اعلاحضرت محمدرضا شاه پهلوی در تاریخ چهارم آبان سال ۱۲۹۸ خورشیدی به دنیا آمد؛ و در پنجم ماه مرداد سال ۱۳۵۹خورشیدی در شهر قاهره پایتخت کشور مصر از دنیا رفت؛ و در مهم ترین مسجد آن کشور در پایتخت مصر(مسجد رفاعی) به خاک سپرده شد!
او که با عنوان رسمی اعلاحضرت همایونی شاهنشاه آریامهر خطاب می شد؛ از ۲۵ شهریور سال ۱۳۲۰ تا ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ خورشیدی پادشاه ایران بود. محمدرضا شاه که در پی استعفای پدر تاجدارش رضا شاه بزرگ، و با رای مجلس شورای ملی، و به پیشنهاد محمدعلی فروغی نخست وزیر وقت، جهت حفظ نمودن تمامیت ارضی ایران در موقعیت هجوم متفقین به میهن مان به پادشاهی ایران رسید. در آغاز کار به خاطر مشکلات فراوان ناشی از جنگ دوم جهانی، و کاستی هائی که در اثر اشغال شدن شمال و جنوب کشورمان به دست انگلیسی ها و روس ها به وجود آمده بودند؛ و نیز سمپاشی های مخالفان دودمان پهلوی در آن زمان، جهت پیش بردن اهداف خودش برای رشد و ترقی بیشتر ایرانیان قدرت و مجال چندانی نداشت. اما با عشق به ایران و ایرانی، و علاقمندی شدید او در مورد قرار دادن ایران در میان کشورهای پیشرفته و توسعه یافته جهان، و صدالبته ادامه دادن مسیر میهن پرستانه اهداف پدر تاجدارش، آماده انجام دادن همه گونه خدمات میهن پرستانه در سرزمین باستانی خویش بود!
برای بهبود کشاورزی، بانکداری، آموزش در مقاطع ابتدائی و متوسطه و عالی، و نیز بسیاری دیگر از رشدهای متنوع در ایرانزمین، از هیچ کوششی فروگذاری ننمود؛ و ایران را به جائی رساند؛ که در زمان حضورش در کهندیار خویش، این سرزمین باستانی، هژدهمین مقام در میان ممالک ثروتمند گیتی را داشت!
تقریبا همه می دانیم، که در زمان شهریاری آن پادشاه بزرگ و میهن پرست، ایرانیان برای سفر نمودن به بسیاری از کشورهای جهان، نیاز به درخواست ویزا نداشتند. همانطوری که می توانستند؛ پول رایج کشورشان را، در بانک های بسیاری از کشورهای دنیا تبدیل به سایر ارزهای بین المللی و یا ارز رایج در آن دیار بنمایند!
به خاطر تمامی رشد و ترقی که برای میهن بزرگ خود و مردمان کشور همیشه سرافرازش نموده بود. در سال ۱۳۵۲ خورشیدی، دبیر کل و اعضای سه حزب برجسته ایران( حزب ایران نوین، حزب مردم، و حزب ایرانیان) بر آن شدند؛ که جهت سپاسگزاری از خدمات آن پادشاه نمونه در کشورشان، لوحه افتخارآمیزی با عنوان « سپاس » به آن بزرگمرد تاریخ میهن شان تقدیم نمایند. مراسم تقدیم این لوحه به پادشاه خدمتگزار و میهندوست کشورمان، در استادیوم یکصدهزار نفری(تنی) آریامهر برگزار گردید. تصمیم بر این بود؛ که هنگام ورود اعلاحضرت همایونی محمدرضا شاه پهلوی به درون سالن استادیوم، و عبور ایشان تا جایگاه مخصوص، از طریق بلندگوی آنجا شعارهای میهن پرستانه ای با صدای یکی از گویندگان خوش صدای رادیو و تلویزیون ملی ایران برای مدعوین خوانده شود!
خوشبختانه، ماموریت نگارش شعارهای مورد نظر، از طریق بخش انتشارات « حزب ایرانیان »، که من هم در آن موقع عضور آن حزب و در بخش انتشارات آن فعال بودم. به حقیر واگذار گردید. در آن مراسم پرشکوه، در کمال سرافرازی مشاهده می کردم؛ که با پخش شدن هر یک از شعارهای سپاسمندانه از شهریار ایران، که به وسیله بلندگوی استادیوم پخش می شد. اعلاحضرت که در حال گام برداشتن به سوی جایگاه مخصوص خویش بودند. چندلحظه ای توقف می نمودند. تا با تسلط کامل خویش، به آن شعارها گوش بدهند!
در همانسال، به دریافت نمودن دو تقدیرنامه از سوی دفتر مخصوص اعلاحضرت همایونی محمدرضا شاه پهلوی نائل شدم؛ که آنها را گرانبهاترین و افتخار برانگیزترین هدیه ملی به خودم می دانم.
پاینده ایران پادشاهی، به شهریاری رضاشاه دوم پهلوی سوم
محترم مومنی
