یک منبع مطلع گفت که سهیل بابادی، زندانی عقیدتی، پس از تحمل دوره محکومیت به زندان، روز چهارشنبه ششم بهمن ماه از زندان رجایی‌شهر کرج به بازداشتگاه پلیس امنیت انتقال یافت و روز شنبه نهم بهمن ماه به شهر بشاگرد در استان هرمزگان تبعید شد.
این منبع مطلع با اشاره به اینکه «سهیل بابادی باید تیرماه ۱۳۹۴ از زندان آزاد می‌شد ولی مسئولان قضایی از آزادی او بدون دلیل قانونی خودداری کردند»،گفت: «در اوراق قضایی و زندان تاریخ پایان حکم سهیل تیر ماه ۱۳۹۴ بود اما آزاد نشد و هر چه پیگیری کردیم بی‌فایده بود، نهایتا خود سهیل از قاضی اجرای احکام شکایت کرد تا آزادش کردند.» به گفته این منبع سهیل بابادی پس از آزادی از زندان نیز سه روز به طور غیرقانونی در بازداشتگاه پلیس امنیت نگهداری شد و پس از آن برای طی کردن دوران تبعید به صورت تحت‌الحفظ به شهر بشاگرد اعزام شد.
سهیل بابادی ۳۹ ساله و مهندس کامپیوتر است، او دوم خردادماه ۱۳۹۱ برای اتهام نوشتن قطعات طنز در یک صفحه فیسبوکی به نام «کمپین یادآوری امام نقی به شیعیان»، بازداشت شد و از آن زمان در زندان به سر میبُرد. این صفحه زندگی یکی از امامان و شخصیت های مذهبی شیعیان را با مضامین طنز و با نگاهی انتقادی روایت میکند. آقای بابادی به اتهام توهین به مقدسات به ۵ سال حبس تعزیری، شلاق و تبعید محکوم شد. او همچنین در دادگاه بدوی به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی و توهین به رهبری» به هفت سال حبس تعزیری دیگر محکوم شد که پس از اعتراض در دادگاه تجدید نظر از این اتهامات تبرئه شد.
یک منبع مطلع از وضعیت سهیل بابادی گفت که «مسئولان زندان رجایی‌شهر در دوران حبس با انتقالهای پی در پی و بدون دلیل این زندانی عقیدتی به بندهای مختلف او را آزار داده اند.»
سهیل بابادی پس از بازداشت در دوم خرداد ۱۳۹۱ ابتدا به بند دو- الف بازداشتگاه متعلق به سپاه پاسداران در زندان اوین منتقل شد. یک روز بعد چند مامور لباس شخصی بدون ارائه حکم به منزل وی مراجعه کرده و پس از بازرسی، موبایل، کامپیوتر و تعدادی از کتب وی را به همراه فیلم و آلبوم عکس‌های شخصی و عروسی او ضبط کردند. آقای بابادی ۲۲۵ روز در سلولهای انفرادی بند دو-الف سپاه پاسداران نگهداری شد.
او در نامه‌ای که شانزدهم شهریور ۹۲ و از درون زندان اعلام کرد که طی این مدت «شکنجه شده و از حقوق اساسیاش» محروم بوده است. در آن نامه سهیل بابادی درباره جزئیات بازداشت و دوران بازداشت در سلول انفرادی نوشت: «من در ماه می ۲۰۱۱ میلادی در یک صفحه فیس‌بوک بنام “کمپین یاد آوری امام نقی به شیعیان” ۱۰ مطلب کوتاه طنز نوشتم که هیچ کلمه توهینآمیزی هم در آنها به کار نرفتهبود، به همین اتهام در ماه ژوئن ۲۰۱۲ توسط سازمان اطلاعات سپاه بدون ارائه حکم و کارت شناسایی دستگیر شدم و به زندان “۲- الف” که بازداشتگاه اختصاصی سپاه است منتقل شدم. بعد از دستگیری به مدت ۲۴ ساعت بدون تفهیم اتهام کتک خوردم و بازجویی شدم و سپس توسط شخصی بنام “قناعتکار” (دادیار شعبه‌سوم دادسرای امنیت) تفهیم اتهام شدم. اتهامات من توهین به پیامبر، توهین به مقدسات مسلمانان، اجتماع و تبانی، توهین به رهبر، تبلیغ علیه نظام، عضویت در گروه‌های برانداز و اقدام علیه امنیت ملی بود که تمام این اتهامات به دلیل نوشتن همان ۱۰ جوک در صفحه فیس‌بوک ذکر شده بود.»
