مفهوم این ضرب المثل زیبای پارسی ما، آنقدر گویا است؛ که نیاز چندانی برای توضیح آن وجود ندارد. بدیهی است اگر در کوزه های متعدد، آب، سرکه، شراب، شربت، شیر و یا هر نوشیدنی دیگری ریخته شده باشد؟ نوشندگان آنها، همان کوزه ای را انتخاب می کنند؛ که مایع مورد نظر شان در آن جای گرفته است. کوزه هائي هم هستند، که به وسیله افراد نادرست و بدجنس و شیطان صفت، از مایعات زهرآگین پر شده اند؛ و کسانی که نمی دانند در آن ها مایعات مسموم کننده ریخته شده است. نادانسته از محتویات آنها استفاده می کنند؛ و اگر جان شان را در این ارتباط از دست ندهند؟ به سختی بیمار و نا سالم می شوند!
در کوزه بزرگ و بی نهایت مسموم و آلوده کننده ای، که در چهل و دو سال پیش، توسط سودجوهای جهان، برای ملت دربند و بی پناه ایران ساخته شد؛ و درون آن از بدترین محتویات فاسد و کشنده انباشته و بر مردم ایران تحمیل گردید. به جای آب گوارا و شراب ناب و دیگر نوشیدنی های لذت بخش، از زهر هلاهلی انباشته شده بود و هست؛ که جز رنج و تعب و بسیاری از ناملایمات دیگر روزگار را به آنها(مردم شریف ایران) نداد!
اما بیان حقیقت هر چقدر هم که تلخ باشد؟ مطرح نمودن واقعیتی است؛ که به هیچوجه نمی توان آن را انکار نمود؛ و به سادگی از کنار آن عبور کرد و رفت. این حقیقت تلخ و ناخوشآیند و تاسف بار، عدم ذکاوت ما ایرانیان در آن مقطع زمانی بود؛ که متوجه نشدیم، درون آنچه که می خواهند به ما هدیه کنند( تحمیل نمایند ) ؛ با چه ماده هستی برباد ده و مضری برای ایران و ایرانی انباشته شده است؟ و اصولا قصدشان از ایجاد چنین تغییر زورمدارانه ای( فروپاشی حکومت پادشاهی، و جایگزینی آن با جمهوری پلید اسلامی) چیست و چه نقشه شومی را برای ما و میهن مان کشیده بوده اند؟!
در چهل و اندی سال پیش، کوزه گران شیاد و قدرت پرست دنیا، برای تعدادی از کشورهای این جهان، اقدام به ساختن کوزه های بدشکل و بی قواره ای نمودند؛ و آنها را با بدترین، مسموم ترین و خطرناک ترین سموم مهلک خودشان پر کردند؛ و در کمال تنگ نظری و فرصت طلبی، آنها را در طبق های اخلاص مکارانه و برتری جویانه خویش گذاشتند؛ و به مردم تعدادی از سرزمین های گیتی تقدیم (تحمیل ) نمودند. تا هرگاه که بخواهند، به لفت و لیس کردن از نعمات طبیعی کشورهای مورد نظرشان بپردازند؛ و سفیهانه به سوء استفاده از دارائی های همان ملت مظلوم مشغول بشوند؛ و به راحتی و با دادن فرمان به نوکران دست نشانده خودشان در آن دیار، اسباب غارتگری خود از آن سرزمین را آماده و مهیا سازند؛ و اموال دیگران را به نفع خود شان به یغما ببرند!
از بخت بد، و از آنجائی که سرزمین باستانی ما، به نسبت کهنسالی خود و برخورداری از امتیاز نخستین مملکتی که با روش شاهنشاهی مدیریت می شد و از ممالک بسیار ثروتمند این جهان بود و هست. رگ طمع بیگانگان به دسترسی بر همه این نعمت های خدادادی را، چنان در مغز پلید آنان بلند کرد و برانگیخت؛ که شوم ترین طرح و نقشه موذیانه شان، جهت دست درازی به ایرانزمین را طراحی نمودند و پدید آوردند؛ که حتی خود ابلیس هم با دیگران چنین نمی کند !
حکومت کردن و دولتمداری نمودن، فقط به سیاستمدار بودن رهبران دنیا مربوط نمی شود. بلکه حاکمان و دولتمداران کشورهای مختلف، ناگزیرند که جهت حفظ نمودن موقعیت مهم خودشان، قبل از سیاس و کاردان بودن، در ماهیت وجود خویش از نعمت تیزهوشی و دورنگری و تصمیم گیری به موقع نیز بهره مند باشند. در غیر این صورت، در هر شرایطی و هر مکان و زمانی، همواره خطرهای داخلی و خارجی تهدیدشان می کند؛ و آسایش ایشان را مخدوش و نامنظم می نماید. چه بسا بسیار سریع تر از آنچه که به ذهن شان برسد؛ و بتوانند پیش بینی کنند. عمر حکومت شان به انتها می رسد؛ و تقریبا همه امکاناتی را که دارند از دست می دهند!
