کاملیا کبیری، خواهر امیرحسین کبیری که شنبه ۲۵ آبان ماه در گلشهر کرج گلوله خورد و سه شنبه ۲۸ آبان ماه جان باخت گفت که در گواهی فوت برادرش، علت فوت او را “عملکرد وسایل جنگی در خارج از جنگ” نوشته اند.
خانم کبیری گفت که برادرش بر اثر اصابت گلوله بر گردن اش جان باخته و در توضیحات گواهی فوت او “اصابت گلوله” ذکر شده است.
امیرحسین کبیری، ۳۳ ساله و فارغ التحصیل مترجمی زبان روز شنبه ۲۵ آبان ماه در گلشهر کرج هدف گلوله قرار گرفت. او به گفته خواهرش جزو معترضان نبود و براساس فیلمی که در شبکه های اجتماعی منتشر شده وقتی گلوله به او اصابت کرده دو دستانش در جیب کاپشن اش بوده و به همین شکل بر زمین افتاده است.
کاملیا کبیری، خواهر امیرحسین کبیری گفت که “گلوله از پشت به گردن برادرش اصابت کرده و از جلو خارج شده است. او توضیح داد: برادرم قرار بود پسرم را از مدرسه بردارد اما از مدرسه پسرم با من تماس گرفتند و پسرم گفت که دایی نیامده. هر چا با موبایل برادرم تماس گرفتم جوابی نداد. او یک مغازه در حیدرآباد که بالای ۴۵ متری است داشت. مترجم زبان انگلیسی هم بود و همزمان مغازه داشت. مغازه هم نرفته بود شروع به پی گیری کردم و رفتم ۴۵ متری گلشهر که مسیر خانه و مغازه اش بود. به مردم آنجا که مشخصات برادرم را دادم گفتند که از ناحیه گردن گلوله خورده و او را به بیمارستان البرز منتقل کرده اند. قبل از اینکه برادرم را پیدا کنم در همان منطقه بودم و خود من تیراندازی را می دیدم اینقدر ناجور بود که من که دنبال برادرم می گشتم نتوانستم جلو بروم و از کوچه پس کوچه ها رفتم.”
“راهور ناجا” در ۴۵ متری گلشهر ساختمانی است که به گفته شاهدان عینی از این ساختمان به معترضان شلیک شده است. خواهر امیرحسین کبیری گفت: “همان جایی که تیراندازی کرده بودند راهور ناجا است سر ۴۵ متری گلشهر. من رفتم در زدم مرا راه ندادند. یک سرباز آمد به من گفت شما بروید مهستان اداره اطلاعات و عکس و فیلم هرچه دارید بدهید آنجا رسیدگی می شود و به ما ربطی ندارد. گرچه من خودم می دیدم از همان جا تیراندازی می شده. به من گفت ما حق تیر نداریم و تیر هوایی بوده. رفتم بیمارستان البرز که در باغستان کرج است. برادرم قطع نخاع شده بود و در کما بود. روز اول خیلی سخت گرفتند و اگر در بیمارستان آشنا نداشتیم اصلا به ما اجازه نمی دادند داخل شویم اما از روز دوم کاری به ما نداشتند من البته می دیدم کسانی که گلوله خورده اند خانواده های شان برای ورود به بیمارستان هم مشکل دارند و با مامور می آمدند و با مامور می رفتند ولی با ما واقعا کاری نداشتند. شاید به این دلیل فیلم گلوله خوردن برادرم را دیده بودند که مقصر نبود نمی دانم.”
فیلمی در شبکه های اجتماعی منتشر شده از جوانی که هر روی زمین افتاده و هر دوستش در جیب های کاپشن اش است. کاملیا کبیری گفت: “این فیلم برادر من است. او در اعتراضات نبود. بی طرف بود و جزو تماشاگران شاید، مغازه و خانه اش در همان مسیر بود و شاید ایستاده نگاه کرده اما جزو شورش نبود و اصلا فکر نمی کرد که بزنند اینقدر که با خیال راحت و دست در جیب ایستاده بود.”
خواهر امیرحسین کبیری گفت که از خانواده او برای تحویل پیکر برادرش پولی نگرفته اند: “از ما پول نگرفتند اما از پدرم تعهد گرفتند که هیچ چیزی نگویید صدایتان هم درنیاید، اعلامیه چاپ نکنید، مراسم در مسجد نگیرید و پدرم هم برای اینکه پیکر برادرم را تحویل بدهند تعهد داده بود. ما در سکوت و تنهایی برادرم را در بهشت سیکنه کرج به خاک سپردیم و در خانه خودمان مجلس ختم گرفتیم.”
کاملیا کبیری گفت: “در گواهی فوت که به ما دادند علت فوت را نوشته اند “عملکرد وسایل جنگی در خارج از جنگ” در توضیحاتش هم نوشته اند “اصابت گلوله” گلوله جنگی بوده اما پزشکی قانونی گفته یک ماه تا یک ماه و نیم دیگر می توانند نوع اسلحه را تا حدودی شناسایی کنند. چون گلوله رد شده یعنی خورده به گردن و از جلو خارج شده و در بدن نمانده نمی توانند به راحتی بگویند از چه اسلحه ای بوده و یک مقدار طول می کشد ولی گفته اند تا یک ماه و نیم دیگر تا حدودی می توانند بگویند.”
به گزارش کمپین حقوق بشر در ایران؛ خانم کبیری گفت که به عنوان خواهر امیرحسین کبیری شکایت او برای شناسایی قاتل برادرش را قبول نمی کنند و پدر و مادر او باید در این زمینه شکایت کنند: “پدر و مادرم شکایت خواهند کرد. من دیدم در خبرها که گفته اند می خواهند به خانواده ها دیه بدهند و دلجویی کنند. واقعیت این است که دیه بدهند یا شهید اعلام کنند چه فایده ای دارد؟ ما می خواهیم قاتل برادرم را معرفی کنند. می خواهیم قاتل را مجازات کنند. برادر من رهگذر بود و در نهایت یک تماشاچی و می خواهیم بگویند چرا او را کشتند.”
