در سوگ مهندس عبدالحمید اشراق

عبدالحمید اشراق یکی دیگر از تلاشگران فرهنگ ایران درگذشت و به ابدیت پیوست، تلاشگر سرسختی که کوله بار سنگینی از جلوه های رنگارنگ فرهنگ میهنش را تا پیر سالی به برنائی به دوش می کشید.
عبدالحمید اشراق در میان هموطنان خارج از کشورمان، همچون شمع فروزانی بود که با شعله های جان خود، به عرصه های مختلف فرهنگ و هنر ایران، مانند معماری، نقاشی، موسیقی، ادبیات و غیره روشنائی می بخشید. در عین حال نیز کاوشگری خستگی ناپذیری بود که زوایای تاریک تاریخ فرهنگ کشورمان را می کاوید تا با یافته های نو، به غنای فرهنگ میهنمان بیفزاید. در این عرصه نیز همیشه یار و یاور کاوشگران و پژوهشگران جوان میهنمان بود.
عبدالحمید اشراق در جمع آوری ایرانیان و معرفی و شناساندن چهره های برجستۀ سرزمینمان، به سختی کوشش می کرد. توجه خاصی که او به جلسات ماهیانۀ انجمن توسعه و تجدد می داشت، نشانگر این امر بود. جلساتی که بسیاری از شخصیت های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، هنری و غیرۀ کشورمان، از اقصی نقاط دنیا در آن حضور به هم رساندند و در بارۀ مسائل مختلف کشورمان و جهان گفتگو کردند.
در طول سه دهۀ اخیر، بسیاری از هموطنان فرهیختۀ کشورمان، ما را ترک کردند و رفتند و یادشان گرامی است. اما تعداد از آنان، نه تنها یادشان همیشه گرامی خواهد بود، بلکه جایشان هم در بین ایرانیان فرهنگ دوست، همیشه خالی خواهد ماند، و مهندس عبدالحمید اشراق یکی از این هموطنان بسیار برجسته و خوب ما بود.
عبدالحمید اشراق، همانند زنده یادان شجاع الدین شفا، محمد عاصمی، منوچهر فرهنگی و بسیاری دیگر از بزرگان کشورمان که ما را ترک کردند، از رفتنشان غمگین نبودند، چرا که می دانستند، به قدر کافی از خود اثرات به یاد ماندنی باقی گذاشته اند. و دیگر اینکه می دانستند که روز و روزگاری می باید بروند و به جمع یاران و دوستان خود که پیشاپیش آنها رفته اند، بپیوندند تا جمعشان جمع شود….
آنهائی که به دنیای دیگر باور دارند، می باید عبدالحمید اشراق را در میان دوستان خود که پیش از او رفته اند، شاد و شادمان تصور کنند. آنهائی هم که به دنیای دیگر باور ندارند، باید باورشان این باشد که دوست از دست رفتۀ ما، پس از هشتاد و چهار سال تلاش و کوشش پر ثمر، به آرامگاه ابدی اش رفت تا در آنجا آرام بگیرد و به آرامش برسد.
با این همه، من صمیمانه درگذشت این دوست فرزانه ام را به همسر و دخترعزیزشان تسلیت می گویم. به استاد دکتر احسان یارشاطر هم که در سه دهۀ گذشته مهندس اشراق عصای دست او و یاری رسان دانشنامۀ ایرانیکا بود، همینطور. و به دو دوست بسیار ارجمند او، سیروس فرمانفرمایان، یکی از نخستین پایه گذاران انجمن توسعه و تجدد که مهندس اشراق چندین سال اداره کنندۀ آن بود و سیروس آموزگار که یکی از ستونهای ستبر و استوار جلسات فرهنگی این انجمن به شمار می رفت، تسلیت می گویم و همینطور به همۀ دوستان و دوستداران « مهندس عبدالحمید اشراق»، تلاشگر فرهنگی سرشناسی که نام و یادش همیشه گرامی خواهد ماند.
پاریس – چهارشنبه 9 دسامبر 2015
هوشنگ معین زاده