شرکت “ویرجین گلگتیک” در سومین پرواز فضایی “اسپیس‌شیپ۲” قصد دارد پرتاب آن را برای نخستین بار از نیومکزیکو انجام دهد.
“ویرجین گلگتیک”(Virgin Galactic) آماده است تا پس از یک ماه تاخیر به خاطر محدودیت‌های ناشی از کووید-۱۹، یک پرواز آزمایشی را انجام دهد. این شرکت امیدوار است که بتواند فردریک دبلیو استورکو(CJ Sturckow) و دیو مکای(Dave Mackay)، فضانوردان آمریکایی و انگلیسی را با هواگرد “وی‌اس‌اس یونیتی”(VSS Unity) به یک سفر زیرمداری بفرستد و سومین ماموریت سرنشین‌دار آزمایشی این هواگرد فضایی را رقم بزند.
این نخستین بار است که یک پرواز فضایی سرنشین‌دار، از خاک نیومکزیکو برمی‌خیزد و این ایالت را در کنار کالیفرنیا و فلوریدا، به یکی از سه ایالتی تبدیل می‌کند که پرواز فضایی از آنها انجام شده است.
استورکو در بیانیه‌ای گفت: ما پیش‌بینی می‌کنیم که پرواز پیش رو، برخی از داده‌ها را برای ما فراهم می‌کند تا دو گزارش نهایی مورد نیاز برای دریافت تایید “اداره‌ی فدرال هوانوردی آمریکا” (FAA) را ارائه دهیم و دو شرط باقیمانده برای دریافت پروانه پرواز فضایی تجاری را برآورده کنیم. ما پس از اتمام موفقیت‌آمیز این پرواز و مرور داده‌ها، به مرحله بعدی آزمایش خواهیم رفت. در مرحله بعدی آزمایش، چهار متخصص ماموریت را در کابین قرار خواهیم داد تا تجهیزات، روش‌ها، آموزش و تجربیات کلی را آزمایش کنند.
در این آزمایش، فضاپیمای تجاری “اسپیس‌شیپ۲”(SpaceShipTwo) به وسیله هواگرد وی‌ام‌اس از آمریکا برمی‌خیزد تا به ارتفاع پرتاب برسد. هنگامی که هر دوی آنها به ارتفاع حدود ۱۵ کیلومتر برسند، اسپیس‌شیپ۲ جدا می‌شود و موتورهای موشک خود را روشن می‌کند. ویرجین گلگتیک امیدوار است که اسپیس‌شیپ۲ پیش از بازگشت به زمین و نشستن روی باند، بتواند تا ارتفاع ۸۰ کیلومتری صعود کند.
این شرکت اخیرا در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: انتظار می‌رود که این پرواز، تعدادی از اهداف ما مانند آزمایش عناصر کابین، ارزیابی تثبیت‌کننده‌های افقی ارتقا یافته و کنترل پرواز طی صعود را تحقق ببخشد. همچنین، این پرواز می‌تواند به عنوان بخشی از برنامه “Flight Opportunities Program” ناسا، به حمل بار مفید بپردازد.
نخستین محموله، یک محموله آزمایشی است که “آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز”(APL)، آن را طراحی کرده و میادین الکترومغناطیسی زمین را در فضای زیرمداری اندازه‌گیری می‌کند تا اطلاعاتی حیاتی در مورد شرایط محیطی درون فضاپیما ارائه دهد و به دانش آنها در مورد یونوسفر نیز می‌افزاید.
این دومین باری است که آزمایش آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز، روی فضاپیمای اسپیس‌شیپ۲ انجام می‌شود.
“تاد اسمیت”(Todd Smith)، از پژوهشگران آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز گفت: دسترسی به این وسایل نقلیه تجاری پرواز به واسطه برنامه Flight Opportunities، واقعا بازی را تغییر می‌دهد. این کار، مراحل جدیدی از توسعه پژوهش و فناوری را با هزینه کم و آزمایش قابل تکرار، امکان‌پذیر می‌کند. بدون این برنامه، فناوری‌های مرتبط با پژوهش در مورد پروازهای زیرمداری، سال‌ها عقب خواهند ماند.
