پرنده‌های امروزی مثل مرغ و شترمرغ همگی روی تخمهای خود می‌نشینند. ولی دانشمندان همیشه این سوال را در ذهن خود دارند که اجداد این پرندگان یعنی دایناسورهای بالدار با آن همه سنگینی و با وجود چنگال‌های بزرگی که داشتند، چطور روی تخم‌هایشان می‌نشستند و آنها را نمی‌شکستند.
مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که دایناسورهای خاصی در آن زمان زندگی می‌کردند که استراتژی خاص خود را برای نشستن روی تخم‌هایشان داشتند. آنها با تخم‌هایشان حلقه‌ای درست می‌کردند و خودشان در مرکز این حلقه می‌نشستند. در این صورت هم گرمای بدنشان به تخم‌ها می‌رسید و هم سنگینی بدنشان باعث شکسته شدن آنها نمی‌شد.
دانشمندان روی سه فسیل باقی‌مانده از تخم دایناسورها مطالعه کردند که در سه مورد آن دایناسورها با کمک خرده‌ریزهای اطراف‌شان، حلقه‌ای از تخم‌هایشان درست کرده بودند. گونه‌های بزرگتر حلقه‌های بزرگتری درست کرده بودند تا مرکز بزرگتری داشته باشد.
دانشمندان با وجودی که قادر به تعیین دقیق گونه «خاگ‌دزدخزندگان» یا Oviraptorosaur از روی تخم‌هایشان نیستند، تخم آنها را به سه دسته تقسیم کرده‌اند. کوچک‌ترین آنها طولی کمتر از 170 میلی‌متر دارد و از نظر دانشمندان به گونه‌ای از دایناسورها با نام Elongatoolithus تعلق دارد که شامل گونه‌هایی با بدن‌هایی به وزن ده‌ها کیلوگرم تا 100 یا 200 کیلوگرم هستند و اندازه آنها حدودا به ابعاد شترمرغ‌های امروزی بوده است.
به گزارش آنا، تخمهای متوسط بیش از 240 میلی‌متر طول دارند که متعلق به گونه دایناسورهای Macroolithus هستند. دایناسورهایی که بزرگترین تخم‌ها را می‌گذاشته بالای دو هزار کیلوگرم وزن داشته است.
