سه نمایش از چهار نمایش فیلم سینمایی “لانتوری” از ایران، در جشنواره کارلووی واری با استقبال مخاطبان و منتقدان در سالن محل نمایش و جلسه پرسش و پاسخ عوامل آن مواجه شد.
فیلم سینمایی “لانتوری” ساخته رضا درمیشیان به‌عنوان تنها نماینده ایران در پنجاه‌ویکمین دوره جشنواره بین‌المللی کارلووی واری حضور دارد.
سومین نمایش این فیلم در جشنواره، با حضور کارگردان و مریم پالیزبان، بازیگر نقش اول زن آن برگزار شد که آن‌ها در ادامه، در جلسه پرسش و پاسخی با حضور خبرنگاران کشورهای مختلف حضور یافتند و به پرسش‌ها پاسخ دادند.
درمیشیان در پاسخ به پرسش نخستین خبرنگار مبنی بر این‌که آیا داستان این فیلم واقعی است و همچنین شرایط اکران آن در ایران، گفت: داستان فیلم “لانتوری” یک داستان واقعی نیست، اما در عین حال از اتفاق‌هایی واقعی تشکیل شده که با قرار گرفتن در کنار هم، در قالب یک داستان روایت می‌شوند.
او ادامه داد: این فیلم تا کنون فقط در قالب جشنواره فیلم فجر نمایش داشته، اما قرار است حتما اکران عمومی داشته باشد. ضمن آن‌که در همان ایام جشنواره نیز علاوه بر نمایش‌های عادی طبق روال، بیشترین سئانس نمایش فوق‌العاده را هم داشته است.
درمیشیان در پاسخ به پرسش دیگری درباره سابقه اسیدپاشی، گفت: فکر می‌کنم از زمانی که اسید مورد استفاده قرار گرفت، عمل عجیب اسیدپاشی هم اتفاق افتاد و به منطقه ما هم رسید. این یک واقعیت جهانی و بین‌المللی است، اما این هم واقعیت دارد که در کشور من، افرادی هستند که همواره در تلاش‌اند در زمینه اجرای حکم‌های قانونی، بخشش انجام شود و برنامه‌ها و مراسمی برگزار می‌کنند که از مجازات‌های شدید صرف نظر شود. آن‌ها گاهی موفق می‌شوند و گاهی خیر؛ اما از تلاش باز نمی‌مانند.
خبرنگار دیگری با تشکر از درمیشیان برای ساخت یک فیلم جسورانه توسط یک فیلمساز جوان خاورمیانه‌ای، درباره انگیزه‌اش از ساخت فیلمی درباره خشونت پرسید. درمیشیان نیز پاسخ داد: علاوه بر موضوع مهم بخشش که فیلم به آن پرداخته، می‌خواستیم با یک عریانی، به مخاطبان‌مان تذکر دهیم که این عمل چقدر فجیعانه است و نیز این‌که در جریان این حذف فیزیکی، جامعه نیز با رفتارهایش به حذف قربانیان کمک می‌کند.
در ادامه کارگردان لانتوری گفت: با وجود پایداری مخاطبان خارجی در جشنواره کارلووی واری تا انتهای فیلم، همانند مخاطبان ایرانی در جشنواره فیلم فجر، هنگام نگارش و ساخت اثر، بیم نداشتید که میزان تلخی موجود در کار، مخاطب را پس بزند؟
درمیشیان گفت: واقعیت این است که من خودم اولین مخاطب فیلمم هستم و هرجا اذیت شوم، کات می‌زنم. پس مطمئن بودم. با وجود این، خواستم نشان دهم که ما انسان‌ها گاهی چه بلایی سر همدیگر می‌توانیم بیاوریم. پس فکر کردم، اگر درصدی از سختی آن را هم به بیننده بتوانم منتقل کنم، تأثیرم را گذاشته و به مقصود رسیده‌ام.
همچنین مریم پالیزبان – بازیگر لانتوری – در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر این‌که برای ایفای نقش خود صرفا به‌عنوان یک فعالیت حرفه‌ای توجه کرده یا به‌عنوان نماینده‌ای از جنس خود با شرایط تاریخی و جهانی، تصریح کرد: این پرسش خیلی سختی است برای من، چون مجبورم تعریف بازیگری را برای خودم تشریح کنم. به‌عنوان فردی که تز دکتری‌اش را درباره خشونت و قتل نوشته بود، خیلی دوست داشتم علاوه بر تجربه نظری، تجربه فیزیکی‌اش را هم داشته باشم که لانتوری در این زمینه کمکم کرد.
او ادامه داد: علاوه بر این، برایم این مسأله هم وجود داشت که “بخشش” برای مریم در داستان فیلم فقط به‌عنوان یک مسأله اخلاقی باید مطرح باشد یا به‌عنوان یک نیاز برای ادامه زندگی.
درمیشیان نیز در این زمینه گفت: خانم پالیزبان با گریم سنگین روزانه ۱۲ ساعت روی خودش، سر صحنه کار می‌کرد، بدون آن‌که در آن مدت بتواند جایی را ببیند یا چیزی بخورد. او از این طریق، تجربه عملی فقط بخشی از ظلمی را که انسان‌ها ممکن است به هم روا دارند، به‌دست آورد.
کارگردان لانتوری در پایان با نام بردن از عبدالله اسکندری، از هنر او در گریم بازیگر فیلمش تشکر کرد.
جلسه پرسش و پاسخ فیلم “لانتوری” که در بخش غیررقابتی “نگاهی دیگر” جشنواره فیلم کارلووی واری در دوره پنجاه‌ویکم حضور دارد، در سالن نارودنی دام، بیش از حد معمول و تا زمان نمایش فیلم بعدی ادامه یافت.
به گزارش ایسنا، برگزاری پنجاه‌ویکمین دوره جشنواره فیلم کارلووی واری تا ۹ جولای (۱۹ تیرماه) در شهری با همین نام در کشور جمهوری چک ادامه خواهد داشت.
