خیابان دوطرفه اجازه می دهد، که وسائل نقلیه درون شهر، از هر دو سوی آن و در جهت مخالف همدیگر حرکت بکنند. معمولا در چنین محل عبوری، چندین خیابان فرعی دیگر نیز در جای جای آن وجود دارند؛ که از درون این گذرگاه های فرعی هم، اتومبیل های زیادی به خیابان دوطرفه اصلی وارد می شوند. همه اینها برای خودشان اهداف خاصی دارند؛ که تا به سبب آن و به جهت رساندن خویش به مقصدهای مورد نظرشان نزدیک شوند.
سرانجام پس از یک نمایش زرگری میان دولتمردان ایالات متحده، و مسؤلان ارشد جمهوری اسلامی، در ارتباط با همکاری رژیم آخوندی با آمریکا، برای مبارزه با دولت خودخوانده اسلامی(داعش) به سرکردگی ابوبکر البغدادی، نظریات مثبت و منفی خودشان در مورد دست زدن به عملیات مشترک نظامی علیه این جنایتکاران ابراز نمایند. بعضی از مسؤلان هر دو سوی ارسال کننده این پیامها، دیدگاه های موافق و مخالف خود را با این همکاری بیان نموده اند.
گاهی سیاستمداران تراز اول آمریکائی، مخالفت خودشان با همکاری آخوندها در این زمینه را اعلام می نمودند؛ و زمانی هم سران حکومت اسلامی، که از خدا می خواهند تا به سبب چنین موضوع فراگیری، دوباره بین ایشان و کشور آمریکا رابطه ایجاد گردد؛ ناز فرموده و می گفتند که با آمریکا در این زمیننه هیچ نوع همکاری را انجام نخواهند داد!
بالاخره، با تشکیل شدن مجمع سالیانه سازمان ملل متحد، و حضور سران کشورهای عضو این سازمان در نیویورک، و همزمانی تقریبی آن با برپائی یکی دیگر از نشست های 1+5 با اعضای مذاکره کننده از سوی حکومت آخوندی، فرصت مناسبی برای خبرگزاری های بین المللی فراهم گردید؛ تا بتوانند با نمایندگان همه کشورهای شرکت کننده در مذاکرات هسته ای حکومت اسلامی، مصاحبه های مفیدی را انجام بدهند. بررسی دیدگاه های برخی از این مصاحبه شوندگان، و نیز نظریاتی که بعضی از مسؤلان رژیم آخوندی در ایران، در این رابطه اظهار نموده اند؛ حکایت از عبور دو ستون از دو لشگر متخاصم در یک نبرد، از دو سوی یک خیابان دو طرفه را دارد!
ویژه آنکه در جریان حملات گروه ائتلافی علیه خونخواران داعشی، و نیز احتمال همکاری جمهوری اسلامی در این رابطه با آمریکا که رهبری ائتلاف را بر عهده دارد؛ مفرّی را برای آخوندهای حکومتی گشوده، که چنانچه بخواهند با این گروه در مسیر سرنگونی دولت غیر رسمی اسلامی کمکی بنماید؛ در مقابل این ” داده ” چند مورد مهم را ” بستانند “؛ که ” بده و بستان ” حین عبور از یک خیابان دو طرفه را، به نحو احسن به انجام برسانند. تا آرمان بی اثر کردن تحریمهای بین المللی بر خود و حکومت شان را، از عالم مالیخولیای ” ذهنینت ” خود، به دنیای واقعی ” عینیت ” جهانی بدل نمایند!
یک مقام ایرانی که اجازه نداده نامش فاش بشود، به خبرنگاران گفته است: ” ایران آمادگی دارد با آمریکا و متحدانش برای مبارزه با شبه نظامیان دولت اسلامی(داعش سابق) همکاری بکند. اما در مقابل آن خواستار انعطاف بیشتر غرب، نسبت به برنامه غنی سازی اورانیوم می باشد.”!
این در حالی است که دیپلمات های نزدیک به اعضای گروه 1+5 می گویند؛ احتمال دستیابی به توافق بلندمدتی، که باعث رفع تحریمها در مقابل توقف فعالیت های هسته ای ایران شود بسیار اندک است. اظهارات مقام جمهوری اسلامی که به مورد بالا اشاره کرده است؛ نشان از آن دارد، که جدا نگاه داشتن مسأله مذاکرات هسته ای آنها، از دیگر مناقشات درون منطقه خاورمیانه غیرممکن است!
چندی پیش واشنگتن و تهران، به شکل علنی و عمومی همکاری نظامی با یکدیگر برای مقابله با تهدید داعش را رد کرده بودند. حالا مقامات رژیم آخوندی در عرصه خصوصی، آمادگی خود را با همکاری با آمریکا، در باره مسأله داعش اعلام کرده اند. در همین مورد یک مقام دیگر جمهوری اسلامی، که او هم از افشای نام خویش خودداری کرده گفته است: ” ایران کشور بسیار تأثیرگذاری در منطقه است؛ و می تواند در مبارزه با تروریست های داعشی کمک کند. اما این یک خیابان دوطرفه است؛ شما چیزی می دهید و چیزی را دریافت می کنید.”!
همانطوری که در نخستین پاراگراف این نوشتار نگاشته شده است؛ پس از چنین اظهاراتی از سوی مقامات حکومت اسلامی، باید منتظر ماند و دید؛ که از درون خیابانهای فرعی یی که به داخل این خیابان دوطرف اصلی راه دارند؛ آنهائی که می خواهند به سبب این بده و بستان جمهوری آخوندها، خودشان را به اهداف خاصی که دارند برسانند. کدامیک از کشورهای موسوم به قدرت های جهانی خواهند بود؟!
محترم مومنی
