دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
تا این لحظه همه پرسی به خسران ملت کرد و کردستان تمام نشده است، در عین حالی که اقوام و اقلیت هایی در مناطق مورد مناقشه را که مایل به رفتن زیر چتر پیشمرگه ها –ولو برای مدتی موقت تا اجرای درست تعیین تکلیف مناطق مورد مناقشه- نبودند، راضی سازند. مرزی که نیروهای عراقی می بایست بر اساس توافق با آن مستقر شوند؛ استقرار پیشمرگه های اتحادیه میهنی در تمام مناطق مورد مناقشه ای که قبلاً در اختیار داشتند در کنار ارتش عراق و هر دو آن ها باید در خارج از شهرها مستقر باشند و امنیت شهرها با نیروهای پلیس باشد. نیروهای عراقی حق ندارند، نه بر اساس خط آبی دوران صدام پیش روند و نه مرز پیش از حمله داعش و نه مرزی که تا پیش از عملیات موصل در سال گذشته وجود داشت، بلکه تنها مرزی است که به دقت مناطق ایزدی نشین، ترکمن نشین و برخی از مناطقی را که کردها در آن در اکثریت نیستند، از مناطق مورد مناقشه جدا می کند؛ به جز مواردی که کردها نیز در کنار سایر اقوام زندگی کنند که باز استقرار نیروهای پیشمرگه و ارتش عراق باید در خارج از شهرها باشد و شهرها صرفاً در کنترل نیروهای پلیس. “گذرگاه ها و فرودگاه ها باید بر اساس مدیریت مشترک فنی و غیرنظامی هر دو طرف باشد و نه یک طرف”.
پیش از هر توصیه جدید به هم مقامات اقلیم و هم فرماندهان پیشمرگه باید بگویم همه پرسی را بسیار سرسری گرفتید و من سربسته قبل از همه پرسی به شما رساندم که “هر چه می شود، بشود” یعنی خودکشی. مشخصاً توصیه هایی پیرامون “اعلام بسیج عمومی” در سراسر کردستان عراق و توزیع سلاح بین همگان کردم، ولی متأسفانه 48 آخر تنها در کرکوک توزیع سلاح کردید و مناطق درگیری را مین گذاری نمایید. هر چه لازم بود، به عنوان پیشواز برای بدترین سناریوها به شما توصیه کردم، که متأسفانه گویا در خواب های خوب و خوش تان چنان غرق شده اید که هنوز میلی به دیدن واقعیات ندارید! هنوز هم پس از گذشت این همه زمان، تهدید را جدی نگرفتید (و گویا خیلی در خاطرات دوران کودکی تان سرگردان اید و پول نفت و گاز شما را سنگین و شل و ول کرده است!) توصیه های مرا برای بدترین سناریوها اگر انجام داده بودید، اینک در موضعی مناسب برای هر گفتگو قرار داشتید. به کردهای سوریه و پ.ک.ک. نگاه کنید، نه تنها توصیه ها را جدّی گرفته و عمل می کنند، گاه چند گام هم از من پیش اند. شما با کسانی مواجه اید که دنبال فرصتی مناسب اند تا اقلیم کردستان را محو و آن مناطق تان را به استانی معمولی تبدیل کنند و می بینید که حتی در مکالمات رسمی شان نیز آن را به کار می برد؛ اگر توانستند از نخست وزیر و مجلس عراق پلی می سازند برای نه، به بهانه ای دیگر در فرصتی دیگر. منتظر معجزه نشسته اید!؟ از چند توصیه، معدودی را برمی گزینید و آن را هم درست انجام نمی دهید و به شکلی نمادین یا کم اثر اجرا می کنید. به خود بیایید؛ چه بسا این آخرین فرصت تان باشد و پشیمانی با صرف انرژی بسیاری بیشتر –وقتی دیر شده باشد- کمکی نکند. خوشبختانه پ.ک.ک. توصیه های لازم را صورت داده و البته از قبل در برخی از مناطق روستایی نفوذ داشته و نفوذش را در سایر مناطق بسط داده است و به مناطق شهری و کرکوک تسریع داده است و به گسترش با چراغ خاموش تا قبل از ساعت صفر ادامه دهد. باید تمامی مردم کردستان عراق، به جز کودکان دارای اسلحه شوند و ثبت نام برای بسیج عمومی و شروع آموزش نظامی به داوطلبان را در همه جای کردستان آغاز کنید و همگانی سازید؛ “و در همه مناطق” (بسیج عمومی بسیار موثرتر از سلاح هایی است که در اختیار دارید و همین ارتش اسرائیل مهمتر از سلاح ها، با بسیج عمومی سازمان یافته توانست کشورش را از حمله کشورهای متعدد عربی حفظ کند) و منتظر زمان صفر حمله باشید. اما در صورتی که هر یک از نیروهای عراقی، حمله را به هر نقطه از اقلیم کردستان یا مناطق مورد مناقشه ای که اینک در کنترل پیشمرگه ها و چریک های کرد است، صورت داد، “آن رسماً اعلام زمان ساعت صفر آغاز جنگ خواهد بود و دیگر منتظر دریافت پیام ام در این مورد ننشینید”. آغاز ساعت صفر عملیات نه فقط در منطقه ای (یا گذرگاهی) که مورد حمله از طرف نیروهای عراقی واقع شده، بلکه آن اعلان جنگی تمام عیار برای موجودیت شماست و باید در هر نقطه ای به مواضع نیروهای عراقی در طول خطوط تماس، جنگی منظم و نامنظم (توأمان) توسط واحدهای مختلف پیشمرگه و عملیات چریکی و فعال شدن هسته های خاموش توسط پ.