جامعۀ جهانی بهائی روز گذشته با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد قتل یک بهائی سرشناس در روز شنبه در شهر بندرعباس، در جنوب ایران، باید به عنوان یک جرم ناشی از نفرت بررسی و فوراً مورد رسیدگی قرار گیرد. در این بیانیه همچنین از حسن روحانی خواسته شده است که به تعهد خود برای تامین حقوق بشر عمل کند: ««دولت رئیس جمهور حسن روحانی که به تازگی استقرار یافته، اکنون گزینۀ روشنی دارد. یا با ادامه به روش پیشینیان خود، بگذارد چنین رویدادهایی در مصونیت قضائی انجام شوند و به جهان نشان دهد که هیچ چیز تغییر نکرده است؛ یا تعهدش را به بر پا داشتن عدالت و تأمین حقوق بشر برای همۀ ایرانیان به نمایش بگذارد.»
بانی دوگال، نمایندۀ ارشد جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متّحد، گفت: «تقریباً شکی نیست که قتل آقای عطاءالله رضوانی با انگیزۀ تعصّب دینی انجام شده است. بنابراین لازم است که حکومت در بالاترین ردهها خود، به موجب وظایف بینالمللی‌اش، بدون تأخیر به این مسئله رسیدگی کند.»
به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان از کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران؛ وی ادامه داده است: «در سالهای اخیر، روحانیون و مقامات ایران، با استفاده از منبر و رسانههای مورد حمایت دولت، در صدد ایجاد جوی از نفرت علیه بهائیان بودهاند.»
جامعه جهانی بهائی در بیانیه خود نوشته که گزارشهای رسیده از ایران حاکی از آن است که آقای رضوانی توسط مهاجمان از پشت سر مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. ظاهراً او را مجبور کرده‌اند تا در محل خلوتی در نزدیکی ایستگاه راهآهن در حومۀ بندرعباس رانندگی کند. پس از این که او روز شنبه به خانه بازنگشت روز یکشنبه جسدش پیدا شد: «قتل آقای رضوانی پس از مجموعه رویدادهایی صورت گرفت که ظاهراً با هدف مجبور کردن او و خانوادهاش به ترک شهر طراحی شده بود. او اخیراً از سوی عاملان وزارت اطلاعات تحت فشارقرار گرفته بود و به تحریک آنها از کاری که در سازمان تصفیه آب داشت برکنار شد و افراد ناشناسی هم تماسهای تلفنی تهدیدآمیز با او گرفته میشد. در پس‌زمینۀ همۀ این وقایع، حملات منبری روحانیون محلی به بهائیان در چندین سال گذشته قرار دارد.»
«جامعه جهانی بهائی» می‌گوید از سال ۱۳۸۳ (۲۰۰۵) در ایران، حد اقل ۹ بهائی به قتل رسیده یا در شرایط مشکوک درگذشتهاند و ۵۲ نفر دیگر مورد تهاجم فیزیکی از سوی عاملان حکومت و مأموران لباسشخصی یا مهاجمان ناشناس قرار گرفتهاند؛ همۀ این رویدادها بدون پیگرد مانده است.
خانم دوگال ضمن اشاره به این که بازماندگان او یک همسر و دو فرزندش هستند، گفت: «آقای رضوانی فردی شناختهشده و مورد احترام شهروندان عادی بندرعباس و به امانت و خدمت به دیگران معروف بود.»
او افزود: «اما نیروهای بدخواه به دنبال بیرون راندن او از شهری بودند که او تنها میخواست به آن خدمت کند، بدخواهی آنها سرانجام به مرگ نابهنگام او منجر شد.»
