بازگشت سیارک جمجمه شکل به زمین

0
511

سنگ فضایی غول پیکری که در سال 2015 از نزدیکی زمین گذشت، سال بعد دوباره از کنار زمین عبور خواهد کرد.

زمین بار دیگر آماده مواجه با سیارک 700 متری با ظاهری به شکل جمجمه است. این سنگ فضایی برای اولین بار در تاریخ 31 دسامبر 2015 با سرعت 125500 کیلومتر بر ساعت از فاصله 499000 کیلومتری سیاره ما عبور کرد. حالا قرار است این سیارک جمجمه شکل در ماه نوامبر سال 2018 مجددا از کنار زمین بگذرد و به دانشمندان فرصت دیگری بدهد تا این پدیده عجب و غریب را مطالعه کنند.

متخصصانی که در سال 2015 عبور این سیارک از کنار زمین را مطالعه کردند، اخیرا مقاله‌ای درباره جزئیات مشاهدات خود منتشر کرده‌اند و امیدوارند عبور مجدد سیارک جمجمه شکل اطلاعات آن‌ها را در این خصوص افزایش دهد.

دانشمندان برای جمع‌آوری اطلاعات خود از رصدخانه‌های سراسر دنیا از جمله رصدخانه هاوایی و تلسکوپ «پن استار» استفاده کرده‌اند. این سنگ فضایی که «2015 TB145» نام دارد، این بار با فاصله بیشتری از کنار زمین عبور خواهد کرد.

ستاره‌شناسان با آنالیز اطلاعات 2015 متوجه شدند که این سیارک هر 2/94 ساعت یک بار به دور خود می‌چرخد. این سنگ فضایی 625 تا 700 متر طول دارد و شکل بیضوی نسبتا مسطحی دارد. همچنین محور چرخش آن تقریبا عمود بر زمین است.

مقدار گرمایی که این سنگ فضایی نگه می‌دارد و سرعتی که گرما را جذب می‌کند یا انتقال می‌دهد، شبیه به سیارک‌هایی با اندازه مشابه است. بازتاب سطح این سیارک نیز پنج یا شش درصد است.

پابلو سنتوس نز، محقق موسسه فیزک نجومی اندولاسیا، در این باره می‌گوید: «میزان بازتاب بسیار پایین سیارک جمجمه شکل نشان می‌دهد که این سیارک بسیار تاریک است و بازتاب سطحی آن کمی بیشتر از زغال سنگ است. در حال حاضر این سیارک 3/7 واحد نجومی از زمین فاصله دارد که 3/7 برابر میانگین فاصله زمین از خورشید است».

وی در ادامه افزود: « اندازه کلی این سیارک 26/5 است که بدین معناست برای تماشای آن باید از تلسکوپ‌های بزرگ یا تلسکوپ‌های فضایی استفاده کرد».

در سال 2015، نزدیک شدن این سیارک به زمین باعث شد که دانشمندان ادعا کنند که عبور آن از کنار زمین می‌تواند منجر به زلزله و سونامی شود اما این سیارک بدوه آسیب رساندن به زمین از کنار ما عبور کرد.

به گزارش آنا از DailyMail، به عقیده دانشمندان، سیارک جمجمه شکل می‌تواند یک شهاب سنگ منقرض شده باشد که پس از چرخش‌های متوالی به دور خورشید، ترکیبات فرار خود را از دست داده است.