ام و با این کار نشان داده‌ام که بی‌سواد هستم و از قانون چیزی نمی‌دانم.» پس‌ازاین سخنان، مقام مسئول می‌گوید: «آیا به نظر تو عادلانه است که چینی‌ها فقط یک فرزند پیدا کنند؟ شما اقلیت‌های قومی، وقیح، وحشی و بی‌تمدن هستید.»
نوردیبای در بازداشتگاه دست‌کم از دو زن دیگر هم می‌شنود که به دلیل داشتن فرزند زیادی به زندان افتاده‌اند. بعداً او را به مکان جدیدی می‌فرستند که در آن‌یک پرورشگاه با صدها کودک منجمله کودکان والدینی که فرزند زیادی داشته‌اند، نگهداری می‌شود. کودکان برای دیدن دوباره والدین خود روزشماری می‌کرده‌اند. بچه‌ها به او می‌گویند که در آخرین لحظات می‌خواسته‌اند والدین خود را در آغوش بگیرند ولی این اجازه به آن‌ها داده نشده است. این کودکان بسیار غمگین بوده‌اند.
یکی دیگر از زندانیان سابق به نام تورسونای زیاوودون می‌گوید که به او چیزهایی تزریق کردند که در اثر آن قاعدگی او متوقف می‌شود و در زمان بازجوی، مرتب به زیر شکمش لگد می‌زده‌اند. او اکنون دیگر قادر به بچه‌دار شدن نیست و اغلب دچار درد شدید و خونریزی از رحمش می‌شود. زیاوودون و ۴۰ زن دیگر از گروه او باید به‌زور در روزهای چهارشنبه در کلاس‌های کنترل جمعیت شرکت می‌کرده‌اند. به این زن‌ها فیلم‌هایی از زنان فقیری نشان داده می‌شده که نمی‌توانسته‌اند به کودکان خود نان بدهند. اگر زنی در بازداشت خوش‌رفتاری می‌کرده، مشوق‌هایی مانند رفتن به حمام و حوله دریافت می‌کرده است.
گزارش‌شده که برخی زنان، وادار به سقط‌جنین شده‌اند. زیاوودون می‌گوید که یکی از مقامات بازداشتگاه به زنان گفت که چنانچه در آزمایش پزشکی مشخص شود که آبستن هستند، وادار به سقط‌جنین خواهند شد. دریکی از گروه‌ها مشخص شد که یک زن آبستن است. پس‌ازآن، آن زن از بازداشتگاه ناپدید شد. دو زن دیگر از فامیل وقتی متوجه شدند که آبستن هستند، از شدت وحشت به زندگی خود و بچه‌هایشان پایان دادند.
زن دیگری به نام گلنار لیلوا تائید می‌کند که زنان بازداشت شده در بازداشتگاه او وادار به سقط بچه‌هایشان می‌شده‌اند. او هنوز زنی را به یاد می‌آورد که از سینه‌هایش شیر بیرون می‌زده ولی نمی‌دانسته که با فرزندش چه کارکرده‌اند. در این بازداشتگاه‌ها همچنین پزشکان و دانشجویان پزشکی زندانی هستند که به زن‌های اویغور کمک کرده‌اند تا در خانه‌هایشان در نهان زایمان کنند.
در دسامبر سال ۲۰۱۷ زمانی که گولزیا موگدین از سفر قزاقستان به چین بازمی‌گشت به دلیل اینکه نرم‌افزار واتس‌آپ را روی گوشی همراه خود نصب‌کرده بود، دستگیر شد. در قرارگاه پلیس پس از آزمایش ادرار مشخص شد که او دو ماهه آبستن است و این فرزند سوم او خواهد بود. به او گفته شد که باید نوزادش را سقط کند وگرنه برادرش را زندانی خواهند کرد. پس‌ازآن کادر پزشکی به‌زور نوزاد وی را سقط کردند. به او گفته شد که به خانه برود و استراحت کند ولی بعداً او را به بازداشتگاه فرستادند. ماه‌ها بعد موگدین توانست دوباره به قزاقستان پیش شوهرش دومش بازگردد. موگدین می‌گوید که: «نوزاد سقط شده او، اولین نوزاد مشترک او و شوهر دومش بوده است. او به‌شدت ناراضی است و بی‌خواب شده است.»
