« ماه برای همیشه در پشت ابر ها پنهان نمی ماند. » ؛ همه می دانستیم و می دانیم؛ که رخ دادن هر گونه « بزه کاری » در ایران کنونی، در میان خود عوامل دزد و جنایتکار رژیم آخوندی رواج دارد. اما مورد اخیر ( مافیای وارد کردن « چای دبش » از کنیا به ایران )، که دست اندرکاران چنین توطئه بزرگی، ابتدا چای ایرانی را به عنوان یک محصول صادراتی به « کنیا » برده بودند؛ و سپس با زدن برچسب چای تولید کنیا در آنجا، همان چای ایران را، به عنوان چای کشور گنیا دوباره به ایران وارد کرده اند؛ تا آن را به عنوان چای خارجی به مردم کشور بفروشند. و این در حالی است، که به پندار دانشمندان، مصرف کردن چای کهنه و مانده، یکی از عوامل رخ دادن انواع سکته ها نزد مصرف کنندگان آن می باشد!
این عمل ریاکارانه به وضوح نشان می دهد؛ که ریشه های « همه درختان فساد اقتصادی » در کشور ما، از درون بارگاه متعفن و بی منزلت بیت رهبری، یا مزدوران وابسته به رژیم حاکم بر ایران روئیده می شوند؛ و چنین بی آبروئی محض و کتمان نشدنی را، مانند همیشه جهت به وجود آوردن « فساد اقتصادی » دیگری، برای سردمداران حاکمیت رسوای اسلامی رقم زده و می زنند!
البته بدون کم ترین تردیدی، زیان اینگونه فعالیت های غیر متعارف و ضد مردمی نصیب ملت اسیر ایران می گردد؛ که باید جهت خریدن چای داخلی خودشان نیز، مبالغ بیشتری به عنوان « چای خارجی » بپردازند!
غیر از ماجرای این رسوائی آشکار، موارد دیگری هم وجود دارند؛ که پرده از رخساره پلید و کثیف و سودجوی سران قدرت پرست حکومت بی اعتبار ملاهای زیاده طلب بر دارند؛ و نشان بدهند، که این سارقان حرفه ای، غیر از دزدیدن دارائی های ملت ایران و مملکت « آخوندزده » ما، به هیچ مورد دیگری نمی اندیشند. تا جیب های بلند و گشاد « لباده های » زیر عبای شان را، از پول های همین مردم بی پناه ایران پر کنند!
روزنامه جمهوری اسلامی در این باره نوشته است: « مافیا، قوی تر از مسؤلین می باشد( که لازم است به نویسنده این مطلب گفت، اگر شما نمی دانید؟ مردم ایران می دانند؛ که هرگونه مافیائی در کشورشان، توسط خود مزدوران حکومت قدرت پرست و سودجو و اشغالگر آخوندی شکل می گیرند.) ؛ نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی چنین ادامه داده است: « و به همین دلیل می باشد، که دولت های ما نمی توانند با فساد مبارزه بکنند. » !
این مورد به هیچوجه درست نیست؛ که دولت ها نمی توانند با فساد مبارزه بکنند. ولی احتمالا این امر درست باشد؛ که دولت ها می توانند در صدد مبارزه با فساد بر آیند؛ ولی به دلیل همدستی شان با عوامل رده های بالاتر حکومت « دزد پرور » آخوندی اسلامی، چون در این راه توفیقی به دست نمی آورند؛ موضوع را نا دیده می گیرند و مانند « کرها و لال ها » از کنار آن می گذرند!
منظور از این که نویسنده روزنامه جمهوری اسلامی گفته : دولت ها نمی توانند با فساد مبارزه بکنند این است؛ که چون « مافیا » از دولت ها قوی تر است؛ آنها همیشه از مافیا شکست می خورند؛ و در مقابل ایشان، فقط به « سپر اندازی » بسنده می کنند. چرا که بخش متعددی از دست اندرکاران چنین سرقت های بزرگی، در پایگاه های زیر مجموعه های خود حاکمیت قدرت پرست و دولت بی کفایت اسلامی می باشند!
چنانکه قوه مجریه بخواهد با آن مبارزه بکند که نمی کند؟ خودش هم مورد اعتراض حاکمیت « جماران » قرار می گیرد؛ و از مدیریت اجرائی کشور حذف می شود!
پاسخ دادن به این سؤآل: « چرا مافیا از مسؤلین قوی تر است؟!
یک نظام حکومتی، با در اختیار داشتن امکاناتی مانند « قوای سه گانه مقننه، قضائیه و مجریه » ، و نیز دارا بودن اندام های قوی قوای نظامی و انتظامی، همچنین برخوردار بودن از چندین دستگاه نظارتی گسترده، امکانات جانبی، بودجه، قانون، و انواع و اقسام ابزارهای کنترل و تعقیب و مراقبت و تنبیه و مجازات، چرا در برابر مافیای فساد، که هیچیک از این ابزارها و امکانات را در اختیار ندارد. به قدری ضعیف است؛ که نمی تواند بر آن غلبه نماید؟!
