جنگ هم مانند بسیاری از پدیده های اجتماعی در جهان انواع مختلفی دارد. جنگ سرد، جنگ گرم یا آتشین، جنگ فرسایشی، جنگ خاموش، جنگ صدا دار، جنگ فراگیر، جنگ نظامی، جنگ سیاسی، جنگ قلمی، جنگ زبانی، جنگ قومی، جنگ دینی، جنگ انفرادی(تن به تن)، جنگ گروهی و…..!
افراد(مردمان عادی جامعه)، اشخاص(شخصیت های مشهور درون اجتماع)، احزاب، دولت های کشورها و یا گروه هائی دیگر از اجتماع بشری در سراسر جهان، در زندگی شان بیش از هر عنصر دیگری، تابع یک غریزه بسیار قوی و سختگیر در طول موجودیت خودشان می باشند؛ و پیوسته برای تحقق بخشیدن به آن با هر کسی می جنگند، تا آن را به دست بیاورند. این غریزه بسیار قوی، حس برتری جوئی در میان زندگان از هر گروهی که هستند می باشد!
ولی از آنجائی که غرایز فقط مختص جانداران هستند؛ و غیرجانداران و موارد دیگری را که نه فقط جان، بلکه جسمیت هم ندارند، و قابل لمس کردن هم نمی باشند را شامل نمی شوند. که اصطلاحا به آنها موارد سمّاعی( نام شان را می شنویم، حالت شان را تجسم و درک می کنیم؛ اما به هیچوجه نمی توانیم آنها را لمس نمائیم. این موارد را در قواعد دستوری هر زبان زنده ای، افعال انعکاسی یا رفلکسی می گویند. مانند: فکر کردن، خجالت کشیدن، فراموش نمودن، به خاطر آوردن، آواز خواندن، پرواز کردن و صدها نمونه دیگر، که شما مفاهیم آنها را درک می کنید؛ اما هیچگاه برای تان با دست قابل لمس کردن نیستند.)!
یکی از نمونه های بارز چنین تعبیری ” جنگ کردن ” است. که در بالا به تعدادی از انواع آن اشاره شد. متأسفانه پیشرفت تکنولوژی که مهمترین عامل رشد و ترقی های مثبت و منفی در این عصر و زمانه است؛ در ارتباط با انواع جنگ میان انسانها و گروههای گوناگون بسیار خطرآفرین هم می باشد. با به کار گرفتن همین تکنولوژی پیشرفته است؛ که خیلی از سلاح های خطرناک و آتشین و جانگیر، به دست مشتی از آدمهای بری ازتعقل، و غافل از خطا بودن نفس اینگونه اعمال وحشیانه می افتند؛ که اکنون در همه جای این دنیای بی درو پیکر، موجب کشتارهای زیادی گشته است!
در این برهه زمانی، تعدادی از کشورهای کوچک و بزرگ در گیتی، با توجه به میزان غنی یا فقیر بودن آن سرزمین، دارای برخی یا بسیاری از سلاح های پیشرفته جنگی می باشند. تعدادی از ممالک دیگر هم، به سبب آنکه به دنبال به دست آوردن امتیازهای قدرتمندانه نسبت به دیگران هستند( بها دادن به همان غریزه خطرناک ” برتری طلبی” )؛ یا تلاش می کنند که به این تکنولوژی های پیشرفته دست بیابند؛ و یا آنکه چیز مهم دیگری را جایگزین آن بنمایند. تا به وسیله آن، نیروی منفی ضعیف پنداری خودشان را مضمحل کنند!
آخوندهای رژیم فناتیک و واپسگرای اسلامی، در چنین ارتباطی در حال ایفا نمودن دو نقش متفاوت با یکدیگر هستند؛ تا به واسطه آنها بتوانند مردمان جهان و حکومت های موجود در دنیا، به ویژه همسایگان با ایران را در این رابطه به اشتباه بیندازند؛ و آنها را از خودشان و قدرتی که دارند بترسانند؛ و آنگاه منافع رفلکسی این برتری جوئی روانی را نصیب خود گردانند!
از سوئی دیگر، در میان کشوهائی که در همسایگی با ایران می باشند؛ بعضی شان با آنکه قدرتمند بودن جمهوری اسلامی را نسبت به خودشان باور نموده اند؛ ولی ترسیدن خودشان از حکومت آخوندی را آشکار نمی کنند. برخی دیگر هم، با نشان دادن واکنش های نه دوستانه و نه دشمنانه، ارزش زیادی برای آنها قائل نیستند. حاکمیت شیخ نشین عربستان سعودی، که به لحاظ دارا بودن بیشترین منابع نفت و گاز در این سرزمین، یکی از کشورهای بسیار غنی در جهان می باشند؛ با آنکه به همین بهانه داشتن چنین ثروت عظیمی در کشورشان، و نیازمند بودن دیگر ممالک به نفت و گاز ایشان، این منابع گرانبها و سودبخش را، مستمسکی برای تضعیف نمودن قدرت ظاهری جمهوری اسلامی قرارد داده اند؛ تا در کنار تحریمهای آسیب رسان اقتصادی به رژیم آخوندی، زیان های اقتصادی بیشتری را به حکومت اسلامی وارد بیاورند!
امروزه در جهان، قیمت نفت نسبت به شش ماه تا یک سال پیش، به مبلغ پنجاه درصد کاهش یافته است. کشورهای عضو اوپک چنین مشکلی را زیاد تولید نمودن و ارزان فروختن نفت به خریداران بین المللی می دانند. آنها کشورهای دیگر را که عضو اوپک نیستند را مسؤل به نصف رسیدن بهای نفت می نامند. اما در میان کشورهای عضو اوپک، عربستان سعودی هم از جمله تولید و صادر کنندگانی است؛ که به هیچوجه زیر بار کمتر تولید کردن نفت جهت بالا رفتن قیمت آن نمی رود!
علی النعیمی وزیر نفت عربستان سعودی، در جمع خبرنگاران در ابوظبی اعلام کرد؛ که کشورش به همین مقدار تولیدی که مشغول آن است ادامه خواهد. به صراحت اعلام کردن چنین تصمیمی، علنی ساختن خصومت و جنگ بی صدای حاکمان این کشور، با سران جمهوری اسلامی می باشد. سعودی ها می خواهند که با تولید بیشتر نفت، و پائین ماندن نرخ فروش این عنصر گرانبها و زندگی بخش، به دیگر تولیدکنندگان عضو اوپک به ویژه ایران لطمه بزند!
حکومت بی کفایت اسلامی، در رابطه با مشکلات اقتصادی فراوانی که با آنها دست به گریبان می باشد؛ زیان کاسته شدن پنجاه در صد از بهای نفت را، تحت هیچ شرایطی نمی تواند جبران کند. سعودی ها نیز به این امر وقوف کامل دارند؛ و تصورشان این است، که با تولید و صدور بیشتر نفت کشورشان، خریداران بین المللی را به سوی خودشان جلب کنند؛ و مشتری ها را از اطراف دیگر صادر کنندگان آن، به ویژه رژیم آخوندی به طرف عربستان جذب نمایند. هر چند که با ارزان تر فروختن نفت کشور، به خودشان هم زیان برسانند!
محترم مومنی
