بازیگر اهل ایران بود. نخستین تجربۀ بازیگری او، حضور در نمایش دست‌های آلوده اثر ژان-پل سارتر بود که مورد استقبال قرار گرفت. او پس از انقلاب ۱۳۵۷ یکی معدود بازیگران زن بود که فعالیت خود را ادامه داد. او پس از انقلاب در تلویزیون نیز به فعالیت پرداخت و نقش ملک‌جهان خانم را در سریال تاریخی امیرکبیر (۱۳۶۳–۱۳۶۴) بازی کرد. او در اوایل دههٔ ۱۳۸۰ از بازیگری فاصله گرفت و در سال ۱۳۸۵ به ایالات متحده نقل مکان کرد.
فخری خوروش در ۱۰ خرداد ۱۳۰۸ در کرمانشاه به دنیا آمد. او باهوش بود و تحصیل را سریع‌تر، در ۱۶ سالگی، به اتمام رساند. پس از پایان تحصیل در دانشسرا، با اینکه هدفش تحصیلات عالیه در رشته پزشکی بود، برای چندین سال به‌عنوان معلم مشغول به کار بود و توسط انجمن جامعه لیسانس‌ها برای بازیگری در تئاتر انتخاب شد. او سپس با نمایش دست‌های آلوده اثر ژان-پل سارتر به روی صحنه رفت که برای آن مورد استقبال قرار گرفت.
او از سال ۱۳۳۹ تا ۱۳۵۶ در تله‌تئاترهای بسیاری به ایفای نقش پرداخت. نخستین حضور او در سینما مربوط به برای تو (۱۳۳۴) به کارگردانی صادق بهرامی بود. یکی از تماشاگران نمایش‌های خوروش، فرخ غفاری بود که به‌تازگی تحصیلات سینمایی‌اش را در فرانسه به اتمام رسانده بود و برای ساختن فیلم‌های متفاوت در سینمای ایران به دنبال بازیگران مناسب می‌گشت. او در این جستجو، خوروش را انتخاب کرد و در فیلم جنوب شهر (۱۳۳۷) از بازی او استفاده کرد. اما این فیلم توقیف شد و در سال ۱۳۴۲ با اعمال سانسور و با نام جدید رقابت در شهر به نمایش درآمد.
خوروش که به واسطهٔ فعالیت‌های هنری‌اش خود را از آموزش و پرورش به وزارت فرهنگ و هنر منتقل کرده‌بود، توسط ادارهٔ جدیدش مأموریت پیدا کرد برای تلویزیون تله‌تئاتر بازی کند. اولین نمایشنامهٔ تلویزیونی او که در آن به ایفای نقش پرداخت مارگریت نام داشت. او در تلویزیون به مدت ۱۰ سال هر هفته یک نمایشنامهٔ زنده ارائه کرد و در این مسیر در کنار سایر هنرپیشگان و اهالی تئاتر نامدار و معتبر آن زمان نظیر عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، جمیله شیخی، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، داوود رشیدی، جعفر والی، حسین کسبیان، مهین شهابی، جمشید مشایخی، علی نصیریان، اسماعیل شنگله، پرویز فنی‌زاده، منوچهر فرید، نصرت پرتوی، اسماعیل محرابی، خسرو شجاع‌زاده، فرزانه تأییدی، آذر فخر، و … در خلق آثاری ارزنده مشارکت داشت.
فخری خوروش از اواخرِ دههٔ ۱۳۴۰، با موج نوی سینمای ایران بارِ دیگر به سینما بازگشت و در فیلم‌هایی بازی کرد که برخی از مهم‌ترین فیلم‌های موج نو به‌شمار می‌آیند؛ از جمله آقای هالو (داریوش مهرجویی)، نفرین (ناصر تقوایی)، شازده احتجاب (بهمن فرمان‌آرا)، شطرنج باد (محمدرضا اصلانی) و سوته‌دلان (علی حاتمی). خوروش با این که در سینمایی بدون سانسور و آزاد مشغول به کار بود، به واسطهٔ بینش و تجربه‌ای که در کارهای نمایشی داشت، هنجارشکنی نکرد. این است که او جزو زنان بازیگر خوشنام سینمای ایران است.
پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷، نام او برای احضار به دادگاه در روزنامه اعلام نشد. او پیش از انقلاب هرگز در سریال‌های تلویزیونی بازی نکرد، اما در سال‌های بعد از انقلاب در مجموعه‌های تلویزیونی متعددی بازی کرد که از آن جمله می‌توان به امیرکبیر و بازی در نقش مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه، اشاره کرد که از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌آفرینی‌های وی بوده‌است. وی در سریال‌های امام علی و پهلوانان نمی‌میرند نیز بازی کرد و در آخرین اثر سینمایی‌اش در فیلم یک بوس کوچولو (بهمن فرمان‌آرا)، در سکانس پایانی حضوری مؤثر را رقم زد. در سال ۲۰۱۰، در سومین دوره جشنواره فیلم‌های ایرانی سانفرانسیسکو از خوروش برای ۵۰ سال فعالیت هنری تقدیر شد.
همسر اول او جواد اسودی نام داشت. خوروش بعد از جدایی از او با شاپور شیبانی ازدواج کرد.
فخری خوروش از سال ۱۳۸۴ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد. او ساعت ۸:۳۰ صبح روز ۲۰ خرداد ۱۴۰۲ در بیمارستانی در شهر لس آنجلس دیده از جهان فروبست.