البته پاسخ اصلی را، باید در کنش های خود مسؤلین حاکم بر ایران کنونی جستجو کرد. چون آنها مایل اند، به خاطر تحقق بخشیدن به ایده های سود پرستانه خودشان، با هر امکانی که در اختیار دارند، نهایت سوء استفاده از دارائی های مردم کشور را بکنند. تا قبل از سرنگونی حتمی رژیم پلید و ضد بشری شان، در خارج از ایران زندگانی مجللی داشته باشند( البته اگر مردم انقلابی و به پا خاسته کشور اجازه بدهند؛ که این اهریمنان، بدون محاکمه شدن و پاسخ دادن به هم میهنان درونمرزی ما از ایران بگریزند و از کشور خارج بشوند؟ ) !
چه بسا درصدی از مسؤلین رده های پائین تر دستگاه های مختلف دولتی و حکومتی، خودشان عضو هیچ مافیائی نبوده و حتی تمایل به مبارزه با آن را نیز داشته باشند. ولی چون در یک مجموعه فاسدی قرار گرفته اند؛ که در سطحی بالاتر از سطوح مردم کشور زندگی می کنند. نمی توانند موقعیت خویش را به خطر بیندازند؛ و واقعیت های جامعه را درک کنند؛ و مثل مردم ایران با مسائل درون اجتماع مواجه بشوند؛ و به اقتضای مصالح ملت عمل بکنند!
بدیهی است که امروزه زندگی حکمرانان و دولتمردان حاکم بر ایرانزمین، همسطح زندگی مردم نباشد که نیست. به حقوق ها و در آمدهای ماهیانه مسؤلین توجه کنید؛ و به امکاناتی که در تمامی زمینه ها در اختیار دارند بنگرید. همچنین به عملکردهای اطرافیان شان، که اهل همه گونه « زد و بند » در کشور می باشند توجه نمائید؛ که هر روز شاهکار تازه ای را از خودشان بروز می دهند؛ که فقط تعداد معدودی از آنها افشا می شوند!
متاسفانه از بس که گزارشات مربوط به انواع فساد از جمله اختلاس های متعدد در چند دهه اخیر در ایران زیاد شده است؛ این امور برای برخی از مردم کشور نیز عادی گشته، و جهت احراز نمودن حقوق مادی و معنوی خودشان، در مقابل کاخ ریاست جمهوری یا وزارتخانه های مرتبط با همین اختلاس بیش از ۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلاری تجمع نکرده اند!
شکی نیست که با چنین مبلغ هنگفتی، امکان میسر گشتن انجام شدن چه کارهای مهمی وجود داشت؟ بسیار زیاد، اگر در موجودیت سران رژیم رسوای آخوندی ذره ای تدبیر بود؟ با همین مبلغ به سرقت رفته می توانستند. بخشی از کاستی های موجود در کشور و شهروندان آن را برطرف کنند؛ و نفعی هر چند اندک را، نصیب زاغه نشینان و کسانی نمایند؛ که همه روزه جهت یافتن چیزی برای خوردن، تا کمر درون سطل های زباله خم نشوند؛ و از « دور ریزهای » دیگران استفاده نکنند!
کشور کوچک پادشاهی هلند که کل وسعت آن به اندازه استان مازندران ما می باشد؛ و به همین نسبت از امکانات سرزمین بزرگ و ثروتمند ما برخوردار نیشت. همه ساله پیش از فرا رسیدن سال نوی میلادی، به تمامی آحاد ملت ( اعم از هلندی های اصیل یا مهاجران خارجی ) هدایای ارزنده ای می دهد. امسال نیز مانند سال های پیشین، ضمن اهدای هدایای زیبا و ارزنده مراسم « کریسمس » به همگان، به دلیل گران شدن هزینه های انرژی، از سوی پادشاه به تمامی نوزده میلیون ساکنان کم درآمد کشور، نفری ۱۳۰۰ یورو پرداخت کرده است. و این در حالی است، که فقط یکی از استان های شمالی آن از نعمت داشتن نفت و گاز برخوردار است!
اما در کهندیار باستانی و ثروتمند ما، که چندین استان بزرگ کشورمان، آکنده از نفت و گاز و سایر نعمت های طبیعی می باشند. دریغ از اهدای یک هدیه کوچک دولتی به ملت فقیر و گرفتار سرزمینی، که بزرگی و وسعت و عظمتش، ۳۸ برابر
این بخش از اروپای غربی است!
