روز پنج شنبه 29 شهریور 1392 خورشیدی، برابر با 20 سپتامبر 2013 میلادی، در مقاله ای که توسط حسن روحانی از طریق روزنامه آمریکائی واشنگتن پست منتشر شد نوشته است: ” ما باید دست به دست هم بدهیم، و به گونه ای سازنده، برای فراهم آوردن موجبات گفت و شنود ملی، چه در سوریه و چه دربحرین کار کنیم. و فضائی به وجود آوریم که در آن ملت های منطقه بتوانند در باره سرنوشت خود تصمیم بگیرند. ” وی در همین رابطه برای تسهیل گفت و شنود میان دولت سوریه و مخالفان آن توسط دولت ایران اعلام آمادگی کرده است. به گزارش خبرگزاری فرانسه، ائتلاف ملی سوریه روز شنبه با انتشار یک بیانیه اینترنتی از سوی اپوزیسیون مخالف با رئیس جمهور سوریه گفت: ” تهران خودش بخشی از مشکلات است ” این ائتلاف می گوید پیشنهاد روحانی جدی نیست و فاقد اعتبار سیاسی می باشد. بیانیه اپوزیسیون سوریه، پیشنهاد میانجیگری روحانی را، کوششی مذبوحانه برای طولانی تر کردن بحران، و سرپوش گذاشتن بر پرونده های بسیار پیچیده ای مانند برنامه اتمی ایران توصیف کرد!
رد شدن پیشنهاد حسن روحانی از سوی ائتلاف ملی در سوریه، در حقیقت اولین شکست سیاسی رئیس جمهور حکومت اسلامی است. تعداد زیادی از مردم گیتی، همچنین ملت ایران در برون و درون مرزهای کشور، بر این عقیده بوده و هستند؛ که احمدی نژاد فردی ناپخته و بدون کیاست دولتمداری است. می بینیم که روحانی با همه ژست های سیاستمدارانه که به خودش می گیرد؛ هنوز از گرد راه نرسیده، بیان سخنان بی محتوا را شروع کرده، چنانچه کسی یا گروهی از داخل یا خارج از کشور، از جلویش در نیایند؛ گوی سبقت در ” پرت و پلا گوئی ” را، از احمدی نژاد هم خواهد ربود!
میانجیگری کردن بین ملت سوریه و بشار اسد را باید دولت کشوری بر عهده بگیرد؛ که خودش در به وجود آمدن این بحران مخرب در سوریه هیچ نقشی نداشته باشد. نه حکومت خودکامه و دولت بی خاصیت جمهوری ننگین اسلامی، که خودش در بن بست حل شدن مشکلات فراوانی از ادامه راه باز مانده؛ و پایش مانند …. در گل رسوائی مانده و در انتظار شلیک تیر خلاص بر پیکر منحوس حکومت ضد بشری اش می باشد!
اما آنها (سران حکومت اسلامی ) این پیشنهاد را نیز همانند آزاد کردن چهل و یک زندانی سیاسی، در راستای منحرف ساختن افکار عمومی مردم دنیا، به ویژه ملت ایران، در ارتباط با اعلام آمادگی مذبوحانه شان، برای ایجاد باب مذاکره با آمریکا انجام داده اند. از ابتدا همواره شیوه آخوندهای حکومتی چنین بوده، که جهت حل نمودن مشکلات سیاسی خودش، پای چندین موضوع بدون ارتباط با مورد خویش را به میان ماجرای شان بکشند؛ و حواس عموم مردم را به سوی مسائل دیگری جلب نمایند؛ تا در خفا به کار خودشان ادامه بدهند!
بعضی اوقات هم به دلیل فرصت طلبی های جاه طلبانه، با دیگران از در صلح و دوستی وارد شده اند؛ سپس با پنبه سر آنها را بریده و کار را به نفع خودشان خاتمه داده اند. مانند کاسبکاران دغلی هستند، که برای فروختن اجناس خودشان به مشتری های خویش، دست به تبلیغ و دادن فرجه به متقاضیان می زنند؛ اما همینکه پای مشتری به داخل فروشگاه شان باز می شود، به هر طریقی که بتوانند او را می پیچانند و جنس شان را با همان مبلغ نخستین به او قالب می نمایند!
ائتلاف ملی سوریه پیشنهاد روحانی را، به دلیل فاقد اعتبار سیاسی بودن و جدی نبودن آن مردود دانسته است؛ آنها به خوبی درک کرده اند، که این پیشنهاد قبل از آنکه تیغی از پای مجروح مخالفان به پاخاسته سوری در بیاورد؛ در صدد گشودن گره های کور مشکلات همه جانبه خود حکومت پلید اسلامی است. به زبانی دیگر، می شود نتیجه گرفت کسی که شعله را افروخته و دمادم جهت خاموش نشدن اش هیزمی به آن می افزاید؛ خاموش کردن آن را هرگز نیاموخته است. خاصه آنکه در ذات و خمیره موجودیت این حکومت شیاد، آنچه که کوچکترین محلی از اعراب ندارد، انجام دادن کارهای مثبت در باره دیگران و رساندن سودهای معنوی و مادی به سایرین است!
مردم سوریه، رنج و محنت صدهزار کشته دادن و هزاران آواره داشتن را متحمل نشده و نمی شوند؛ که پس از اینهمه مبارزه سرسختانه با حکومت جنایتکارانه بشار اسد، اجازه بدهند که تا اهریمن و شاگردش، با نمایندگان مردم زجرکشیده و ستمدیده سوریه، در اطراف یک میز بنشینند و به قصد پایان دادن به خواسته های خودشان با آنها مصالحه بکنند. اگر قرار باشد با میانجیگری مشکل مردم سوریه حل بشود که هرگز نخواهد شد؛ نمایندگان سازمان ملل متحد بر دیگران به ویژه بر دولت جمهوری اسلامی ارجحیت دارند. ولی این هم متصور نیست که عملی باشد. چرا که هنوز تکلیف موضوع حمله شیمیائی به مردم سوریه روشن نشده و مشخص نگشته، که این کشتار وحشیانه توسط کدامیک از طرفین این ماجرا شکل گرفته است!
هرچند که اسد هنوز اصرار می ورزد که کار مخالفان اوست، اما هیچ عقل سلیمی نمی تواند بپذیرد، که مخالفان حکومت اسد در سوریه جنبه عملی به خودش گرفته باشد. اما آنچه که مسلم است، آفتاب را نمی توان تا به ابد پشت ابرها پنهان نگه داشت !
تابستان 2572 آریائی هلند
محترم مومنی روحی
