جری لوئیس، غول کمدی آمریکا، یکشنبه ۲۰ اوت (۲۹ مرداد) ۲۰۱۷ در ۹۱ سالگی در خانه‌اش در لاس وگاس درگذشت.
دوره کاری طولانی جری لوئیس بازیگری ازجمله همراه کمدی در زوج بازیگری با دین مارتین، نویسندگی و کارگردانی ازجمله نسخه اولیه فیلم «پروفسور دیوانه» و همچنین میزبانی درازمدت برای مشهورترین برنامه‌های تلویزیونی گردآوری کمک‌های خیریه را در برمی‌گیرد.
او که زمانی سودآورترین ستاره هالیوود بود در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی از فیلم‌های مفرح «هنرپیشه» و «مدل‌ها» در همراهی با دین مارتین گرفته تا کمدی سیاه «سلطان کمدی» ساخته مارتین اسکورسیسی بازی کرد.
جری لوئیس با نام جوزف لویچ در ۱۶ مارس ۱۹۲۶ در نیوآرک نیوجرسی به دنیا آمد. جری لوئیس مانند معبودش چارلی چاپلین،در خانواده‌ای اهل نمایش به دنیا آمد. پدر لوئیس، نمایشگر گربه‌ها و مادرش پیانونواز بود.
لوئیس از پنج‌سالگی روی صحنه رفت و در دوران نوجوانی بازیگری تمام‌عیار شده بود که با ترانه‌های محبوب روز پانتومیم اجرا می‌کرد.
لوئیس در ۱۹۴۶ در ۲۰ سالگی در کلوپی در آتلانتیک سیتی برنامه اجرا می‌کرد که یک بخش نمایشی برنامه لغو شد. لوئیس برای جایگزینی پیشنهاد کرد خواننده‌ای برنامه اجرا کند. نام او دین مارتین بود.
این آغاز همراهی این زوج بازیگر بود که در تلویزیون، صفحه‌های موسیقی، رادیو و سینما ادامه یافت. این دو با هم در طول ۷ سال ۱۶ فیلم بازی کردند.
پس از یک دهه همکاری مشتاقانه، روابط این دو به سردی گرائید. لوئیس به دنبال بدل شدن به سینماگری مؤلف شدن مانند چاپلین رفت و مارتین به‌تنهایی کار خوانندگی و ، بازیگری و تهیه‌کنندگی فیلم‌ها را به عهده گرفت.
لوئیس پس از جدایی از مارتین در سال ۱۹۵۷ در فیلم «بزهکار حساس» (The Delicate Delinquent) بازی کرد.
سکانس افتتاحیه این فیلم نمونه کلاسیک لوئیس است؛ مردی با قد و قیافه ۳۰ ساله به تصویر کشیده می‌شود که مانند کودکی که از خوردن شیرینی خوشحال باشد، شکلک در می‌آورد.
لوئیس زمانی درباره این ظاهرش در فیلم‌ها گفته بود: «او ۹ ساله‌اش است. او همیشه ۹ ساله است.»
لوئیس برخلاف این ظاهر ابلهانه، در کارهایش جدی بود. او در طول سال‌های بعدی فیلم‌نامه‌های متعددی را نوشت و تهیه و کارگردانی کرد از فیلم «پادوی هتل» گرفته تا «پاکار». او در پشت‌صحنه این فیلم‌ها یک ماشین بازپخش تصویر ابداع کرد تا نقش‌آفرینی‌هایش را بازبینی کند- شیوه‌ای که اکنون به کاری استاندارد در سر صحنه فیلم‌ها بدل شده است.
او در سال ۱۹۶۳ فیلم شاخصش را ساخت که با استقبال عمومی و هم ستایش منتقدان روبرو شد: «پروفسور دیوانه»، داستان یک استاد فلک‌زده (بخوانید: نوع جری لوئیس) که پس از خوردن معجونی جادویی به یک مرد جذاب و بانزاکت (بخوانید: نوع دین مارتین) بدل می‌شود.
لوئیس پس از این دوران اوج به یک دوره طولانی ۱۱ ساله غیبت رفت. یک برنامه واریته تلویزیونی در ساعت پربیننده پس از ۱۳ اپیزود لغو شد. استودیویی که مدت‌ها با او کار کرده بود، او را رها کرد و تا سال ۱۹۶۸ او دیگر قراردادی نداشت. یک آسیب‌دیدگی کمر باعث اعتیاد طولانی‌مدت او به داروهای ضد درد مخدر شد.
لوئیس در سال ۱۹۸۲ با بازی کردن در فیلم کمدی سیاه «سلطان کمدی» ساخته مارتین اسکورسیسی در نقش یک میزبان تاک شوی تلویزیونی دوباره به صحنه سینما بازگشت.
این فیلم با وجود توجه زیادی که جلب کرد حتی نامزدی اسکار را برای لوئیس به بار نیاورد. او هیچ‌گاه نامزد اسکار نشد و جایزه امی برای برنامه‌های تلویزیونی را هم به دست نیاورد.
به گزارش همشهری به نقل از یاهو نیوز؛ لوئیس در سال ۲۰۰۹ جایزه نوع‌دوستی جین هرشولت آکادمی اسکار را برای دهه‌ها گردآوری کمک‌های خیریه برای انجمن بیماری دیستروفی عضلانی کسب کرد. این خدمت او نامزدی جایزه صلح نوبل را هم برای او به بار آورد.
لوئیس در سال ۲۰۱۷ به علت عفونت ادراری دوره‌ای از بستری را گذرانده بود.
در پایان، لوئیس شاید بهترین پاسخ را به این پرسش داده باشد که «جری لوئیس که بود؟»
لوئیس گفته بود: «من یک شمایل آمریکایی هستم.»