موفقیت دولت چین در کنترل رشد جمعیت مسلمانان در این کشور را می‌توان از تعداد موارد انجام‌شده آییودی و عقیم‌سازی متوجه شد. در سال ۲۰۱۴ تنها ۲۰۰۰۰۰ آییودی در استان شین‌جیانگ کار گذاشته‌شده، درحالی‌که در سال ۲۰۱۸ این تعداد با رشدی بیش از ۶۰ درصدی به ۳۳۰۰۰۰ مورد رسیده است. هم‌زمان تعداد آی‌یو‌دی‌های استفاده‌شده در سایر مناطق چین کاهش‌یافته؛ چون بسیاری از زنان اقدام به خارج‌سازی آن‌ها کرده‌اند.
یک معلم سابق که مدتی به‌عنوان مربی دریکی از بازداشتگاه‌ها کارکرده است تجربه خود در خصوص آییودی را این‌چنین برای آسوشیتدپرس توصیف می‌کند: در آغاز سال ۲۰۱۷ زنان ایغور را در مراسم صبحگاهی وادار به تکرار شعارهایی که به‌عنوان شعارهای «ضد تروریستی» به آن‌ها آموزش داده‌شده بود، می‌کردند. زن‌ها فریاد می‌زدند: «اگر بچه زیادی داشته باشیم، افراط‌گرای مذهبی هستیم…یعنی باید به بازداشتگاه فرستاده شویم.» پلیس، ۱۸۰ پدر و مادر که فرزند اضافی داشتند را از خانه‌های خود بیرون کشیده بود و با اسلحه و باتوم به در یک‌یک خانه‌ها می‌رفت و به دنبال قرآن، چاقو، سجاده و البته بچه‌ها می‌گشت. «قلب آدم می‌خواست از سینه‌اش بیرون بپرد.» پس‌ازآن در ماه آگوست مقامات مسئول اطلاع دادند که در رحم همه زن‌هایی که می‌توانند بچه‌دار شوند باید آییودی گذاشته شود. وقتی این زن اعتراض می‌کند به او هشدار می‌دهند که اگر ساکت نشود او را به قرارگاه پلیس برده، به صندلی آهنی بسته و بازجوئي خواهند کرد. پس‌ازآن، زنان را به‌زور نظامیان مسلح، سوار یک اتوبوس کرده و به بیمارستانی می‌برند. زنان ایغور در این بیمارستان در سکوت در انتظار کارگذاری آییودی بوده‌اند. برخی زنان آرام اشک می‌ریختند ولی هیچ‌کس جرأت نداشت کلمه‌ای بر زبان بیاورد؛ چون همه‌جا دوربین‌های مراقبتی وجود داشت.
آمارهای پزشکی کشور چین هم گواه افزایش شدید میزان عقیم‌سازی در شین‌جیانگ هستند. مدارک حسابداری که به دست زنز افتاده است نشان می‌دهد که دولت استان شین‌جیانگ از آغاز سال ۲۰۱۶ صدها میلیون دلار را صرف جراحی‌های عقیم‌سازی و دادن مشوق‌های پولی به زنان برای عقیم‌سازی خودکرده‌اند. بااینکه تعداد موارد عقیم‌سازی در سایر نقاط چین یکسان مانده‌اند ولی میزان عقیم‌سازی در شین‌جیانگ بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ بیش از هفت برابر شده و به بیش از ۶۰۰۰۰ مورد رسیده است. زنر متوجه شده است که تنها در شهر ایغورنشین ختن در سال ۲۰۱۹، ۱۴۸۷۲ مورد عقیم‌سازی صورت پذیرفته و با این حساب اینک ۳۴٪ زنان این شهر که ازدواج کرده و در سن باروری هستند، عقیم شده‌اند.