ک.ک. در جهت قیامی مردمی است. (چریک هایی که برخلاف متجاوزان از هزاران کیلومتر آن طرف تر به آنجا نیامده اند، بلکه از مردم محلی هستند و سال ها در آنجا زندگی کرده و با آنان آمیخته اند و جنگ چریکی بی پایان با دولت مرکزی زورگو در خون شان است) کردهای سوریه نیز که اخیراً خوشبختانه از جنگ با داعش در نقاط مختلف فارغ شده اند و باید در طول تمام مناطق تماس از مرز رد شده و به نیروهای عراقی حمله کنند و به خصوص گذرگاه هایی را که اخیراً نیروهای عراقی تصاحب کرده اند. کار هماهنگی بین پیشمرگه ها و کردهای سوریه باید از طریق پ.ک.ک. صورت گیرد که نقش اش در این زمینه بسیار کلیدی است. باید درسی به متجاوزان دهید که هرگز خودشان و اربابان شان فراموش نکنند. به سیاستمداران و نظامیانی دیگر –که تاریخ را نخوانده اند- بفهمانند که اگر درصدد تسلط بر ملت کرد با زور و اسلحه هستند، تنها بر شمار کشته ها خواهند افزود و نامی سیاه از آنان در تاریخ باقی می ماند؛ چون کوه ها شاهدند که متجاوزان تنها در یک صورت در خاک کردستان باقی می مانند: “اجساد تکه پاره و استخوان های پوسیده شان”. البته باز منتظر می مانم که هر کس حدش را عملاً (و نه در حرف و شعار) بداند و نیازی به سمت سناریوهای جنگ تمام عیار نباشد.
ارتش آمریکا اگر بخواهد می تواند به راحتی مانع درگیری عراقیان با پیشمرگه ها شود و همان گونه که در سوریه به راحتی این کار را صورت داد و واحدهایی از نیروهای رزمی و زرهی را در طول خطوط تماس ترکیه با نیروهای کرد سوریه با پرچم آمریکا مستقر کردید تا بین کردهای سوریه و ارتش ترکیه (متحد استراتژیک تان) درگیری روی ندهد، به راحتی این کار را باز می توانید بین نیروهای پیشمرگه با نیروهای عراقی تکرار کنید. “در صورتی که اقدامی موثر صورت ندهید و عملاً سر جای شان ننشانید (و نه به صرف توصیه و نصیحت)، یک متحد دیگرتان را در خاورمیانه از دست خواهید داد” و از دست کسی نیز کاری ساخته نیست. ادعاهای گام به گام جاه طلبانه دولت مردان عراقی با اظهارات سخنگو و وزارت خارجه شما حل نمی شود (بلکه آنان را تنها پرروتر کرده است و گویا برخی مقامات عراقی شناگران قابلی بوده اند و تاکنون فرصت نداشته اند که عرض اندام کنند!) و با اقدامات عملی و اتمام حجت قاطع ژنرال های آمریکایی حل می شود؛ چنان که در سوریه نیز اگر همین کار را با نیروهای متحد اسد که اخیراً کردهای سوریه را تهدید کردند، انجام ندهید، متجاوزان را پررو می کنید (و باید منتظر درگیری دیگر و از دست دادن یک متحد دیگر در آنجا بنشینید) و آنان روی هر جمله شما حساب باز کرده و می کنند. این را هم اضافه کنم که اظهار نظرات سیاستمداران و مقامات کشورهای خارجی و بین المللی که با دولتمردان عراقی گفتگو صورت دادند، نه تنها کمکی به حل قضایا نکرد، بلکه آنان را پررو و حتی وقیح کرد و اینک به صراحت نیز می گویند که دنیا از اقدامات ما حمایت کرده و ما باید خواسته های خود را تجویز کنیم! واقعاً نمی دانید طرفی که متخاصم است، با تأیید اعمالش وقیح تر می شود!؟ که می بینید شده است.
من همچنان تصمیماتی را که توسط نیروها و مقامات عراقی گرفته می شود و تحولاتی که عملاً پیاده می گردد و نه شعارها، زیر نظر دارم –چه رسمی و علنی و چه غیررسمی و عملی- و در صورتی که ببینم باز هر گونه زیاده خواهی توسط دولتمردان عراق صورت گیرد، توصیه های لازم را به همه کردهای خاورمیانه خواهم داد و بر اساس اتمام حجتم عمل خواهم کرد. محض اطلاع تان بگویم، آن جنگی تمام عیار خواهد بود که سراسر عراق را در برخواهد گرفت و از بغداد تا تمامی مناطق سنی نشین نیز از آن مصون نخواهند ماند و نه فقط نظامیان، بلکه کلیه نمایندگان و مقامات عراقی که پای این اقدامات را امضاء کردند، در برخواهد گرفت و نه فقط در طول دوران مسئولیت شان که حتی در زمان بازنشستگی شان نیز تسویه حساب خواهند شد (به طریقی که به موقع خواهید فهمید). کسانی که به تحریک های فرماندهان سپاه و واحدهای حشدالشعبی دلخوش کرده اند، نمی دانند که جدیداً چه تصمیماتی برای مواجهه با آنان توسط معدود مقامات و نظامیان آمریکایی و متحدان شان گرفته شده که در آینده نزدیک حمایت این نیروهای تروریستی نه تنها کمکی بدان ها نمی کند، که موجب می شود در یک درگیری غیرقابل تصور منطقه ای و بی پایان به همراه آنان غرق شوند؛ درست مثل یمن و سوریه.
