یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اطلاعات مدارگرد شناسایی مریخ(MRO) مبنی بر وجود آب در دسترس بر روی سطح مریخ، با نواقصی همراه است.
بسیاری از مردم در مورد پیدا شدن آب در مریخ هیجان‌زده شدند. اما یک مطالعه اخیرا مشخص کرده است که رویکرد مدارگرد شناسایی مریخ(Mars Reconnaissance Orbiter) یا “MRO” برای بررسی داده‌های آب بر روی مریخ، ناقص است و به طور بالقوه برخی از اکتشافات اولیه از جریانات آب شور را نقض و باطل می‌کند.
دستگاه طیف‌سنج تصویری تشخیصی فشرده برای سیاره مریخ(CRISM) می‌تواند در بعضی مناطق با کنتراست بالا، گیج و دچار اشتباه شود و نرم افزار مورد استفاده برای اصلاح این داده‌ها می‌تواند به طور تصادفی علائم غلطی از پرکلرات‌ها ایجاد می‌کند که نشان‌دهنده جریان آب شور هستند.
بنابراین فراوانی پرکلرات‌ها در نتایج اصلاح شده وجود دارد، اما ظاهرا هیچ چیز در داده‌های خام وجود ندارد.
این نتایج نمی‌توانند منجر به اثبات وجود آب شور شوند، اما هر چیز که هست، تشخیص آن دشوار است.
محققان در حال توسعه یک روش تشخیصی هستند که به جای یک شکل، از شواهد چندگانه استفاده می‌کند.
در عین حال، تیم علمی، انتظارات را متعادل می‌کند. این نمک‌ها در مریخ وجود دارند، اما شما نباید انتظار داشته باشید با فرود کاوشگر “مریخ 2020” و ماموریت‌های آینده مریخ، در همه جا دیده شوند.
مدارگرد شناسایی مریخ
مدارگرد شناسایی مریخ یک فضاپیمای چندمنظوره متعلق به ناسا می‌باشد که برای شناسایی و اکتشاف مریخ از روی مدار، طراحی شده است.
هنگامی‌که این مدارگرد به مدار مریخ رسید، به پنج فضاپیمای دیگر در مدار یا روی سطح آن سیاره شامل نقشه‌بردار سراسری مریخ، مارس اکسپرس، ادیسه مریخ و دو مریخ‌نورد پیوست. سپس به بیشترین رکورد عملکرد یک فضاپیما در اطراف مریخ رسید.
این فضاپیمای ۷۲۰ میلیون دلاری توسط “لاکهید مارتین” و زیر نظر “آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا”(JPL) ساخته شده است.
این فضاپیما در ۲۱ مرداد ۱۳۸۴ پرتاب شد و در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ به مدار مریخ رسید و آبان ۱۳۸۵ پس از ۵ ماه ترمز هوایی، به مدار نهایی علمی خود رسید و فاز اولیه تحقیقات علمی را شروع کرد.
مدارگرد شناسایی مریخ شامل یک دسته از افزارهای علمی از قبیل دوربین‌ها، طیف‌سنج‌ها و رادار است که برای کاوش زمین‌چهره‌ها، چینه‌شناسی، کانی‌ها و یخ مریخ می‌باشند. این ابزار، راه را برای فضاپیماهای آینده با نشان‌دادن چگونگی وضع هوای روزانه و سطوح، عوامل بالقوه سطوح فرود و میزبانی ارتباطات جدید از راه دور باز می‌کنند.
سامانه ارتباط از راه دور مدارگرد شناسایی مریخ از همه ماموریت‌های میان‌سیاره‌ای پیشین اطلاعات بیشتری را به زمین فرستاده است و این مدارگرد بیشترین توانایی ایستگاه بازپخش ماهواره‌ای را برای ماموریت‌های آینده خواهد داشت.
به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، مدیریت این پروژه را آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا از موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنای کالیفرنیا بر عهده دارد.
