پس از دو دهه تاریخ سازی در فضا، فضاپیمای کاسینی بر اساس یک برنامه ریزی دقیق در ۱۵ سپتامبر (۲۴ شهریور) به زندگی خود پایان می دهد.
فضاپیمای کاسینی که یکی از برجسته ترین سیستمهای فضایی ساخت دست بشر محسوب می شود فرآیند طولانی را تا پیش از ساخته شدن و پرتاب به فضا سپری کرده است. گروهی از زبده ترین محققان و مهندسان علوم فضایی نزدیک به سه دهه زمان صرف طراحی، ساخت و پرتاب این فضاپیما کردند با این امید که معماهای ناشناخته زحل به دست این فضاپیما حل شود.
نام اصلی این فضاپیما «کاسینی – هویگنس» است که به اختصار با نام کاسینی شناخته می شود. این فضاپیمای طلایی با استفاده از سوخت هسته ای مسیر طولانی خود را که در اکتبر سال ۱۹۹۷ با یک پرتاب تاریخی آغاز شد ادامه داده است. کاسینی در جولای سال ۲۰۰۴ خود را به مدار این غول گازی (زحل) رساند و از آن زمان به مطالعه دقیق این سیاره و اقمار آن اقدام کرده است.
اما هر چیز خوبی قطعا پایانی هم دارد و ناسا هم خود را برای پایان مأموریت ۳.۲۶ میلیارد دلاری این کاوشگر آماده می کند، اتفاقی که در یکی از جمعه های داغ شهریور روی خواهد داد.
در روزی که این فضاپیما نابود خواهد شد از ذخیره سوخت رو به پایانش استفاده می کند تا بدین ترتیب در مسیر برخورد با زحل قرار بگیرد.
ارل مایز از مهندسان آزمایشگاه پیش رانش جت ناسا که هدایت مأموریت کاسینی را بر عهده داشته می گوید: مرگ کاسینی بی ارتباط با کشفیاتش نیست.
اشاره مایز به اقیانوسی از آب نمک گرمی است که این کاوشگر در زیر پوسته یخ زده «انسلادوس»، قمر بزرگ زحل کشف کرد. تحقیقات بیشتر نشان داد که این آب به فضا نشت می کند.
کاسینی در اکتبر سال ۲۰۱۵ خود را وارد توده های بخار و یخ ناشی از نشت آب مورد نظر کرد و با مزه کردن آن به دانشمندان نشان داد که در زیر سطح انسلادوس چنین اقیانوسی وجود دارد که این می تواند از وجود نوعی از حیات در این جرم فضایی حکایت داشته باشد.
به گزارش مهر نقل از ساینس الرت،به گفته مایز، از آنجاکه دانشمندان تا لحظه آخر به کاسینی نیاز دارند چاره ای ندارد جز اینکه آن را در برخورد با زحل نابود کنند. این فرآیند تحت کنترل بوده و در هر لحظه از آن اطلاعاتی به دست می آید که راهی زمین می شود.