دومین محموله، به “دانشگاه فلوریدای مرکزی” (UCF) تعلق دارد که پژوهشگران آن امیدوار هستند که بدین وسیله، نه تنها نحوه تاثیر فعالیت انسان و ربات در مدار را بر رفتار غبار و ذرات ریز توضیح دهند، بلکه بتوانند شکل‌گیری سیارات را نیز مشخص کنند.
“جاش کال‌ول”(Josh Colwell)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: آزمایش‌های ما در مورد اسپیس‌شیپ۲، طوری طراحی شده‌اند که بتوانند به ما کمک کنند تا در مورد انواع خاصی از گرد و غبار که پروازهای پیشین نشان داده بودند یادگیری آنها می‌تواند جالب باشد، بیشتر بیاموزیم.
اسپیس‌شیپ۲ می‌تواند در حالی که تجهیزات علمی را به فضا می‌برد، تا هفت گردشگر را نیز به صورت همزمان به مرزهای بالاتر مزوسفر منتقل کند. رزرو هر صندلی در اسپیس‌شیپ۲، حدود ۲۵۰ هزار دلار هزینه دارد.
استورکو و مکای، لباس‌های فضایی سبکی را خواهند پوشید که شرکت آمریکایی “آندر آرمور”(UnderArmour) آنها را طراحی کرده است. مکای در بیانیه‌ای گفت: من مشتاقانه منتظر پوشیدن لباس فضایی خودم در نخستین پرواز انسانی از نیومکزیکو و پس از آن پروازهای آینده هستم زیرا ما شگفتی فضا را در اختیار فضانوردان آینده می‌گذاریم.
این پرتاب آزمایشی، در پی یک سانحه هوایی مخرب در سال ۲۰۱۴ انجام می‌شود که با انهدام هواگرد “وی‌اس‌اس انترپرایز”(VSS Enterprise) پایان یافت و “مایکل تینر آلسبوری” (Michael Alsbury)، خلبان آزمایشی آن کشته شد و “پیتر سیبولد” (Peter Siebold)، خلبان آن نیز به طور جدی آسیب دید.
“مایک موزس”(Mike Moses)، رئیس بخش ماموریت‌های فضایی و ایمنی ویرجین گلگتیک گفت: ما از زمان آخرین پرواز به فضا تاکنون، بسیاری از عناصر را اصلاح کرده و ارتقا داده‌ایم. ما آن تغییرات را به صورت گسترده روی زمین و در دو پرواز پیشین خود آزمایش کرده‌ایم و اکنون آماده آزمایش آنها در یک پرواز مبتنی بر موشک هستیم.
وی افزود: ما سیستم کنترل پرواز را نیز بهبود بخشیده‌ایم. ما این پیشرفت‌ها را در دو پرواز اخیر خود نیز به کار گرفتیم و عملکرد خوبی را شاهد بوده‌ایم. این تغییرات به همراه یکدیگر، عملکرد وسیله نقلیه فضایی را افزایش خواهند داد و از خدمات تجاری بلندمدت حمایت خواهند کرد.
آزمایش پرواز اسپیس‌شیپ۲ در ابتدا قرار بود بین ۱۹ و ۲۳ نوامبر انجام شود اما افزایش ابتلا به کووید-۱۹، ویرجین گلگتیک را وادار کرد تا آزمایش را یک ماه به تاخیر بیندازد و دسترسی‌های عمومی را نیز به شدت محدود کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت،”مایکل کولگلازیر”(Michael Colglazier)، مدیرعامل ویرجین گلگتیک گفت: ما متعهد می‌شویم با در نظر گرفتن ایمنی که اولویت اصلی ماست، نخستین پرواز پرقدرت خود را در نیومکزیکو انجام دهیم. در این موقعیت، هیچ رسانه یا مهمانی اجازه نخواهد داشت که در محل پرتاب حضور یابد و گروه ما تلاش خواهد کرد تا پس از اتمام پرواز، تصاویر زیبایی را منتشر کند.
