عضو هئیت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
انقلابی که در عراق آغاز شد و روی دوش جوانان حمل شد و به اوج خود رسید، هنوز در نیمه راه است و این نه فقط به سبب دخالت های رژیم ملاهای ایران که “بی تدبیری سیاسیون عراق و اپوزیسیون قدیمی اش” نیز هست و برخلاف جوانان عراقی که ثابت کردند بیدارند، سیاسیون عراقی هنوز در خواب بسر می برد؛ در رویای عراق متحد و قدرتمند، در خواب عراق مستقل و یکپارچه و …. ؛ خواب دیدن انشاالله خیر باشه…
سیاسیون سنی عراق هنوز گیج اند و سردرگمی شان مانع شده تا کمکی که مقامات و ارتش آمریکا می توانند به آنان بکنند، عملاً معلق مانده و از این فرصت نیز شبه نظامیان مورد حمایت رژیم ایران سوءاستفاده کرده و در حال نفوذ و گسترش زیرزمینی در بخش سنی عراق هستند. با تطمیع، تهدید و البته ترور در حال گسترش نفوذ در نهادهای اجتماعی و فرهنگی و حتی “آموزشی” حتی مناطق سنی هستند (کاری که در مناطق غربی سوریه نیز دارند می کنند و دارند یک دولت پنهان مزدور شیعی را در مقابل سوریه سکولار بعث -در خفا و با چراغ خاموش و بی سر و صدا- تشکیل می دهند). همین چند ماه اخیر ملاهای ایران به کمک باندهای شان قصد تغییراتی در قانون اساسی عراق داشتند تا تعدادی فقیه را به اعضای دادگاه فدرال بیافزایند (قبلاً به مقامات کردهای اقلیم کردستان هشدار دادم که اگر روی تغییر قانون اساسی عراق بروند، به جای خواسته هایشان، رژیم ایران با نیروهای اکثریت شیعه دست نشانده و مزدورش، تغییرات تحجرگراینه خودش را اعمال می کند و از این سبب، با تغییر قانون اساسی مخالفت کنند. جالب است که سیاسیون اقلیم کردستان تاکنون چند بار فریب رژیم ملاهای ایران را خورده و هنوز درس نگرفته اند و مدام اشتباهاتشان را تکمیل می کنند). این به وضوح یعنی قرار است که یک رژیم کثیف ولایی در عراق هم روی صحنه بیاید. هر کسی که در خواب بوده، این زنگ خطری است که برای بیدارباش اش به صدا در آمده است. مگر این که خود را به خواب زده باشد. این آخرین تلاش شان نبوده و نیست و از کانال های مختلف آن را دنبال خواهند کرد.
اما راه حل چیست؟ “سیستم کنفدرالی” برای حفظ استقلال بخش های مختلف از تعرض شبه نظامیان و در عین حال عدم تجزیه عراق. به عبارتی، این “آخرین شانس” برای عدم تجزیه عراق. قبلا کشورهای عربی با سران سنی عراق جلساتی برای تشکیل اقلیم سنی برگزار کردند و آمریکا نیز آماده هر نوع تسهیل در این زمینه بوده، اما سیاسیون سنی سردرگم اند و غربی ها نمی توانند به جای سنی های عراق تصمیم بگیرند، بلکه تنها می توانند تصمیمات شان را “تسهیل و یاری” کنند. چیزی که مردم پرورش یافته در رژیم های دیکتاتوری معمولاً نمی فهمند و منتظرند یکی نازل شود و همه چیز را برایشان بر وفق مراد کند. بی شک حتی اگر منجی ای نیز در این شرایط ظهور کند، به سیاسیون فاسد و به خواب رفته تنها می تواند یک پس گردنی آبدار ارزانی دارد تا شاید از خواب غفلت بیدار شوند.
مقامات دولت کنونی آمریکا بیشترین تمایل را برای تشکیل اقلیم سنی عراق دارند و پیش از خروج شان از عراق این آخرین فرصت است تا سنی ها یکبار برای همیشه نه تسلیم شبه نظامیان رژیم ایران شوند و نه به داعش پناه ببرند، بلکه “جامعه ای مترقی و سکولار و مدنی” را در قالب اقلیم سنی تشکیل دهند و استقلال خود و سرنوشت فرزندانشان را تضمین کنند و گرنه منتظر بشینند تا آنچه را که گفتم به عیان ببینند؛ حجت تمام.
