اول ماه مه روز جهانی کارگر گرامی باد
فساد فراگیر سیاسی و اقتصادی حکومت ایران؛ نابود کننده
حقوق صنفی و معیشتی کارگران ایرانی
هر سال در آستانه روز جهانی کارگر، زحمتکشان ایران شاهد بدتر شدن شرائط زندگی خود می باشند. حکومتی که با وعده نجات مستضعفان از فقر، خود را به تاریخ ایران تحمیل کرد، در طول 35 سال گذشته کارگران ایران را با فشار، ارعاب سیاسی، ممنوعیت فعالیت های صنفی و سندیکائی، بیکاری، فقر فراگیر و قوانین ضد کارگری، مواجه نموده است. در کشوری که ذخائر زیر زمینی و انسانی آن اقتصادی شکوفا را نوید می داد که در آن حداقل معیشت کارگران تامین باشد، اکنون با سطح نازل تولید، از دست رفتن فرصت های شغلی و تورم افسارگسیخته، هیچ آینده روشنی برای زحمتکشان قابل تصور نیست.
جمهوری اسلامی طی سه دهه اخیر به یک سیستم ارعاب و سرکوب برای حفظ بقای خود تبدیل شده که نه تنها حقوق و آزادی های همه مردم را به طرز فاجعه آمیزی پایمال میکند، بلکه مشخصا سرکوب سیستماتیک کارگران و زحمتکشان را در زمره اقدامات امنیتی خود قرار داده است. وضعیت وخیم فعالان کارگری مانند آقایان رضا شهابی، شاهرخ زمانی، اسعد (بهنام) ابراهیم زاده، محمد جراحی، علیرضا اخوان، ذبیح الله باقری، افشین ندیمی، مهرداد صبوری، محمد مولانایی، یوسف آب خرابات و واحد سیده و معلمان آقایان رسول بداغی، عبدالرضا قنبری و مهدی فرحی شاندیز که برای تحقق حقوق کارگران و معلمان و فعالیت های سندیکائی به مبارزه پرداخته و به این جهت تحت بدترین شرائط در زندان بسر میبرند، شاهدیست بر این مدعا.
بحران سهمگینی که اکنون در کشور به اوج خود رسیده و سنگ بنای آن از ابتدای تصاحب قدرت توسط ملایان گذاشته شد نشان می دهد که جمهوری اسلامی در همه سطوح از سیاست های اقتصادی گرفته تا روابط بین المللی و امور فرهنگی با شکست فاجعه باری روبرو شده و قادر به رفع آن نیست. سردمداران قدرت برای حل مشکلات خود که در اثر فساد فراگیر، رانت خواری و کوشش برای فریب و تحمیق مردم پدید آمده راه حلی ندارند و جای تعجب نیست که جز گسترش استبداد، سرکوب و ارعاب چاره ای نمی بینند. از طرف دیگر شاهد آن هستیم که در سایه چنین حکومتی، برای مردم مستاصل و ناامید ایران دیگر آینده ای روشن قابل تصور نیست و در نتیجه بحران کنونی میتواند هر روز با شتاب بیشتری جامعه ما را به فاجعه فروپاشی نزدیک نماید.
در چنین وضعیتی ضروری است که کارگران آگاه ایران بمنظور خروج کشور از بحران، خواهان استقرار حاکمیت مردم باشند. تحقق این هدف تنها با تشکیل مجلس موسسان و تصویب یک قانون اساسی دموکراتیک بر پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر ممکن خواهد بود تا کلیه حقوق و آزادیهای مردم ایران و بویژه کارگران ایران به رسمیت شناخته شده و دین از حکومت جدا گردد. در یک قانون اساسی مترقی و دموکراتیک، عدالت اجتماعی با تضمین آزادی ها فردی و جمعی میسر میشود. تنها از طریق استقرار آزادی و دموکراسی است که حقوق همه مردم تحقق می یابد و کارگران باتشکیل سندیکاهای آزاد و مستقل میتوانند به نحو موثری حقوق و منافع حرفه ای خود را تامین نمایند.
گروهها و طبقات میانی جامعه نیز که در پی استقرار آزادی و تامین حقوق اقتصادی و سیاسی خود می باشند نیز باید بدانند که مبارزه با استبداد، بدون همبستگی و اتحاد با کارگران و زحمتکشان به پیروزی نخواهد رسید.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور حق مسلم کارگران میداند که مانند دیگر کارگران جهان روز کارگر (اول ماه مه) را آزادانه در ایران جشن بگیرند. تشکیل سندیکا و فعالیت آزادی سندیکائی حق مسلم کارگران است. بعلاوه تغییر اساسی قانون کار و بیمه های تامین اجتماعی به نفع کارگران و زحمتکشان ایران، بویژه زنان کارگر ضرورتی است انکار ناپذیر که باید هرچه زودتر عملی گردد.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
9 اردیبهشت 1393 برابر 29 آوریل 2014
info@iranazad.info