سهیل بابادی در آن نامه با تاکید براینکه «طی دوران انفرادی بارها کتک خورده است تا علیه خودش و به ارتباط با دولت های خارجی و افراد مختلف اعتراف کند»، نوشت که بازجویان برای رسیدن به اهدافشان به تجسس در روابط شخصی وی پرداخته اند: «بازجویی‌های من با چشم بند در کنج اتاق بازجویی بود و بازجو از من می‌خواست تا به اتهاماتم اقرار کنم و در صورت اقرار نکردن به شدت مرا مضروب میکرد. تجسس بازجو در زندگی شخصی من و سعی برای چسباندن رابطه جنسی به دوستان خانوادگی گرفته تا خواهر همسرم و حتی یکی‌از دوستانم بنام مصطفی و اتهام همجنسگرایی از روش‌های دائمی بازجو برای فشار روانی به من بود که به خاطر عدم موفقیت در کسب اقرار، مرا به سلول انفرادی منتقل کردند و کلا ۲۲۵ روز از بازداشت موقت خود را در سلول انفرادی گذراندم.»
او همچنین در نامه ۱۶ شهریور ۱۳۹۲ خود مواردی از محدودیت‌ها و نقض حقوقش در دوره بازداشت را برشمرده است: «ارجاع یک پرونده عقیدتی به یک سازمان امنیتی، شکنجه جسمی و روحی و فشار روانی مافوق طاقت یک انسان، ضرب و شتم منجر به نقص عضو در ناحیه کمر، ۲۲۵ روز حبس انفرادی در بند امنیتی سپاه بدون داشتن همصحبت و حتی داشتن مداد و کاغذ، توقیف فیلم‌ها و عکس‌های خانوادگی و از بین بردن آنها (به خصوص فیلم عروسی)، بازداشت یک ساله قبل از تشکیل دادگاه و حتی ارائه دلایلی که مجازات بدون حکم قانونی تلقی می‌شود، ارجاع پرونده به دادگاه انقلاب به جای دادگاه عمومی، بازجویی با چشم بند و در مواردی خارج از اتهامات تفهیم شده و تجسس در زندگی شخصی و اتهامات خلاف اخلاق، فشار روانی و تهدید مکرّر خانواده به دستگیری و سر به نیست کردن.»
سهیل بابادی در دی ماه ۱۳۹۱ از بند دو-الف سپاه پاسداران به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد و در نهم مهرماه ۱۳۹۳ به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد و تا روز چهارشنبه ششم بهمن ۱۳۹۵ در این زندان دوره محکومیت خود را سپری کرد و پس از آن به «بشاگرد» در استان هرمزگان منتقل شد.
اتهامات سهیل بابادی در کیفرخواست سب النبی (دشنام به پیامبر اسلام)، توهین به مقدسات، توهین به رهبری، توهین به رئیس جمهور و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی عنوان شده است. شعبه ۷۹ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی محمدرضا کشکولی او را از اتهام سب النبی تبرئه و به اتهام توهین به مقدسات به ۵ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرد، او همچنین به شش ماه حبس تعزیری بابت توهین به رییس‌جمهور و ممنوعیت خروج از کشور و دو سال تبعید به بشاگرد بندرعباس محکوم شد. شکایت سهیل بابادی در خصوص تخلفات بازجو‌ها و بازپرس‌های پرونده و استناد آن به مدارک مندرج در پرونده و گزارش پزشک قانونی مبنی بر صدمات واردشده با اعلام فقدان وجود مدارک کافی بی‌نتیجه باقی می‌ماند و به انتقال او به انفرادی منجر شد.
به گزارش خبرنامه ملی ایرانیان به نقل از کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران؛ دادگاه کیفری استان درباره اتهام توهین به رهبری و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی از خود رفع صلاحیت کرد و پرونده برای این دو اتهام به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب فرستاده شد. قاضی مقیسه در شهریور ۱۳۹۴ او را به این اتهامات به هفت سال زندان دیگر محکوم کرد و پس از اعتراض پرونده برای رسیدگی به شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر فرستاده شد و این دادگاه سهیل بابادی را از این اتهامات تبرئه کرد.