افزایش میزان عقیم‌سازی در شین‌جیانگ
میزان عقیم‌سازی در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر
حتی در داخل خود استان شین‌جیانگ نیز سیاست‌های تبعیض‌آمیز به چشم می‌خورند. اقدامات انجام‌شده در نواحی جنوبی که اکثریت ساکنین آن ایغور هستند شدی تر از نواحی شمالی عمدتاً چینی نشین هستند. رسانه‌های دولتی چین گزارش می‌کنند که دولت در شهر شی‌هزی که عمده ساکنین آن چینی هستند و تنها ۲٪ از اهالی آن ایغور هستند، برای تشویق والدین چینی به بچه‌دارشدن، سوبسید و خدمات بیمارستانی زایمانی ارائه می‌کند. چنین مشوق‌هایی نصیب اقلیت‌هایی مانند زومرت داوت نمی‌شود. او را که مادر سه فرزند است در سال ۲۰۱۸ برای دو ماه به بازداشتگاه انداختند. جرم او دریافت ویزا برای سفر به کشور آمریکا بود. وقتی‌که او از بازداشتگاه آزاد شد، باید هرماه مانند سایر زنان ایغور محل زندگی‌اش، مورد معاینه آبستنی قرار می‌گرفت. چنین قانونی برای معاینه آبستنی زن‌های چینی وجود ندارد. مقامات به او گوشزد کرده بودند که چنانچه در این «معاینه پزشکی داوطلبانه» شرکت نکند، می‌تواند دوباره به زندان بیافتد. داوت روزی را به خاطر میآید که سروکله مقامات محلی با فهرستی از ۲۰۰ زن ایغور محلی که بیشتر از دو فرزند داشتند، پیدا شد. تمامی این زنان را عقیم کردند. دوات دراین‌باره می‌گوید: «همسایه‌های چینی دلشان به حال ما ایغورها به رحم آمده بود. آن‌ها به من گفتند چه زجری می‌کشید. مقامات دیگر دارند زیاده‌روی می‌کنند.» زمانی که دوات لب به اعتراض گشود، پلیس او را دومرتبه به بازداشتگاه فرستاد. در آنجا او را به‌زور عقیم کردند. پزشکان چینی او را بی‌هوش و پس‌ازآن برای همیشه عقیم کردند. زمانی که دوات به هوش آمد درد شدیدی در شکم خود احساس می‌کرد. دوات می‌گوید: «واقعاً عاصی شده بودم.»
در مقایسه با دوات، عمرزاخ خوش‌شانس‌تر بوده است. او توانست چند ساعت پیش از آنکه او را بازداشت کند بالاخره با قرض‌وقوله مبلغ جریمه را جور کند. آن‌ها ناچار شدند که گاو خواهرش را بفروشند و مبلغی را نیز با سود زیاد نزول کنند و دست‌آخر به‌شدت مقروض شدند. در عرض یک سال بعدی، عمرزاخ باید اجباراً در کلاس کنترل جمعیت شرکت می‌کرد. دو نفر را مأمور جاسوسی از او و بچه‌هایش کرده بودند. زمانی که بالاخره شوهرش آزاد شد، آن‌ها فقط با چندتکه لباس به قزاقستان گریختند. آییودی که به‌زور در رحم عمرزاخ کار گذاشته‌شده اینک در گوشت رحم وی فرورفته است. عمرزاخ می‌گوید که گاه احساس این را دارد که چاقو در شکم وی فرومی‌کنند. این یادگار همه‌چیزهایی است که او در کشورش ازدست‌داده و همچنین دین او به‌تمامی آنهائي است که باقی‌مانده‌اند. عمرزاخ می‌گوید: «مردم الآن از وحشت جرأت نمی‌کنند بچه‌دار شوند. وقتی نام «شین‌جیانگ» به یادم میآید، بدنم می‌لرزد.»
