دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هئيت علمي دانشگاه آبردين با رتبه پروفسوري
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
در حالی که رژیم سوریه که در منطقه ای که سلاح های شیمیایی استفاده شده حضور دارد، اعلام نکرده گروه های مبارز از سلاح شیمیایی استفاده کرده است، مقامات ایران و روسیه با بی شرمی تمام، رزمندگان را متهم کرده اند و با هیمن عمل شان ثابت شد که چه کسانی حامی چشم بسته اسد هستند که او دست به این جنایت ها می زند. در مورد ادعای مقامات ایران و روسیه که گفتند با توجه به حضور بازرسان سازمان ملل، هرگز رژیم سوریه از سلاح شیمیایی استفاده نمی کند، جواب شان را رژیم اسد داد و گفت چون برای بازدید از منطقه موردنظر باید قبلاً گفتگو و توافقی در شورای امنیت صورت گرفته باشد، امکان بازدید بازرسان ممکن نیست؛ پس معلوم شد که فکر حضور بازرسان را قبلاً کرده بود.
پرواضح است اینک که بازرسان سازمان ملل در سوریه هستند، هر نوع مخالفت و کارشکنی در بازدید بازرسان ملل متحد از مناطق موردنظر تنها به معنای آن است که اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرده است.
متأسفانه سناتورهای آمریکایی هیچ توجه ندارند مواضعی که می گیرند، مردم دنیا از چشم دولت آمریکا می بینند و علنی کردن بسیاری از تصمیمات تنها منجر به آن می شود که اسد و حامیان اش از آن سوءاستفاده کنند. تنها 24 ساعت پس از آن که کنگره از ارتش آمریکا درخصوص برنامه هایش در سوریه توضیح خواست و رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا اظهار داشت که هر گونه دخالت آمریکا در سوریه می تواند به ضررشان تمام شود و حتی حملات موشکی نیز جایز نیست، رژیم اسد از سلاح شیمیایی به شکل گسترده استفاده کرد!
سناتورهای آمریکایی در مصر نیز مضر واقع شدند. به نظر می رسد که سناتورهای آمریکایی متوجه نیستند که اگر قرار نیست مفید واقع شوند و کمکی به مردم منطقه کنند و تنها منافع اسرائیل برایشان مهم است و بس، لااقل با اظهارت شان برای مردم منطقه بیشتر مشکل ساز نشوند و اینجا بحث مرگ و زندگی است و نه وقت ژست های دموکراسی پسند. محض اطلاع شان هم بگویم که در زمان دخالت ناتو در لیبی و اوایل کمک های آمریکا به مردم و مبارزان سوریه، محبوبیت آمریکا در خاورمیانه به طرز چشم گیری بالا رفته بود، اما پس از آن که اوباما خطوط قرمزی برای سوریه تعیین کرد که با وجود استفاده مکرر اسد از سلاح شیمیایی، خود برای سخنان و خطوط قرمزش ارزش قائل نشد، هم به شدت افکار عمومی منطقه را از دست دادید و هم رژیم اسد نیز فهمید که وقتی آمریکایی ها سخنان شان را خودشان جدّی نمی گیرند، چرا باید آنان جدی بگیرند. عجیب تر آن که دولت اوباما ادعا کرده تا ثابت نشود که رژیم اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرده اقدامی نمی تواند انجام دهد! اما گویا دولت آمریکا فراموش کرده که به تازگی خود اعلام کرده که متحدان اش، از جمله فرانسه و بریتانیا با شواهدی که ارایه کردند، اوباما را متقاعد کردند که رژیم اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرده است، اما مشکل آنجا بود که دولت اوباما به جای اقدام نظامی گفت که تصمیم گرفته تنها سلاح به شکل مستقیم (نمی دانم دریافت سلاح به شکل مستقیم یا غیرمستقیم چه مشکلی از سوریان حل می کند؟) در اختیار رزمندگان قرار دهد!
این درست مثل این است که تأیید شود کسی سرطان گرفته و بعد ما بگوییم، با کمی تعدیل به جای شیم درمانی به او شربت سرفه می دهیم!! باید پاسخی که به یک مشکل می دهیم، ارتباط معناداری با آن داشته باشد. وقتی می خواهید مانع از استفاده مجدد از سلاح شیمیایی شوید، باید راه های استفاده از آن را از رژیم اسد سلب کنید. اما اگر سلاح های پیشرفته به رزمندگان دهید، آنان اگر با کمک آن پیشروی هم کنند، اسد برای ممانعت از آن باز از سلاح شیمیایی بیشتری استفاده می کند. درضمن، وقتی اعلام می کنید تا گزارشی استفاده اسد از سلاح شیمیایی را تأیید نکند، اقدامی نمی توانید بکیند، طبعاً رژیم اسد نیز اجازه هیچ گونه بازرسی را به بازرسان نخواهد داد.
