آنچه برای عملی ساختن مصوبات اجلاس ریاض ضروری است؛ ورود غیررسمی نیروهای زمینی عربی به یمن، آنجا و اکنون

دکتر کاوه احمدی علی آبادی
عضو هیئت علمی دانشگاه آبردین با رتبه پروفسوری
عضو جامعه شناسان بدون مرز(ssf)
اینک روشن است که یمن به جنگ داخلی کشیده شده است و راه حل آن نیز متأسفانه گفتگو نشان نمی دهد. چون انصارالله در گذشته به کرات مذاکره کرد و حتی فراتر از آن به مصالحه و نقشه راهی با دیگر یمنی ها رسید که بسیاری از آن ها زیر نظر سازمان ملل و با تأیید نماینده آن صورت گرفت، اما عملاً حوثی ها به “هیچ یک” از توافقات پایبند نماندند. آن بر اساس استراتژی مشخص آنان بود که پس از هر توافق، چند گام پیشترمی گذاشتند و عملاً نماینده سازمان ملل مجبور می شد برای توافق جدید دست به مذاکره جدیدی بزند و حتی عقب نشینی کند و سپس انصارالله درخواست های جدیدتری مطرح می کردند، و دوباره به محض امضای توافقنامه، باز بخشی از آن را نقض می کردند تا طی توافق بعدی امتیازات بیشتری بگیرند ومدام به این بازی برای گسترش گام به گام جاه طلبی شان ادامه دادند. انصارالله ابتدا لغو مصوبات دولت یمن درباره سوخت را خواست، پس از توافق، پیشروی نظامی کرد و مشارکت در حکومت و ارتش و نیروهای امنیتی را خواست. به محض توافق سپس صنعا را اشغال کرد و درخواست شورای ریاست جمهوری را مطرح کرد. با وجود عقب نشینی مجدد سازمان ملل، از صنعا عقب نشینی نکرد که هیچ، رئیس جمهور یمن را در خانه اش حبس کرد و او را وادار به استعفای اجباری نمود. با فرار رئیس جمهور یمن و رفتن به عدن، به سمت عدن لشکرکشی کرد و همزمان اعلام نمود که آماده مذاکره است. ولی دیگر کمی دیر شده بود و زمان تعبیر کابوس هایشان فرا رسیده بود.
بنابراین، اعراب نباید بیش از این خود را با تلف کردن وقت برای مذاکراتی که انصارالله حتی یکبار پایبند بدان نشان نداد، معطل کنند؛ کاری را که یکبار انجام دادید، جواب نداد، خطایی رخ داده و اگر همان گونه تکرارش کنید، باز جواب نداد، خطا به بیراهه کشیده شده و اگر باز جواب نداد و چندباره تکرار کردید، دیگر حماقت است. اعراب و در رأس شان عربستان و مصر باید وارد “فاز جنگ زمینی” در یمن شوند. در صورتی که مقامات آمریکایی به سبب برخی ملاحظات و دوراندیشی ها، ورود رسمی نیروهای زمینی اعراب به یمن را توصیه نمی کنند، باید راهکار “ورود غیررسمی نیروهای زمینی عربی” را در یمن کلید بزنید؛ مشابه کاری که روسیه در اوکراین کرد و نیروهای ویژه اش را با لباس شخصی به ایالات شرقی اوکراین فرستاد. پس در یمن نیز نیاز به “نیروهای زبده زمینی و نیروهای ویژه در مقیاس وسیع” با لباس های شخصی –ترجیحاً لباس های عشایر و قبایل یمنی- داریم که هم در سطح امنیتی اوضاع را در مناطق مختلف تحت مدیریت گیرند، هم در سطح نظامی که فرماندهی و هدایت نیروهای مبارز طرفدار رئیس جمهور قانونی یمن را برعهده گیرند و هم در قالب نیروهایی ویژه کنترل نظامی مناطق استراتژیک را مستقیماً