هنگامی که برخی از نامرادی های مربوط به شرایط کنونی هم میهنان درونمرزی مان، موجبات آشفتگی های روحی ما و خودشان را فراهم می آورند. شنیدن خبرهای خوب و مثبت و امیدبخش از طرف جوانان ورزشکار ایرانزمین، چقدر لذت بخش و آرامش دهنده هستند. در طول عمرم تاکنون، هنوز از نزدیک موفق به تماشای یک مسابقه « فوتسال » نگشته ام. حتی از چگونگی های گیم های مختلف این بازی و مسابقه زیاد نمی دانم. اما به درستی درک می کنم و برایم قابل فهم است؛ که شادمانی پدید آمده، برای دوازدهمین بار قهرمان شدن تیم فوتسال ایران در بازی های آسیائی امسال، تا چه حد می تواند برای دوستداران این ورزش، هر که و هر چه که باشند؛ برون یا درون مرزهای ایران به سر ببرند. تا چه میزانی اثر گذار و روحیه بخش است؟ همچنین تا به چه میزانی، نزد علاقمندان به رشد و ترقی جوانان ورزشکار کشورمان در جهان، می تواند حائز اهمیت بسیار باشد؟!
تیم ملی فوتسال ایران، در شرایطی برای دوازدهمین بار قهرمان جام ملت های آسیا می شود؛ که نه مملکت در موقعیت مناسبی به لحاظ مسائل داخل و خارج کشور قرار دارد؛ و نه سرزمین های دیگر در دنیا، به دلیل روابط نامطلوبی که با جمهوری ملاها در ایران دارند. از نتیجه قهرمانی ورزشکاران ایرانی به وجد می آیند. چرا که پیروزی های ایرانیان در هر زمینه ای که باشد. به خاطر حضور ننگ آور یک حاکمیت بد کنش و بد سگال در ایران، که با هیچ دیاری به جز ممالک تروریست پرور میانه خوب و درستی ندارد. اسباب عدم دوستی بین ایران و بسیاری از کشورهای گیتی می گردد؛ و چنین شرایطی بر روی همه جهات زندگی مردم ایران، دور شدن ایشان از رویدادهای خوب جهان را ایجاب می نماید!
در فینال رقابت های پانزدهمین دوره مسابقات فوتسال آسیا، که در شهر « تایپه » پایتخت چین ملی به انجام رسید؛ تیم ملی فوتسال ایران، با چهار گل در برابر تیم فوتسال ژاپن به برتری دست یافت؛ و جام ملت های آسیا را برای دوازدهمین بار از آن خویش نمود. اصغر حسن زاده در دقایق بیستم و بیست و نهم، و فرهاد توکلی در دقیقه بیستم، و حسین طیبی هم در دقیقه سی و نهم، گل های برتری خود بر رقیب های شان را، برای تیم سربلند خود به ثمر رسانده اند. در پایان پانزدهمین دوره رقابت های فوتسال قهرمانی آسیا، حسین طیبی با چهارده گل، به عنوان آقای گل این مسابقات، و اصغر حسن زاده نیز به عنوان بهترین بازیکن این دوره از مسابقات معرفی شده اند!
یک ایران سپاس اهورائی مردم آریائی ایرانزمین، را نثار این عزیزان می نمائیم؛ چرا که اگر آوارهای گوناگون انواع بدبیاری ها، ملت ما از همه سو احاطه کرده اند؛ و ایشان را در میهن خودشان به ستوه آورده اند. پیروزی این جوانان ورزشکار ایرانزمین، که با قهرمانی شان، دلخوشی هر چند موقتی را به هم میهنان خودشان ارمغان کرده اند. از اهمیت والائی برخوردار است!
به یاد می آورم، در روزگارانی نسبتا دور هنگامی که مسابقات آسیائی در ایران برگزار می شد. موقعی که تیم فوتبال ایران بر تیم اسرائیل پیروز گردید(در مسابقه ای که کاپیتانی تیم ملی فوتبال ایران بر عهده علی پروین، و دروازه بانی با آن بر عهده شادروان ناصر حجازی بود؛ و بهترین فوتبالیست های ایرانی مانند حسن روشن و پرویز قلیجخانی و تعدادی از دیگر فوتبالیست های غدر قدرت میهن مان آن مسابقه تاریخی را به نفع ایران به ثمر رساندند و ستارگان درخشان آن گردیدند؛ تماشاچیان از روی جائی که نشسته بودند برخاستند و یکصدا، فریاد « بچه متشکریم » را سر دادند. اشک شادمانی همگی ما را سرازیر نمودند!
امید داریم، موقعی که قهرمانان مسابقه فوتسال به کشور باز می گردند؛ و مورد مصاحبه های فراوان با رسانه های مختلف در کشور واقع می شوند. همچنان قهرمانانه و با صدائی رسا، به تمام مصاحبه کنندگان بگویند: « عشق به ایران و ایرانی، موجب ایجاد انرژی های لازم جهت به وجود آوردن این قهرمانی ها برای ایشان گشته است. » زیرا با این سخن و پیامی که آنها به مردم کشور خواهند رساند. وزارت ورزش حکومت آخوندی در ایران، به خودش اجازه نخواهد داد؛ که به قهرمانی رسیدن این جوانان میهن پرست را، به حساب خود و حاکمیت منفور رژیم پلید اسلامی بگذارد!
باشد که مردم دلاور ایرانزمین هم، در مهم ترین میدان مسابقات میهن پرستانه ای، که همگی مان آرمان تحقق یافتن آن را داریم. با خیزش دوباره خود و با سربلندی بسیار، پایه های متزلزل کاخ ستم جمهوری ننگین اسلامی را، با ایجاد جنبشی زلزله آسا چنان بلرزاند و ویران نمایند؛ که با دست یافتن به چنین قهرمانی فراموش نشدنی و افتخار برانگیزی، جام پیروزی ملتی میهن پرست را، با سرنگونی این حاکمیت بدنهاد و ستمگر و جنایتکار، تا ابدیت تاریخ همیشه سرافراز این سرزمین اهورائی، به نام نامی خودشان ثبت نمایند!
محترم مومنی