بی شک هر یک از ما که در این امر کوتاهی کردیم در پیشگاه الهی با شهادت وجدانم مسئول خواهیم بود. کشورهای عربی و مردم منطقه توجه کنند که زمانی ما از غربی ها می توانیم انتظار واکنش مناسب را داشته باشیم که خود تمام کارهایی را که از دستمان برمی آید انجام دهیم، و گرنه در کوتاهی شان سهیم ایم. همان گونه که در مورد تحولات اخیر مصر محکم مقابل غرب ایستادید، باید در مقابل هر نوع تعلل شان در سوریه نیز چند برابر محکم بایستید. سوری هایی که در خارج از کشور زندگی می کنند، باید در تمامی کشورهای جهان سفارت خانه های کشورهای حامی اسد را لحظه ای آرام نگذارند و باید آن به سطح یک بحران برایشان بدل شود. ارتش آزاد سوریه اعلام کند که از این پس در قبال جان کارشناسان کشورهای حامی رژیم اسد مسئول نیست و مسئولیت هر گونه اتفاقی با آنان خواهد بود؛ چون ایشان در جنایت های اسد شریک اند. کشورهای عربی تحریم های جدید و عملی برای رژیم های حامی اسد وضع کنند و مقامات روسیه و سفیران شان را برای توضیح فرا خوانند. تمامی کشورهای حامی مردم سوریه اگر تاکنون سفارتخانه های رژیم اسد را در کشورشان نبسته اند، 48 ساعت به آنان فرصت دهند که خاک کشورشان را ترک کنند و سفارت ها را به نمایندگانی از ائتلاف سوریه تحویل دهند. برخورد با سیاستمداران روس باید بسیار تند باشد. مبارزان عراقی نیز که شریک دردهای مردم عراق هستند، باید کاری کنند که سفارتخانه های کشورهای حامی اسد عملاً تعطیل شود. فرانسه و بریتانیا باید کمک های امنیتی و مخابراتی شان را به ائتلاف سوریه بیشتر و موثرتر سازند و کمک های نظامی و حتی حمله نظامی عاجل را در دستور کار قرار دهند؛ دیگر صرف به امید قطعنامه صادر کردن نشستن، بس است.
اوباما در صورتی که برای حملات موشکی ویرانگر به رژیم اسد تصمیم عاجل نگیرد، از این پس راه اش از مبارزات مردم منطقه جدا خواهد بود و فراموش کند که تا یک دهه به عنوان دوست مردم منطقه شناخته شود و دیگر برای تصمیماتی که می گیرد، انتظار هر نوع وساطتی را توسط نیروهای میانه روی منطقه به فراموشی بسپارد. کشورهای عربی حامی ائتلاف سوریه پشت درهای بسته تشکیل جلسه دهند و جدای از هر تصمیم که غربی ها می گیرند، خودشان در اختیار گذاشتن سلاح های سنگین را به ارتش آزاد سوریه هر چه زودتر در دستور کار قرار دهند. کردهای منطقه نیز هر چه زودتر به منطقه کردستان عراق اعزام شوند و حفاظت از جان مردم را برعهده بگیرند. نیروهای ویژه ارتش آزاد سوریه، کار شکار کارشناسان خارجی حامی اسد را نیز به لیست مقامات رژیم اسد بیافزایند؛ چون آنان حتی بیش از رژِم اسد در این جنایت ها مقصرند (نباید به کودکان، زنان و غیرنظامیان هیچ آسیبی برسد). هیچ کشوری نباید باشد که مقامات روس و ایران به آن سفر کنند و تظاهراتی بر علیه شان برگزار نشود. هر کسی که عامل جنایت اخیر در سوریه شناخته شود، مقامات کشورهایی که به آنان سلاح رسانده اند، نیز باید به عنوان شریک جرم در دادگاه های بین المللی محاکمه شوند و دیگر خواب آن را ببینند که یک دوران بازنشستگی آرام داشته باشند. حجت بر همگان تمام.
