حتما خیلی‌ها نام «پیاده‌روی مشاهیر هالیوود» را شنیده باشند و اطلاعاتی کلی هم درباره آن داشته باشند ولی جالب است بدانید ایده اولیه این پیاده‌رو از کجا آمد و چگونه اجرایی شد.
پیاده‌روی مشاهیر هالیوود (The Hollywood Walk of Fame) یکی از شناخته شده‌ترین نمادهای بین المللی هالیوود است که سالانه با بیست و چهار مراسمی که در این پیاده رو برپا می شود این منطقه و خیابان یکی از جاذبه های مهم گردشگری نیز محسوب می شود.
«پیاده روی مشاهیر» ۱.۳مایل مسافت دارد و از شرق به غرب بلوار هالیوود، از شمال خیابان گور تا شمال خیابان لابریای شهر لس انجلس است.
هر ساله ۱۰ میلیون گردشگر از این پیاده رود دیدن می کنند که این میزان بازدیدکننده از میزان بازدیدکنندگان موزه هنر شهر لس انجلس بیشتر است و همین امر ثابت می‌کند پیاده روی مشاهیر یکی از موفق ترین ایده های بازاریابی است که تا امروز به ذهنی خطور کرده است.
ستارگان و نام چهره های مشهور صنعت سینما حتی شخصیت های محبوب مانند میکی ماوس، شرک، وودی وود پیکر، دانلد داک و … در بلوار هالیوود قرار دارد. در میان هر ستاره نمایه ای قرار گرفته که نشان می دهد آن فرد در چه زمینه ای از جمله سینما، صفحه پرکنی (دنیای موسیقی)، رادیو تلویزیون و تئاتر فعالیت دارد. بر طبق آمار ۴۷ درصد از ستارگان به اهالی سینما، ۲۴ درصد تلویزیون، ۱۷درصد موسیقی،۱۰ درصد رادیو و کمتر از دو درصد به ستارگان برنامه های زنده و تئاتر تعلق دارد. متاسفانه اطلاعات به شدت ناقص و اشتباهی درباره تاریخچه این پیاده رو وجود دارد که ما در این بخش از گزارش های صنعت سینما به طور مختصر و دقیق به آن می پردازیم.
ایده پیاده روی هالیوود از کجا آمد؟
مردی که ایده پیاده روی مشاهیر به ذهنش رسید ای.ام استوارت بود. استوات در سال ۱۹۵۳ مدیر اتاق بازرگاتی هالیوود شده بود. در همان سال او یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد و پیشنهاد پیاده رویی را داد که دربردارنده شکوه اجتماع هالیوود باشد و نام خیابان تداعی کننده شکوه و هیجان در چهار گوشه جهان بشود.
استوارت کمیته ای را تشکیل داد تا این طرح را اجرایی کند و کمپانی مهندسی پریرا و لاکمن را استخدام کرد تا روی اجرای عملی پروژه و پیشنهادهای خوب کار کنند.
و اما ایده اصلی از کجا آمد؟ دقیقا مشخص نیست. به هر صورت روزگاری روی سقف غذاخوری هتل تاریخی هالیوود که در بلوار هالیوود قرار دارد و امروزه به جایش مجتمع هالیوود و هایلند و دالبی تیه تر قرار دارد، ستارگانی نقاشی و نام چهره های مشهور روی آنها حک شده بود. شاید همین ابتکار باعث شد که ایده ستارگانی با نام چهره های مشهور در پیاده روها به فکر استوارت برسد.
در سال ۱۹۵۵ بود که با طرح اولیه پیشنهاد موافقت شد و همان سال تالار بازرگانی هالیوود اقدام به گرفتن امضاهای لازم از مقامات شهر کرد که برای انجام عملیات و تغییرات منطقه لازم بود. این طرح ها در ژانویه سال ۱۹۵۶ به شهرداری شهر لس انجلس تحویل داده شد. شهرداری از این ایده استقبال و ابلاغ کرد تا کارهای مهندسی را برای ایجاد ناحیه مورد نظر انجام بدهند
هرچه پروژه جلو می رفت، ایده های مختلف مورد بازبینی قرار می گرفت. در ماه فوریه ۱۹۵۶ ایده ستاره ای که طرح چهره شخص در میان آن باشد و پیاده رویی به رنگ قهوه ای و آبی مطرح شد. بعدتر به این نتیجه رسیدند طراحی چهره سخت و گران است و رنگ پیاده رو به سیاه و مرجانی تبدیل شد.
