دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هیئت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز (ssf)
انتخابات در آرژانتین و ونزوئلا که به ظاهر با شکست جریان های چپ در قدرت همراه بود، درحقیقت پیروزی تاریخی برای جریان چپ در آمریکای لاتین بود و چپ های لاتین اینک ثابت کردند (تا پیش از این تنها ساندنیست های نیکاراگوئه به رهبری اورتگا و آن هم به شکلی نصفه و نیمه، پایبندی به این انتقال قدرت را به ثبوت رسانده بودند) که آنان نیز آموخته اند که وقتی از طریق انتخابات و با دموکراسی بر سر کار می آیند، از طریق انتخابات و به شیوه ای دموکراتیک نیز کنار می روند و در عمل نیز بدان پایبند هستند و دیگر حاضر نیستند که به دیکتاتوری فرو غلتند و از این سبب آن را باید “شکستی مقطعی در مسیر درست پیروزی” دانست. البته هوگو چاوز با تغییر قانون اساسی برای تمدید دوران ریاست جمهوری اش نشان داد که متأسفانه دارد می رود که سنتی غلط را تکرار کرده و جا بیاندازد و بدتر آن که رئیس جمهور بولیوی –آقای مورالس- نیز تصمیم به کار مشابه ای گرفت (که چه درخور است در آن تجدید نظر کند و در نقطه مقابل از چپ های کنونی آمریکای لاتین یاد بگیرد)، با این همه چاوز نیز مرتکب اشتباه تقلب در انتخابات نشد و حتی زمانی که در قدرت بود، در یکی از انتخابات حساس و مهم با تفاوت حدود یک درصد آراء، انتخابات را باخت و تصور می کنم “تنها این بهترین کارنامه ای بود که از خود به یادگار گذارد” و رئیس جمهوری کنونی ونزوئلا –مادورو- که خود را جانشین چاوز می داند، با پایبندی به عدم تقلب در انتخابات نشان داد که جانشینی حقیقی برای اوست و سنت نیکوی چاوز را دنبال می کند؛ گرچه باید اشتباهات چاوز را اصلاح کرده و از آن پرهیز کند و تنها درس بگیرد.
این اتفاقی بود که چپ های اروپا سال هاست اعمال می کنند و به انتقال دموکراتیک قدرت پایبند ماندند، اما چپ ها و به خصوص چپ های انقلابی در دیگر نقاط دنیا و به خصوص در دوران جنگ سرد در این مسیر غلط فرو می لغزیدند و با انحصار قدرت و عدم ترک آن، به سرعت از جریانی انقلابی به حکومتی سرکوبگر و دیکتاتوری بدل می شدند. درسی که چپ ها و انقلابیون کرد نیز باید فرا بگیرند و گرنه دامن گیرشان خواهد شد و بدانند که “دموکراسی در کنش ها و واکنشهاست که به ثبوت می رسد و گرنه تمامی دیکتاتوری ها دنیا در شعار و گفتار دموکرات بوده اند”.
البته این حادثه ای است که برای اسلام گرایان و به ویژه انقلابیون اسلام گرا نیز مدام روی داده است و حتی اسلام گرایان ترکیه که پرونده مطلوبی در این زمینه داشتند با انحرافی که باند اردوغان در قبض و بسط قدرت به خرج داد، مرتکب این اشتباه تاریخی شدند و تا این لحظه تنها النهضه تونس بوده که پرونده ای پاک و سالم در این زمینه داشته و پایبند به دموکراسی و به دور از قدرت طلبی نشان داده و آن را باید پیشرو در میان اسلامگرایان تمام جهان شمرد و اگر اسلامگرایان سایر مناطق همچنان به فرو غلتیدن در قبضه قدرت ادامه دهند، النهضه تنها بسان استثنایی در میان اسلام گرایان جلوه خواهد کرد.