احتمالا رخ دادن مورد بالا، برای مردمی که از حاکمان درون سرزمین خودشان راضی هستند؛ ناگوار و آمیخته به حسرت و اندوه باشد. اما برای مردمان دیاری، که کارگزاران حکومتی و دولتی سرزمین ایشان، از جمله کوزه هائی می باشند؛ که یک قطره آب زلال و گوارا، و به اندازه یک جرعه شراب ناب در آنها نیست. اما در عوض مملو از مواد مسموم کننده و زهرآگین می باشند. بسیار نگران کننده و خطرآفرین است؛ تا همچنان در زیر چتر چنین حکومت های خودکامه و زورمدار و دیکتاتور محوری، روزگار بگذرانند و همواره در انتظار ریسک های مهلک آنان در حکومت شان باشند!
در طول چهار دهه و اندی که از حاکمیت آخوندهای بی خرد و ناکارآمد در ایران می گذرد. تا کنون سیزده دولت نابخرد و بی کفایت در آن به قدرت رسیده اند؛ که یکی از دیگری بدتر و بی مایه تر و خبیث تر ، در آن بر روی کار آمده اند؛ و هر کدام شان با ضعف بسیار و نادانی های مشهود، بر سختی و مشکلات متعدد در زندگی ملت ایران افزوده اند!
شوربختانه « نحسی عدد سیزده » گریبان مردم دربند این اشرار را گرفته است؛ و این سیزدهمی که به احتمال نزدیک به یقین، آخرین شان خواهد بود. یکی از بدترین انواع کوزه هائی است؛ که در مقدمه این نوشتار به آن اشاره شد!
آخوند شش کلاس تحصیل کرده رژیم ملاهای غاصب، و برگزیده و منتصب بی خردترین و جتایت پیشه ترین رهبران قدرت پرست جهان خامنه ای جلاد، در این رابطه( کوزه ای بدون یک قطره آب زلال و گوارا بودن) ، در میان تمامی دوازده دولت روی کار آمده قبل از خودش درون حکومت اشغالگر آخوندها، چنان گوی سبقت را از دیگران ربوده است؛ که گوئی پدر و مادرش پیش از به وجود آوردن این تخم فاسد و مسموم، از چاه تاریک و بی انتهای نابخردی و نادانی آب نوشیده و این موجود بی سواد و بری از دانائی را ساخته اند؛ و به جامعه بشری تحویل داده اند؟!
در هر کجا که ضرورت ایجاب نماید، که آخوند بی کمال سید ابراهیم رئیسی، به عنوان سیزهمین رئیس جمهور حاکمیت پلید ملاها در ایران، به درفشانی بپردازد و سخن پراکنی کند. تا چند « تپق » مشهود نزند، و واژه های مندرج در متنی را که به دستش داده اند؛ در محل مربوطه غلط و اشتباه نخواند. از پشت تریبون محل سخنرانی پائین نمی آید!
برای مردم ایران که می دانند، رئیس جمهور منتصب شان از سوی مقام عظما، تا به چه اندازه بی خرد و کم سواد است؟ جای تعجب نمودن در این رابطه وجود ندارد. برای شنوندگان خارجی سخنان درهم و بی محتوای او هم( چون به زبان پارسی آشنائی ندارند) قابل درک نیست؛ که رئیس جمهور یک سرزمین با قدمت چند هزار ساله، چگونه از بیان صریح و درست واژه های زبان مادری اش بی بهره است؟ و حتی یک ساعت کم تر یا بیشتر وقت نگذاشته، که به مطالعه متن از پیش نوشته شده از سوی مشاورانش بپردازد؛ تا که در محل سخنرانی در یک جایگاه بین المللی، نه فقط آبروی نظام بی نظم و حکومت ظالم پرورشان را به خطر نیندازد. بلکه حیثیت یک ملت بزرگ را هم خدشه دار نکند. درک این معنا آسان نیست!
به چند جمله اخیر او توجه کنیم: « در آقایون بانک ها……. من هم، به آقایون بانک های محترم در استان می گم…..هم، به سراسر کشور، به هیچ عنوان نباید هیچ بانکی، که بانک می خواهد تملک بکنه، موجب تعطیلی بانک شود. »!
لطفا اکر از جمله های روان و بدون اشتباه و کاملا منسجم!!! آقای رئیس جمهور منتصب خامنه ای جیزی دستگیرتان شد؟ برداشت های تان از بیانات حکیمانه ایشان را، برای دیگران هم توضیح بدهید. تا دوستان بتوانند، در موقعی که مورد پرسش دیگران واقع می شوند؟ پاسخ معقول و همه فهمی را به پرسش کنندگان ارائه بدهند!
« دی شیخ ، با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد، ملولم و انسانم آرزوست » !!