می گویند سرمایه دار (تاجر) هالیوود سی.ایی توبرمن نگذاشت پیاده روها به رنگ آبی و قهوه ای باشند چراکه این رنگ ها با نمای ساختمانی که در بلوار می ساخت، هماهنگی نداشت.
تالار بازرگانی هالیوود، سازمان توسعه هالیوود را تاسیس کرد تا با همکاری شهرداری این طرح را پی بگیرد. در حالی که طرح در حال اجرا بود مدیر این پروژه را انتخاب کردند: هری شوگرمن که خود تاجر بود و خانواده اش سینمادار بودند. یکی از قدیمی ترین سینماهای کالیفرنیا به آنها تعلق داشت. شوگرمن ناظر پروژه تا زمان تکمیل شدنش شد.
در دوران ساختن پیاده رو سازمان توسعه هالیوود از ماه می ۱۹۵۶ تا پاییز ۱۹۵۷ روی نام هایی کار کرد که به عنوان نخستین چهره های مشهور ستاره شان در این پیاده رو قرار بود نقش ببندد. در آن دوران چهار کمیته برای انتخاب چهره های مطرح چهار بخش از جنبه های صنعت سرگرمی سازی تاسیس شد: کمیته سینما، تلویزیون، صفحه پرکنی و رادیو.
جنجال بر سر چارلی چاپلین
کمیته انتخاب سینما شامل سیسیل ب. دمیل، سمئول گلدوین، جسی لاسکی، والت دیزنی، هال روچ، مک سنت و والتر لنتز می شد. زمانی که کمیته ها شروع به کار کردند پیشنهادها به دفتر تالار بازرگانی هالیوود فرستاده می شد. حدود ۱۵۰ نفر انتخاب شدند. مرحله انتخاب چهره ها بی جار و جنجال نبود. یکی از نام هایی که مورد تصویب قرار نگرفت چارلی چاپلین بود.
تالار بازرگانی یک گزارش سالانه در سال ۱۹۶۱ منتشر و به جنجال های انتخاب نام ها اشاره کرد: «نام های پیاده روی مشاهیر موضوع انتقاد و هتاکی های مداومی بوده است. مخالف ها به دو گروه تقسیم می شوند: افرادی که عقیده دارند انتخاب های غلطی انجام شده است و گروهی که فکر می کنند نام های محبوب شان یا نام خودشان از فهرست حذف شده است.»
هزینه‌ها چقدر بود؟
هزینه ساختن پیاده رو از جمله روشنایی خیابان و درخت های خیابان حدود ۱.۲۵ میلیون دلار شد. گرفتن ۸۵ دلار به ازای هر فوت از هر کدام از صاحبان املاک در جوار خیابان تا حدودی به هزینه ساخته شدن کمک کرد. روز پانزدهم ماه اوت ۱۹۵۸تالار بازرگانی از هشت ستاره در بلوار هالیوود در خیابان هایلند به طور موقتی رونمایی کرد تا هیجان ایجاد کند و بدین ترتیب نشان داد که پیاده روی مشاهیر چه شکل و شمایلی خواهد داشت.
این هشت نفری که ستاره گرفتند عبارت بودند از الیور بوردن، رونالد کولمن، لوئیز فازندا، پرستن فوستر، ارنست تورنس، جون وودوارد، برت لنکستر و ادوارد سدویک.
ساختن پیاده رو قرار بود به زودی آغاز بشود اما دو شکایت این کار را به تاخیر انداخت. مالکان مجاور خیابان مخالف این پیاده رو بودند که یکی از شکایت ها مال آنها بود. دومین شکایت مال چارلی چاپلین جونیور بود و درخواست ۴۰۰ هزار دلار خسارت برای ندادن ستاره به پدرش چارلی چاپلین! در اکتبر ۱۹۵۹ قاضی براون اعلام کرد که این ساخت و ساز قانونی بوده است و کمی بعد هم شکایت چاپلین را وارد ندانست و به او رای نداد.
