بومیان معتقدند اینجا مزار یک امامزاده است؛ البته تاکنون شجرنامه‌ای از او یافت نشده، اما وجود مقبره‌های قدیمی در این محل نشان می‌دهد که این اعتقاد چندان هم جدید نیست.
مردم محلی این مکان را به نوعی مقدس می‌دانند و بر شاخه‌های یکی از درختان پارچه‌هایی به عنوان دخیل دیده می‌شود. با این باور که امامزاده در پای همین درخت دفن شده است.
با این وجود، چند سالی است اعتقاد جدیدی بین عده‌ای رواج پیدا کرده که بر پایۀ آن، افرادی شبانه و به صورت مخفی، زمین را حفر می‌کنند.
این اعتقاد جدید، ارتباطی با امامزاده و عقاید مذهبی ندارد؛ این افراد به دنبال گنج همه‌جا را حفر کرده‌اند و گودال‌ها و حفره‌ها را پس از جست‌وجوهای خود – که شاید بی‌حاصل بوده و شاید هم به یافتن گنج منجر شده باشد – رها کرده‌اند.
روی بعضی از گودال‌های حفر شده با شاخ و برگ پوشانده شده است. مشخص نیست که این شاخ و برگ‌ها توسط حفاران روی گودال‌ها قرار گرفته یا توسط افراد دیگر.
هرچند در گذشته هم عده معدودی برای گنج‌یابی به این منطقه آمده بودند، اما حالا ظاهراً تعدادشان بسیار بیشتر شده است.
دامنه بعضی حفاری‌ها بسیار بزرگ است. قطر دهانه بعضی از آنها بیش از چهار متر است.
تونل‌ها و گودال‌های حفر شده باعث بیرون زدن ریشه درختان شده که به درختان آسیب می‌زند. کپه‌های متعدد خاک نشان می‌دهد که گنج‌یابان فعالیت زیادی در این نقطه داشته‌اند.
به گزارش ایسنا؛ اینجا استان مازندران، جنگل‌های هیرکانی در نزدیکی آمل است. اگر برای گردش و سیاحت به این جنگل‌ها سفر کردید، مراقب باشید گنجِ سلامتی‌تان با افتادن به حفره‌های جویندگان گنج، از دست نرود!
