آنچه که بارها روشنفکران، تشکل های سیاسی و نهادهای آزادیخواه در خارج از کشور موارد اعتراض خود را کتباً و شفاهاً اعلام داشته اند، بیانگر این موضعگیری ها بوده است:
1ـ اعتراض به برنامه هویت و تقویت جمهوری اسلامی.
2ـ حذف روشنفکران و بی اعتبار کردن اپوزیسیون جمهوری اسلامی در خارج کشور.
3ـ سازماندهی اعتراضهای آزادیخواهی بمنظور انعکاس در افکار عمومی.
و آنچه که در میکونوس شاهد بودیم، سیاست قضائی جمهوری اسلامی در مورد واقعه، دادگاه و بازتاب دستگاه قضائی جمهوری اسلامی بود که می توان با نگاهی اجمالی به موارد زیر اشاره نمود:
1ـ جمهوری اسلامی برای برنامه ریزی، جمع آوری اطلاعات، اجرای طرح و بازگشت افراد تیم ترور و گروگانگیر همۀ نیروهایش را بکار گرفت.
2ـ وارد آوردن فشار به دولت آلمان و باج خواهی با دستگیری افراد آلمانی در ایران و دادن باج اقتصادی و رشوه.
3ـ ساختن شاهدان موافق نظام برای دروغ گفتن در دادگاه، جلوگیری از شهادت افرادی که در ایران بودند.
4ـ تهدید متهمان، وکلای آنان، وکلای شاکیان خصوصی و در نهایت بدنام کردن قضات.
در نتیجه جاسوسان و خبرچینان در جریان ترور میکونوس هیچگاه مشخص و حتی مطرح نشدند! و هرگز اپوزیسیون در این مورد خاص فعالیت جدی و ثمر بخشی از خود بجای نگذاشت! و رسانه های معتبر آلمانی هم در حاشیه عمل نمودند!
یعنی اینکه خود ترور برای مطبوعات و اپوزیسیون بی اهمیت بود و بیشترشان سخنان یکی از مسئولین پلیس امنیت کشور در برلین را نقل می کردند:
” عاملان اختلافات را به همراه می آورند. پایتخت آلمان به علت موقعیت برجسته اش برای مجرمین خارجی جذاب میشود. این توضیح را جانشین مدیر امنیت کشور آلمان در برلین پیتر هابرر بیان می کند.
هابرر در جائی دیگر تأکید می کند کسانی که به برلین می آیند اختلافاتشان را با خود به همراه می آورند. سوءقصد ویلمرزدورف که چهار نفر از اپوزیسیون ایرانی کشته شدند یک اختلاف برلنی نبود. ( رجوع شود به آرشیو روزنامه تاگس اشپیگل بتاریخ سپتامبر 1992).”
ایجاد ترس، وحشت و عدم امنیت با بکارگیری چند کلمه زمخت و خشن در یک تیتر درشت متداولترین شیوۀ مورد استفاده رسانه ها برای جلب مشتری است. این شیوه در مورد واقعۀ میکونوس عملاً در خدمت مخدوش کردن اخبار و جهت دادن به آنها به نفع سیاست روز بود! اما آنچه که این بار مسئله را دگرگون میسازد، وجود شبکه های اجتماعی و راحتتر شدن ارتباط بین رسانه ها و مطبوعات می باشد. در روزهای گذشته همکاران خبری ما همانطور که به آن در نوشتار پیشین اشاره رفت با چند خبرنگار آلمانی تماس گرفتند که در نتیجه همکاران روزنامه نگار آلمانی خواستار ارائه اسناد شده و استقبال نموده اند.
در همین راستا، آنچه که ساعاتی پیش در گزارش های درون مرزی بدستمان رسید در هفته گذشته، سهیل اعرابی، برادر زنده یاد سهراب اعرابی که به دلیل فعالیت‌های سیاسی و مدنی مجبور به ترک ایران و اقامت در کشور آلمان شده بود به طرز فجیعی در شهر اسن آلمان به قتل رسید. خبری که نخست در رسانه های درون مرزی منتشر شد و نه در کشور آلمان!
ما بارها در یکسال گذشته بر اساس گزارش های دریافتی، خواستار ارتباط با پلیس آلمان، اداره آگاهی و وزارت اطلاعات و امنیت این کشور شدیم تا بتوانیم با ارئه اسناد جان تنها بازمانده و دارنده اطلاعات تونل های موشکی جمهوری اسلامی، دیگر پناهندگان سیاسی و شهرواندان آلمانی را از خطر دور نگاه داریم ولی انگار چه بیهوده و خام انتظار داشتیم..!
انصاف نیوز و جماران نیوز بگونه ای متبحرانه به مرگ سهیل اعرابی پرداخته ولی کوچکترین اشاره ای به اصل ماجرا ندارند! سید محمد خاتمی نیز پیام تسلیتی را در همین رابطه به مادر زنده یادان بصورت زیر منتشر می نماید:
به نام ایزد هستی بخش
بانوی بزرگوار، والامنش و شکیبا سرکارخانم پروین فهیمی!
با گرامیداشت یاد فرزند گرانقدرتان سهراب اعرابی، درگذشت تاسف انگیز فرزند دیگرتان آقای سهیل اعرابی را صمیمانه به سرکارعالی و همه بستگان داغدار تسلیت می گویم و برای آن فقید محترم آمرزش و رحمت الهی و برای بازماندگان معزز تندرستی و شکیبایی و پاداش نیکو و برای شما طول عمر با عزت توام با سلامتی و شکیبایی بیشتر مسالت می کنم. با احترام فراوان سید محمد خاتمی۱۴۰۱/۴/۱۱
ادامه دارد..