برعهده گیرند. بدانید از این پس اگر جنگ را وارد فاز نظامی نکنید، همگان متضرر می شوند و بیش از همه مردم غیرنظامی یمن. باید با در کنترل گرفتن مناطق مختلف یمن توسط نیروهای زمینی عربی –ترجیحاً با لباس شخصی- عملاً مناطق امنی به وجود آورد که مردم بتوانند بدانجا پناه ببرند و مصدومان و آوارگان تحت حمایت قرار گیرند و کمک رسانی های بین المللی بدان ها هم آزادانه صورت گیرد و هم تشدید شود. این همان چیزی بود که رئیس جمهور یمن و بقیه شرکت کنندگان در بیانیه پایانی اجلاس ریاض نیز رسماً از جامعه جهانی و کشورهای عربی طلب کردند. حملات هوایی را نیز بر علیه انصارالله در کنار عملیات زمینی ادامه دهید. آتش بسی که بخواهد چون گذشته متوجه تنها قطع حملات هوایی باشد، هم عملاً کمک زیادی به مردم نمی کند و هم مانع عملیات حوثی ها نمی شود، بنابراین باید با تصرف نیروهای زمینی عربی در برخی از مناطق یمن مناطق امنی ایجاد شود که پناهگاه واقعی مردم و آوارگان و مصدومان باشد و کمک های بشردوستانه نیز بدون هیچ مانعی به آن جا برسد. در ابتدا به مناطقی که در آن القاعده و داعش در حال جنگ با حوثی ها و مزدوران دیکتاتور سابق یمن هستند، وارد نشوید و بگذارید تا پس از این که حساب یکدیگر را کاملاً رسیدند، سپس وارد معرکه شوید و کار را فیصله دهید. گفتگوهای بین المللی و یمنی بین همه مردم و اقشار و احزاب و قبایل یمن به استثنای کودتاگران (مزدوران انصارالله و باند عبدالله صالح که باید محاکمه شوند) پس از تسلط زمینی اعراب بر یمن صورت خواهد گرفت. باید کسانی که قبلاً هم از حزب و باند عبدالله صالح و هم حوثی هایی که از انصارالله و مزدوران ایران اند، بریده اند (هم تعدادی در قالب حزب و هم تعدادی به شکل افراد مستقل) نیز در گفتگوهای ملی زیر نظر سازمان ملل شرکت داشته باشند.
یمن آزمونی برای “ارتش عربی” است که طی نشست اخیر اتحادیه عرب، آن را مصوب کردید و امیدوارم با حسابگری وارد فاز جدید آن شوید و از تجارب اش بسان نقشه راهی در سایر مناطق عربی نیز استفاده کنید. با در جا زدن در فاز حملات هوایی به نتایج و اهداف مورد نظرتان در یمن نمی رسید و تنها بر خسارت ها و ویرانی ها افزوده می شود، بدون این که کودتاگران سقوط کنند. در حالی که اگر نیروهای زمینی عربی وارد معرکه شوند، قبایل و واحدهای نظامی که مرددند و حتی برخی از فرماندهان نظامی که اینک متحد عبدالله صالح اند، به این نتیجه می رسند که کار دیکتاتور و متحدانش دیگر تمام است و به نیروهای طرفدار مشروعیت می پیوندند. سلاح های ضد زره و نیمه سنگین بیشتری را باید برای نیروهای طرفدار رئیس جمهور یمن بفرستید و عملیات های هلیکوپترهای تان را علیه واحدهای زمینی حوثی ها افزایش دهید. درضمن، در حملات -چه هوایی و چه دریایی و چه زمینی- باید بسیار دقت شود که به هیچ وجه مناطق غیرنظامی و مردم عادی هدف قرار نگیرند؛ این خط سرخ باید در هر شرایطی رعایت شود و گرنه حملات تان مشروعیت خود را از دست می دهد.