حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال پیش زمانی که دایناسورها در زمین زندگی می‌کردند، کهکشان NGC۷۷۱۴ به حد قابل توجهی به کهکشانی دیگر نزدیک شده و برخورد این دو با هم، یکی از بازوهای این کهکشان را به اعماق فضا تبعید کرد.
اين ستاره‌هاي پراكنده و رانده شده اكنون پلي ستاره‌اي را به سوي كهككشان ديگر، NGC7715 ايجاد كرده‌اند كه از طريق آن مواد ستاره‌ساز را با يكديگر تبادل مي‌كنند. هردو اين كهكشان‌ها درحدود 100 ميليون سال نوري از يكديگر فاصله دارند.
اين برخورد خشونت‌بار كهكشاني براي كهكشان NGC7714 چندان هم بد‌يمن نبوده و منجر به بروز اغتشاشي در گازهاي ميان‌ستاره‌اي درون كهكشان شده كه موجي جديد از تولد ستارگان را در ميان اين مارپيچ كيهاني خلق كرده‌است. اين موج ستاره‌زايي نيز توسط تلسكوپ هابل به شكل ردي آبي و درخشان به ثبت رسيده‌است.
ستاره‌شناسان به واسطه شدت بالاي تولد ستارگان در اين كهكشان، آْن را كهكشان انفجار ستاره‌اي ولف-رايت مي‌نامند. بسياري از ستاره‌هاي بزرگ و غول‌پيكر ولف-رايت ناميده مي‌شوند، اين نامي است كه به ستاره‌هاي بسيار غول‌پيكر، داغ و پرهياهو اختصاص داده مي‌شود كه از زندگي پرسرعت و مرگ زودرسي برخوردارند و پيش از مرگ حجم زيادي از گازهاي داغ را به اطراف پراكنده مي‌كنند.
به گزارش همشهری به نقل از ديسكاوري، از اين‌رو، آنچه در ابتدا به شكل يك برخورد كيهاني خشمگينانه آغاز شد، به موجي از ستاره‌زايي تبديل‌شده‌است كه به تدريج منجر به انفجارهاي ستاره‌هاي ولف-رايت شده و بذر ايجاد ستاره‌هاي جديد‌تر و ايجاد سامانه‌اي خورشيدي در اين كهكشان را خواهد پاشيد.
