امجد حسین‌پناهی: نهادهای امنیتی همه اعضای خانواده‌ام را به مرز خودکشی کشانده‌اند

0
303

امجد حسین‌پناهی، فعال سیاسی و حقوق بشر ساکن آلمان گفت اگر چه خانواده‌اش از توقف موقت اجرای حکم اعدام رامین حسین‌پناهی خوشحال شده‌اند اما همزمان عزادار خواهرزاده ۲۵ ساله‌اش شده‌اند که به دلیل فشارهای روانی ناشی از بازداشت بستگان از جمله همسرش و احضارهای پی‌در‌پی به نهادهای امنیتی دست به خودکشی زده است.

رامین حسین‌پناهی که به اتهام عضویت در کومله به اعدام محکوم شده، روز یازدهم اردیبهشت برای اجرای حکم به سلول انفرادی منتقل شد، اگر چه این حکم اجرا نشد و او روز دوازدهم اردیبهشت به بند عمومی زندان سنندج بازگشت، اما خواهرزاده ۲۵ ساله اش به نام نیشتمان، روز یازدهم اردیبهشت به زندگی خود پایان داد.

امجد حسین‌پناهی برادر رامین گفت نیشتمان حسین‌پناهی به دلیل فشارهای روانی ناشی از بازداشت اعضای خانواده‌اش از سوی نهادهای امنیتی، احضارهای مکرر به وزارت اطلاعات و سپاه و دخالت آنان در زندگی خصوصی‌اش دست به خودکشی زده است.

امجد حسین‌پناهی با اعلام این که وزارت اطلاعات و سپاه مسئول غیرمستقیم مرگ خواهرزاده‌اش هستند گفت: «نیشتمان خواهرزاده ۲۵ ساله ما است که همسرش احمد حسین پناه هم الان در سنندج زندانی است، نیشتمان طی این مدت بارها به ستاد خبری وزارت اطلاعات و سپاه احضار شده، نهادهای امنیتی با اختلاف انداختن بین او و همسرش و هر دو را ترغیب به جدایی می‌کردند، از یک طرف به همسرش احمد که زندانی است می‌گفتند چرا با اینها وصلت کردید و اینها ضد انقلابند و از طرف دیگر به نیشتمان می‌گفتند همسرت حالا حالاها زندانی است، طلاق بگیر و خودت را راحت کن، در زندگی خصوصیشان دخالت می‌کردند، اینها همراه شد با انتقال رامین به انفرادی و آشفته شدن وضعیت خانواده و نتوانست تحمل کند و متاسفانه دست به خودکشی زد.»

احمد حسین‌پناه، همسر نیشتمان، به اتهام اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی به پنج سال زندان محکوم شده و در حال حاضر در زندان سنندج نگهداری می‌شود. او یک دختر چهار ساله نیز دارد که پس از خودکشی مادرش بدون حضور والدین نزد مادربزرگش نگهداری می‌شود.

امجد حسین‌پناهی گفت نهادهای امنیتی نه تنها نیشتمان که همه اعضای خانواده او را به دلیل اذیت و آزار به شیوه‌های متعدد به مرز خودکشی رسانده‌اند: «فقط نیشتمان نیست و همه خانواده ما در مرز خودکشی‌اند، جرات نمی‌کنیم مادرم را تنها بگذاریم و همیشه یکی از خواهرانم مراقبش هست که بلایی سر خودش نیاورد، الان برادرم رامین به اعدام محکوم شده و زندانی است، برادر دیگرم با افشین به هشت سال و نیم محکوم شده و زندانی است و دامادمان احمد حسین‌پناه هم به پنج سال محکوم شده و زندانی است و در چنین وضعیت خرابی، نهادهای امنیتی هم با آزار و اذیت وضعیت را بدتر می‌کنند.»

این فعال سیاسی که اغلب اعضای خانواده‌اش در کردستان ایران زندگی می‌کنند درباره نحوه آزار و اذیت نهادهای امنیتی گفت: «هر جور فکرش را بکنید، وزارت اطلاعات پدر و مادر پیرم را احضار کرده و تهدید کرده بود که مصاحبه کنید و از رامین و بقیه فرزندانتان اعلام برائت کنید، خواهرم که سه چهار بار احضار شد و هر بار بعد از برگشتن افسرده بود و نهایتا دست به خودکشی زد، واقعا آدم بالغی در خانواده ما نمانده که به اطلاعات و سپاه احضار نشده و تهدید نشده باشد، این را اضافه کنید به زندانی بودن سه تن از مردان خانواده که وضعیت مالی و اقتصادیشان را هم خراب کرده است.»

رامین حسین‌پناهی برادر امجد روز یازدهم اردیبهشت برای اجرای حکم اعدام از زندان سنندج خارج شد اما روز چهارشنبه مجددا به بند بازگشت. امجد حسین‌پناهی درباره توقف اجرای حکم اعدام برادرش رامین نیز به کمپین گفت با بازگشت او به بند عمومی، اجرای حکم فعلا منتفی شده اما دلیل اجرا نشدن و این که رامین در آن یک شب کجا بوده هنوز مشخص نیست: «رامین را روز چهارشنبه (دوازدهم اردیبهشت) دوباره به بند برگرداندند، روز پنج شنبه به یکی از اعضای خانواده اجازه ملاقات با رامین را با حضور یک مامور دادند که در واقع برای سوگواری و رساندن خبر خودکشی نیشتمان بود، ولی اجازه صحبت دیگر و رد و بدل شدن اطلاعات را ندادند و ما نمی‌دانیم چرا منتقل شد و به چه دلیل دوباره برگشت.»

به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان به نقل از کمپین حقوق بشر در ایران؛ این فعال سیاسی و حقوق بشر، رسانه‌ای شدن گسترده و اعتراضات متعدد علیه حکم اعدام برادرش را یکی از دلایل احتمالی توقف اجرای حکم بیان کرد و به کمپین گفت: «این موضوع شدیدا رسانه‌ای شد و چه در داخل ایران و در کردستان و چه در اروپا کمپین‌های متعددی علیه اجرای این حکم به راه افتاد که شاید دلیل توقف حکم این باشد، دقیقا نمی‌دانیم چرا متوقف شد، ولی تا زمانی که حکم نقض نشده هر شب و با هر انتقال او از بند عمومی زندان سنندج به جای دیگر، ما کابوس اجرای حکم را داریم و نمی‌توانیم ساکت بنشینیم.»